Ραούλ Μπράβο για Ολυμπιακό, τους… προϊστορικούς φιλάθλους και την υπόθεση «Oikos»
Υπήρξε ένα από τα κορυφαία ονόματα της μεγάλης Ρεάλ Μαδρίτης (2001-2003), της εποχής των Ζιντάν και Παβόν, πέρασε από την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, στη συνέχεια από Άρη και Βέροια.
Το όνομά του απασχόλησε έντονα την επικαιρότητα τον Ιούνιο του 2019 με την υπόθεση «Oikos» που αφορούσε στημένα παιχνίδια, ενώ ο ίδιος και ο άλλοτε συμπαίκτης του στις ακαδημίες της Ρεάλ, Κάρλος Αράντα, συνελήφθησαν εκείνο το καλοκαίρι από την αστυνομία.
Πέντε χρόνια μετά και συγκεκριμένα τον περασμένο Μάρτιο και μετά από πολλά δικαστήρια οι κατηγορίες που βάραιναν τον 38χρονο τότε, Ραούλ Μπράβο, κατέπεσαν.
Στα 43 του χρόνια τα έχει αφήσει όλα πίσω και ασχολείται ως διακοσμητής εσωτερικών χώρων, κάτι που όπως είπε και ο ίδιος στη μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στην ισπανική εφημερίδα «As» το απολαμβάνει πάρα πολύ, έχοντας μετακομίσει στην Γκανδία, έναν παράδεισο στις ακτές της Μεσογείου, όπου γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1981.
Αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο στα 37 του χρόνια, ωστόσο, στη συνέντευξη που παραχώρησε δεν ξέχασε την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, όπου αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια (2007-2011, με το δεύτερο εξάμηνο του 2009 να παραχωρείται δανεικός στη Νουμάνθια).
Τι θυμάται ο ίδιος από το πέρασμά του στην Ελλάδα;
«Ήμουν στον Ολυμπιακό για τέσσερα χρόνια, μετά άλλα τέσσερα στον Άρη, έπαιξα και στη Βέροια… Το πιο περίεργο στην Ελλάδα ήταν ότι στην πρώτη μου σεζόν στον Ολυμπιακό, η κλήρωση μας έφερε απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League. Έλεγα μέσα μου: “Γυρίζω στο Μπερναμπέου για να παίξω”. Οι φίλαθλοι ήταν πολύ καλοί μαζί μου. Αλλά στη ρεβάνς της Αθήνας, ο Σέρχιο Ράμος με τραυμάτισε, χωρίς να το θέλει. Ήταν τυχαίο. Με χτύπησε στην γάμπα και έσπασα ένα κόκαλο».
Ο δημοσιογράφος συνέχισε για το πέρασμά του από… τα μέρη μας, λέγοντάς του: «Η Ελλάδα έχει τη φήμη ότι είναι λίγο… τρελή. Οι υπερβολικοί φιλάθλοι, οι φανατικοί πρόεδροι…»
Η απάντησή του ήταν η εξής: «Νομίζω ότι είναι λίγο “προϊστορικοί”. Υπάρχει πολύς παλμός και πολλή ένταση στις εξέδρες, αλλά δεν είναι φυσιολογικό στο ντέρμπι της Αθήνας να μην μπορεί κανείς από την αντίπαλη ομάδα να πάει στο γήπεδο. Σε έναν πολιτισμένο κόσμο όπως ο δικός μας, δεν είναι φυσιολογικό να είμαστε έτσι και να μην μπορείς να πας με τα παιδιά σου. Οι άνθρωποι ζουν εκεί όπως ζούσαμε εδώ πριν 30 χρόνια.»
Παραδεχόμενος ότι «έχω αφήσει πίσω μου το ποδόσφαιρο», ζει ευτυχισμένος στη Γκαδία με την οικογένειά του και με μια επαγγελματική απασχόληση που θα ξαφνιάσει πολλούς. Δεν είναι συνηθισμένο για έναν ελίτ ποδοσφαιριστή αφού «κρεμάσει τα παπούτσια του».
Η εντελώς… νέα ζωή του
Όταν ρωτήθηκε «με τι ασχολείσαι τώρα;» η απάντησή του ήταν «Είμαι διακοσμητής εσωτερικών χώρων. Διορθώνω και διακοσμώ σπίτια.» Η επιχείρηση ονομάζεται «Homemodespain».
Και πώς το κατάφερες; «Με τα λεφτά που είχα κρατήσει, αγόρασα αρκετά σπίτια και τα διακόσμησα με τον τρόπο μου, με τις ιδέες και την έμπνευσή μου. Τα ανακαίνισα και μετά έφτιαξα τον κατάλογό μου και τον ανέβασα στο Instagram. Πρέπει να άρεσαν στους ανθρώπους, γιατί άρχισα να τα πουλάω. Έχω ενδιαφέροντα έργα. Η κάρτα μου αναφέρει ως διακοσμητής και εσωτερικός σχεδιαστής. Και τα σπίτια λειτουργούν, φίλε μου. Υπάρχει φως, ζεστό νερό… (χαμογελάει). Και μέχρι σήμερα.»
«Μισούσα το ποδόσφαιρο»
«Είναι ωραίο να τον βλέπεις έτσι μετά το δράμα που βίωσε όταν μπλέχτηκε στην υπόθεση “Oikos” με το παράνομο στοίχημα στο ποδόσφαιρο. Πέρασε ακόμη και μια νύχτα στη φυλακή της Ζουέρα. Η εικόνα του, όπως και αυτή των Άραντα ή Μπόρχα Φερνάντεθ, υπήρξε σοβαρά πληγωμένη… Τώρα η δικαιοσύνη έχει κλείσει την υπόθεση» αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, με τον Μπράβο να σχολιάζει:
«Τότε μισούσα το ποδόσφαιρο, γιατί βγαίνεις σαν παρίας. Ήμουν εξαντλημένος. Αλλά σε όποιον καταλαβαίνει λίγο από ποδόσφαιρο, θα ήθελα να πω πώς μπορεί να πιστεύει κανείς ότι μπορείς να αγοράσεις μια ομάδα για να πετύχεις ένα αποτέλεσμα.
Αν ήθελα να αγοράσω τη Βιγιαρεάλ ή μια ομάδα της πρώτης κατηγορίας, με τους μισθούς που έχουν, θα έπρεπε να ξοδέψω πέντε ή έξι εκατομμύρια ευρώ. Είναι παράλογο.
Πώς θα αγοράσεις έναν παίκτη της πρώτης κατηγορίας προσφέροντάς του 2.000 ή 3.000 ευρώ; Είναι σουρεαλιστικό. Δεν έχει νόημα. Έστησαν ένα τσίρκο με εμάς, μια ταινία του Netflix.»
Υπήρξε πολύ θόρυβος. Για τρεις μήνες, όλοι μιλούσαν για εμάς. Κοίτα, συνέπεσε με την υπογραφή του Εντίν Αζάρ στη Ρεάλ και μας μιλούσαν ακόμη περισσότερο. Όλη μέρα στην τηλεόραση. Και τώρα έρχονται με την ιδέα ότι το θέμα έχει διευθετηθεί γιατί δεν υπάρχουν αποδείξεις.
Μα πώς μπορεί να υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο; Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα πληρώσουν αποζημίωση για τη ζημιά που μας έκαναν. Είναι τόσο ήρεμοι. Γυρίζουν σελίδα και εσύ τρως τη ζημιά που έχουμε υποστεί. Μας έκαναν τη ζωή δύσκολη από παντού. Είναι πολύ άδικο. Ξέραμε ότι θα είχε αίσιο τέλος γιατί ήμασταν αθώοι. Αλλά αυτό είναι…
Θα μπορέσει να το ξεχάσει; «Αν και παλιότερα μισούσα το ποδόσφαιρο, τώρα είμαι πραγματικά ευτυχισμένος. Ζω μια ήρεμη ζωή. Όταν το θέλω, κατεβαίνω στη Μαδρίτη για θέατρο, για να παίξω με τους βετεράνους, για να δω την πόλη που αγαπώ, να περπατήσω στη Γκραν Βία… Και επιστρέφω όταν θέλω για να συνεχίσω και να ζω ευτυχισμένος στην παραλία μου.»