Επιτέλους Euro!

14.06.24 | 13:47

Δεν είναι ότι την φετινή χρονιά μας έλειψε η μπάλα. Πώς να μας λείψει; Βοήθησε πολύ και η πορεία του Ολυμπιακού στο Conference να είμαστε με την αίσθηση ότι μόλις χθες σηκωθήκαμε από τον καναπέ που – όπως λέει και ο Νότης- είχε πάρει το σχήμα του κορμιού μας.

Και πρωτάθλημα είδαμε, και play offs παρακολουθήσαμε, και στο Champions league καμαρώσαμε το ανυψωμένο φρύδι του Κάρλος. Αλλά προσωπικά, περίμενα πώς και πώς την σημερινή ημέρα.

Παρότι δεν θα βρίσκεται ούτε αυτή την φορά η Εθνική μας στη διοργάνωση – και πόσο θα θέλαμε να την δούμε σε αυτή την 20ετη επέτειο -, έχω πράγματα να περιμένω.

Όπως:

Η Ιταλία

Η από πάντα αγαπημένη εθνική μου. Η κάτοχος του τίτλου αλλά και όπως είπε ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν ελαφρώς «υποτιμημένη από τους άλλους» . Ως ένα σημείο δικαιολογημένα καθώς οι Ατζούρι δεν απαρτίζονται από μια πληθώρα μεγάλων ονομάτων όπως μας είχαν συνηθίσει τα προηγούμενα δοξασμένα χρόνια. Τώρα, ο αστέρας είναι ο Ντοναρούμα, και όταν ένα σύνολο έχει για μεγαλύτερο όνομά του τον τερματοφύλακα, δεν ξεσηκώνει τον ενθουσιασμό στα πλήθη. Φυσικά υπάρχει και o Κιέζα, η παιχτούρα που τραβάει τα βλέμματα. Αλλά ως εκεί. Η Ιταλία όμως είναι μια ομάδα που στηρίζεται στο σύνολο και κλασικά, παραδοσιακά στην άμυνά της.

Η Γεωργία

Σε αυτό το σημείο, διαβάζει ο Βόγλης το κείμενο και σκέφτεται «τι λέει αυτή και γιατί την έχουμε στο site;». Εγώ όμως θα επιμείνω και θα περιμένω τον Κβάρα να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να περάσει – τουλάχιστον – στην επόμενη φάση.

Η Αγγλία

Όλοι όσοι αγαπούν τους Άγγλους, το έχουν πραγματικά πιστέψει ότι το 2024 η κούπα θα πάει σπίτι. Μήπως όμως πρέπει απλώς να συνειδητοποιήσουν ότι το σπίτι της κούπας δεν είναι στο Νησί; Τουλάχιστον όχι (και) φέτος. Όποιον φιλοβρετανό έχω ρωτήσει μου απάντησε «Μα παίζει ο Μπέλινγχαμ, ο – Νο1 υποψήφιος για πρώτος σκόρερ του τουρνουά – Κέιν, ο Φόντεν…».
Για κάποιο λόγο, άπαντες βλέπουν την Αγγλία να φτάνει μακριά. Αλλά λίγοι, έως ελάχιστοι, την βλέπουν να φτάνει μέχρι το happy end.

Η Πορτογαλία

Ιστορικά και μόνο, αξίζει να δούμε το τελευταίο (;) Euro του Κριστιάνο Ρονάλντο με την φανέλα της Εθνικής του. Είμαι σίγουρη άλλωστε πως ο Πορτογάλος σούπερ σταρ ανυπομονεί να ξαναπαίξει σε ευρωπαϊκά γήπεδα κόντρα και πάνω απ’ όλα με τον εαυτό του. Αρκεί να σημειώσουμε ότι λίγες ημέρες πριν έγινε ο μόνος ποδοσφαιριστής που σκοράρει κάθε χρόνο με το εθνόσημο για 21 συναπτά έτη. Ποιος να του πει τι;

Η Ολλανδία

Αν αγαπάς το ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να μην θέλεις την Ολλανδία στο Euro. Είναι το πορτοκαλί που μας ταξιδεύει στο παρελθόν; Είναι η παράδοσή της να βγάζει παίκτες που διαπρέπουν συνήθως σε πρωταθλήματα άλλων χωρών; Όπως και να έχει, οι Οράνιε σχεδόν πάντα συγκαταλέγονται στα φαβορί του τουρνουά, πάρα το γεγονός ότι το έχουν κατακτήσει μόνο μία φορά και μάλιστα με τον νυν προπονητή τους, τότε παίκτη. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως έχουν ένα σύνολο φουλ στο ταλέντο και αυτό περιμένουμε να απολαύσουμε.

Η Γαλλία

Και φυσικά, last but not least (δεν ξέρω πώς είναι το αντίστοιχο στα γαλλικά) η αρμάδα του Ντιντιέ Ντεσάμ, το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου. Φυσικά και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο «χρυσό παιδί» του ποδοσφαίρου, τον Κιλιάν Εμπαπέ. Το δικό μου είναι στον Γάλλο τεχνικό, ο οποίος μετά τον Κάρλος Αντσελότι, είναι ό,τι πιο κουλ κυκλοφορεί στους ευρωπαϊκούς πάγκους. Επίσης, θα συνταχθώ με τον Φραντσέσκο Τότι που δήλωσε πως «Θα ήταν ωραίος ένας τελικός ανάμεσα στην Ιταλία και τη Γαλλία».