Bloggers

Ένα αληθινά ωραίο Euro

21.06.24 | 09:47

Εκεί που έχεις προετοιμαστεί να δεις ως τη ματσάρα του τουρνουά το Ισπανία – Ιταλία, τελικά την παράσταση έχουν κλέψει οι εμφανίσεις της Κροατίας, της Σερβίας, της Δανίας της Αλβανίας, της Γεωργίας.

Και, στο κάτω κάτω, γιατί όχι;

Η φρέσκια αύρα των αουτσάιντερ

Μήπως οι μεγάλες σχολές ποδοσφαίρου έχουν επαναπαυθεί στις δάφνες τους και δίνουν χώρο σιγά σιγά, -ελέω καλών προπονητών στους αντίπαλους πάγκους – σε ανερχόμενες ποδοσφαιρικά χώρες, που, έχουν κάνει ομορφότερο το EURO που παρακολουθούμε;

Η απογοήτευση που σκόρπισε το παιχνίδι της Ιταλίας άπλωσε πολλές σκέψεις μετά τις ματσάρες που προκάλεσαν μετά την απόδοσή τους υποδεέστερες, θεωρητικά, ποδοσφαιρικές σχολές, βαλκανικές χώρες και άλλες μεσαίες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Ήδη συζητιέται ότι το ωραιότερο ματς της διοργάνωσης ως τώρα ήταν αυτό ανάμεσα στην Τουρκία και τη Γεωργία.

Ή κατ’ άλλους, το συγκλονιστικό Κροατία – Αλβανία. Δε θα μείνει αξέχαστο το buzzer beater του πρόσφατου Σλοβενία – Σερβία;

Δεν έκλεψε τις εντυπώσεις από την Αγγλία ή εντυπωσιακή Δανία του Χιούλμαντ;

Να, η αναφορά στον προπονητή –και εν γένει στους προπονητές.

Οι Δανοί με τον Χιούλμαντ έδωσαν το στίγμα μιας πολύ συμπαγούς σε όλες τις γραμμές ομάδας – η πίεση που ασκούσε μέχρι και το τέλος να βάλει δεύτερο γκολ η Δανία ή να κλέψει μπάλες στην περιοχή των Άγγλων ήταν σεμιναριακού επιπέδου.

Η Αλβανία πήρε έναν Βραζιλιάνο να της μπολιάσει το ποδόσφαιρο των διεθνών της με πίστη για τη νίκη, με επιθετικό πνεύμα στα παιχνίδια της τελικής φάσης, με μπαλαδόρους που ως τότε ήταν ασυντόνιστοι ενώ τώρα είναι ομάδα.

Η Σερβία έχει εμπιστευθεί τον Στοΐκοβιτς κι έχει τη γνωστή παράδοση σε αθλητική υποδομή αλλά παίζει και για το θέαμα.

Η Γεωργία πήρε τον Σανιόλ, με αργό ρυθμό έδωσε τα διαπιστευτήριά της στην Ευρώπη και τώρα κάνει τα δειλά της πρώτα βήματα με αξιοπρέπεια στην τελική φάση.

Η Κροατία συστήθηκε το 2018 με τον Ντάλιτς στο Μουντιάλ, πήγε να «αναστήσει» τη φουρνιά του 1998 με Σούκερ και λοιπούς και ζει μέρες παράξενες στην τελευταία έξοδο των αστεριών της αλλά μένει ζωντανή.

Γιατί να ασχολούμαστε ακόμα με το παρωχημένο ποδόσφαιρο του Σάουθγκέϊτ όταν έχουμε τέτοια φρεσκάδα από τα αουτσάϊντερ.

Ισπανία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ολλανδία

Οι Ισπανοί με το σπαθί τους προχώρησαν – ειδικά μετά την πληθωρική τους εμφάνιση απέναντι στους Ιταλούς – και βάζουν πλώρη για τετράδα.

Πολλοί μιλούν ήδη για το πρώτο φαβορί να πάρει τον τίτλο, αλλά αυτά τα μελλούμενα θέλουν χρόνο για να επιβεβαιωθούν και εξαρτώνται από τις διασταυρώσεις, από τη βραδιά, από τον αντίπαλο και από παράγοντες συχνά αστάθμητους. Ας μη βιαζόμαστε.

Η Γερμανία έχει παίξει μια χαρά ως τώρα, συνεχίζει άνετα στην επόμενη φάση αλλά είχε πολύ εύκολους αντιπάλους και δε μπορεί να αξιολογηθεί αν δε τη δούμε στις μεγάλες συγκρούσεις που θα έλθουν.

Και δεν είναι αποτέλεσμα της έδρας οι νίκες της όσο ποιοτικού ρόστερ που διαθέτει, με έναν προπονητή-έκπληξη.

Η Πορτογαλία έπαιξε πολύ «γεμάτο παιχνίδι» στην πρεμιέρα, έδωσε διαπιστευτήρια πολύ σκληρής ομάδας, έχει άλλη αγωνιστική κουλτούρα με τον Μαρτίνεθ από αυτή του Σάντος και μπορεί να πάει στην τετράδα.

Αρέσει το ποδόσφαιρό της και η στιγμή που εμφανίζεται στο «ταμπλό» των φαβορί.

Η Ολλανδία θα δείξει με τη Γαλλία αν μπορεί να μοιάσει πιο ισχυρή από τους «τρικολόρ» στον όμιλο αλλά ήδη η εικόνα της είναι πολύ ενδιαφέρουσα γιατί είναι δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος και δεν έχει τον κορεσμό των Γάλλων και την αλαζονεία τους.

Οι Ολλανδοί αξίζουν να πάνε μακριά και να ονειρεύονται κατάκτηση παρ’ ό,τι οι «μπουκ» -παντογνώστες τους έδιναν λίγες πιθανότητες να πετύχουν τον στόχο.

Αν οι Γάλλοι θυμηθούν ότι τη νίκη δεν την έχεις στο τσεπάκι αλλά πρέπει με τους Ολλανδούς να μοχθήσεις για να την κατακτήσεις, δε θα πετύχουν μόνο ένα τρίποντο κόντρα στην ομάδα του Κούμαν αλλά θα περάσουν ένα μήνυμα ότι παραμένουν φαβορί.

Είναι μεγάλο το ματς και μεγάλο το διακύβευμα.

Σε ψυχολογία, πρεστίζ και αληθινούς στόχους.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.