Η αλλαγή της μεταγραφικής λογικής της ΑΕΚ που ξέραμε

09.07.24 | 20:46

Η μεταγραφική περίοδος έχει αρκετό ενδιαφέρον για την πιο δραστήρια ομάδα στην Ελλάδα που μέχρι στιγμής είναι η ΑΕΚ. Ενδιαφέρον γιατί η «Ένωση» ζει πλέον μια νέα πραγματικότητα επί των πρώτων ημερών της εποχής του Μάριου Ηλιούπουλου, ενδιαφέρον γιατί η μεταγραφική προσπάθεια δείχνει να πατάει πάνω σε κάποιες γραμμές τις οποίες η ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια δεν πατούσε, ή ήθελε να αποφύγει να τις πατάει. Πάμε να δούμε τις τέσσερις αυτές παραμέτρους.

Το θέμα της ηλικίας

Την περασμένη σεζόν ο Ματίας Αλμέιδα είχε μιλήσει για την ανάγκη μείωσης του μέσου όρου ηλικίας της ομάδας. Λογική προσέγγιση, υπό την έννοια ότι η ΑΕΚ ήταν η πιο γερασμένη ομάδα στη φάση των ομίλων του περσινού Europa League και φαινόταν μια ανάγκη ανανέωσης. Σε αυτό το πλαίσιο το club κινήθηκε τον περασμένο Γενάρη για την απόκτηση του 24χρονου Λιούμπισιτς ο οποίος έγινε η δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της «Ένωσης», σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το καλοκαίρι και για την απόκτηση του Κοϊτά (25). Κι αν στην περίπτωση του Στρακόσα (29) η ηλικία είναι νορμάλ για τερματοφύλακα, o Περέιρα -ο οποίος έχει ήδη αποκτηθεί- είναι στα 33, o Λαμέλα που ενδιαφέρει την ΑΕΚ είναι στα 32 και ο Κορέα τον Αύγουστο θα είναι 30.

Ποια είναι η εξήγηση σε όλο αυτό; Ότι υπάρχει μια προφανής δυσκολία να βρεις υψηλού επιπέδου παίκτες, σε καλή ηλικία, ειδικά στο επίπεδο παικτών που ψάχνει αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ. Μοιραία, λοιπόν, η ζωή σε φέρνει σε ένα μονοπάτι στο οποίο πρέπει να «παντρέψεις» τα πράγματα σωστά προκειμένου να μην ξεφύγει τελείως ο μέσος όρος ηλικίας.

Η παράμετρος της… αργεντίνικης παροικίας

Είχε προκαλέσει εντύπωση σε αρκετούς το γεγονός ότι επί των ημερών του Αλμέιδα στην ομάδα, ο Pelado δεν έφερε Αργεντίνους στη Νέα Φιλαδέλφεια. Την πρώτη χρονιά βρήκε τον Αραούχο στο ρόστερ και τη δεύτερη ήρθε ο Πόνσε, όχι ως δική του επιλογή παρότι προφανώς την ενέκρινε. Φέτος το καλοκαίρι βλέπουμε αλλαγή και σε αυτό το επίπεδο. Η ΑΕΚ πήρε ήδη τον Περέιρα, η ιστορία του Λαμέλα είναι ζωντανή, ενώ ανοιχτή είναι και η πιθανότητα να πάει η «Ένωση» για τον Κορέα. Οι δυο τελευταίες υποθέσεις ούτε απλές είναι, ούτε δεδομένο πως θα υπάρξει deal. Είναι όμως υπαρκτές έστω και στο παρασκήνιο της βασικής στόχευσης η οποία αυτή την ώρα αφορά τον αριστερό μπακ και τον σέντερ φορ.

Μεγαλύτερη ευελιξία στο μεταγραφικό παζάρι

Η ΑΕΚ την περσινή σεζόν παραλίγο να αγγίξει τις… μηδέν -εξωτερικές- μεταγραφές. Αγόρασε τον Πινέδα που ήταν ήδη στο ρόστερ της, έφερε τον Πιζάρο, πήρε τον Πόνσε κάπως… ξαφνικά τον περασμένο Αύγουστο και «μάτωσε» μέχρι να βρει τον κεντρικό αμυντικό που έψαχνε για αντί-Τζαβέλλα τον οποίο τελικά βρήκε (Κάλενς) τον Σεπτέμβρη. Η λειτουργία του club έδειξε να υπάρχει μια δυσκολία στο να εντοπιστούν στόχοι που θα ήταν συμβατοί με αυτό που ήθελε ο προπονητής να βρει και η ομάδα πόνταρε στον υπάρχοντα κορμό προφανώς από επιλογή. Φέτος βλέπουμε να διαδραματίζεται και σε αυτό το κομμάτι κάτι διαφορετικό με την ΑΕΚ να έχει πάρει ήδη στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου τους Μπρινιόλι, Στρακόσα, Περέιρα και Κοϊτά, ενώ τα ονόματα για την -ήδη γεμάτη- μεσοεπιθετική γραμμή δεν σταματούν να κυκλοφορούν στα γραφεία της ΠΑΕ στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Πιο ευέλικτη και οικονομικά, πιο… large

Μεγάλη διαφορά είναι και η οικονομική ευελιξία της ΑΕΚ στο τρέχον μεταγραφικό παζάρι. Και πέρσι έγιναν δαπανηρές κινήσεις, ωστόσο ήταν η εξαίρεση μιας ιστορίας που ήταν στηριγμένη περισσότερο στη λογική του πιο νοικοκυρεμένου μαγαζιού. Φέτος η «Ένωση» είναι πιο… large, παρότι για την ώρα μόνο η μεταγραφή του Κοϊτά αφορά αγορά από ομάδα. Και στις άλλες περιπτώσεις πάντως η «Ένωση» έχει δώσει σημαντικά ποσά για μπόνους υπογραφής στους παίκτες και τους μάνατζέρ τους, ενώ η διάθεση για επιπλέον επενδύσεις υπάρχει και είναι αντιληπτή σε όποιον ασχολείται με την καθημερινότητα του συλλόγου.