Ισπανία – Αγγλία: Η αλεγρία και ο νεανικός ενθουσιασμός κόντρα στην εμπειρία και την αναγκαιότητα

14.07.24 | 12:17

Ισπανία και Αγγλία κοντράρονται απόψε για τον τελικό του Euro 2024, με τις δύο ομάδες να έχουν φτάσει στο μεγάλο «ραντεβού» παίζοντας διαφορετικό ποδόσφαιρο αλλά και έχοντας διαφορετικά πνευματικά κίνητρα.

Δύο άλλοι κόσμοι, δύο αλλιώτικες ποδοσφαιρικές κουλτούρες αλλά και φιλοσοφίες, κοντράρονται απόψε στο μεγάλο τελικό του Βερολίνου με σκοπό το τρόπαιο του Πρωταθλητή Ευρώπης.

Ισπανία και Αγγλία έφτασαν εδώ έχοντας διαφορετικό στιλ η μία από την άλλη αλλά και διαφορετικά πνευματικά κίνητρα.

Δεν είναι μόνο όσα έχουμε δει ως τώρα, σχεδόν ένα μήνα μετά την έναρξη του Euro, είναι και όσα μας υποδεικνύουν τα δεδομένα.

Από τη μία, η αλεγρία και ο νεανικός ενθουσιασμός. Επίθεση, μετάβαση, ρίσκο.

Πάντα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού πως «κανείς δεν θα μας πει τίποτα αν δεν κατακτήσουμε τον τίτλο». Από την άλλη, εμπειρία, σταθερότητα, άμυνα αλλά και αποτελεσματικότητα.

Πάντα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού πως «πρέπει να το πάρουμε».

Ας δούμε όμως ξεχωριστά, το πως αλλά και το γιατί, Ισπανία και Αγγλία είναι οι δύο φιναλίστ.

Η γνώση του Ντε Λα Φουέντε και ο… τόπος στα νιάτα

Ένας από τους πιο κυριότερους λόγους για τον οποίο, η Ισπανία αγωνίζεται με τόσο θελκτικό στο μάτι τρόπο αλλά και με δύο πολύ νεαρούς πρωταγωνιστές, είναι ο προπονητής της ομάδας Λουΐς Ντε Λα Φουέντε.

Ο 63χρονος τεχνικός βρίσκεται ενάμιση χρόνο στον πάγκο της «Φούρια Ρόχα» αλλά προηγουμένως, προπονούσε τις μικρές Εθνικές της χώρας.

Ξεκίνησε το 2013 με την κ19, προπόνησε για λίγο την κ18 ενδιάμεσα ενώ έκατσε και στον πάγκο της κ21 για τέσσερα χρόνια πριν αναλάβει την πρώτη ομάδα.

Χωρίς εκείνον, πιθανότατα δεν θα βλέπαμε αυτή την εικόνα και εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ.

Πολύ συχνά οι ομοσπονδιακοί προπονητές, επιλέγουν έναν πιο αμυντικό τρόπο παιχνιδιού, πιο συμπαγή αν θέλετε, χωρίς πολλές εκπλήξεις.

Αυτό γιατί, οι συνδυασμοί και οι επιθετικοί αυτοματισμοί χρειάζονται χρόνο για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο, χρόνο που κατά κύριο λόγο, οι προπονητές των Εθνικών ομάδων δεν έχουν.

Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τον Ντε Λα Φουέντε που δουλεύει με τους περισσότερους παίκτες του, όταν ακόμα εκείνοι έκαναν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα.

Είναι εύκολα κατανοητό λοιπόν, γιατί η Ισπανία του Ντε Λα Φουέντε… παίζει σαν να μην έχει να χάσει και γιατί πρωταγωνιστές της ομάδας, είναι ένας 17χρονος (από χθες) και ένας 22χρονος (από προχθές).

Κάτι που αξίζει επίσης να σημειωθεί, είναι απέναντι σε ποιους αντιπάλους τα έχει κάνει όλα αυτά η Ισπανία.

Οι Ισπανοί βρήκαν μπροστά τους τις Κροατία, Ιταλία, Αλβανία, Γεωργία, Γερμανία και Γαλλία πριν φτάσουν στον τελικό. Δεν χρειάζεται να κάνω περαιτέρω επεξήγηση για την κάθε μία, αλλά το μονοπάτι ήταν άκρως δύσβατο, ίσως με εξαίρεση τη γειτονική μας Αλβανία.

Κόντρα σε όλες όμως, η Ισπανία διατήρησε το δικό της στιλ, παίζοντας το ποδόσφαιρό της και ως τώρα επιβίωσε με αυτό.

Σε αντίθεση με την Αγγλία, που θα τα πούμε παρακάτω για εκείνη, η Ισπανία αγωνίζεται και με διαφορετικό πνευματικό κίνητρο.

Η ομάδα του Ντε Λα Φουέντε, παρότι μία από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες, ξεκίνησε το τουρνουά για να κάνει το καλύτερο που μπορεί.

Κανείς δεν θα έλεγε τίποτα και σε κανέναν, αν η Ισπανία έμενε εκτός διοργάνωσης στους «16» ή στους «8» από την οικοδέσποινα Γερμανία.

Τα φαβορί ήταν άλλα κι αυτή την… έλλειψη βάρους, η Ισπανία την μετέτρεψε σε κίνητρο. «Θα το πάρουμε, γιατί μας έχουν ξεγραμμένους», ήταν ίσως μια φράση που μπορεί να έχει ειπωθεί από το στόμα του Ντε Λα Φουέντε.

Ο τυχαίος πρωταγωνιστής Ντάνι Όλμο, ο MVP Λαμίν Γιαμάλ και ο αρτίστας Νίκο Ουίλιαμς

Ντάνι Όλμο, Λαμίν Γιαμάλ και Νίκο Ουίλιαμς έχουν πρωταγωνιστεί ως σήμερα στην πορεία της Ισπανίας ως τον τελικό ενώ από κοντά ακολουθούν οι Ρόδρι και Φαμπιάν Ρουίθ.

Ο 17χρονος εξτρέμ της Μπαρτσελόνα, πέραν των πολλών και διάφορων ρεκόρ που έσπασε στη φετινή διοργάνωση, όπως εκείνο του Πελέ από το 1958 ως ο νεότερος παίκτης που σκοράρει σε τελική φάση μεγάλου τουρνουά, είναι αδιαμφησβήτητα και ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του.

Λογικά και του τουρνουά.

Ο Γιαμάλ φιγουράρει ψηλά σε κάμποσες στατιστικές κατηγορίες, με νούμερα που έστω και καθ’ υπερβολή, θα μπορούσε να φτάσει μόνο ο Λιονέλ Μέσι. Αυτό γιατί, ο νεαρός βρίσκεται το ίδιο ψηλά τόσο σε δημιουργία, όσο και σε εκτέλεση.

Ας δούμε όμως αναλυτικά:

Μετράει 3,5 expected goals και assists (3^ος στο τουρνουά), την ίδια στιγμή που έχει 3 ασίστ (1^ος) και ένα γκολ.
Έχει κάνει συνολικά 16 σουτ, τα περισσότερα στην ομάδα του, με τα 11 εξ αυτών να προέρχονται εκτός περιοχής (1^ος)
Έχει 7 πάσες-κλειδιά (3^ος)
24 κουβαλήματα μπάλας (7^ος)
13 deep completions* (1^ος)
43 επιτυχημένες ντρίπλες (3^ος)

Τα νούμερά του είναι πραγματικά εξωφρενικά, ειδικά για την ηλικία του.

Στο άλλο… φτερό, ο 22χρονος Νίκο Ουίλιαμς, δεν τα πάει κι άσχημα. Ο Βάσκος αρτίστας βρίσκεται στην πρώτη θέση στο Euro σε επιτυχημένες ντρίπλες (μαζί με τον Ντοκού), με 46. Τουτέστιν, 9,8 ανά ματς ενώ μετρά και 12 deep completions.

Επίσης, τα 11 μακρινά σουτ του Γιαμάλ δεν αποτελούν είδηση, καθώς από ότι φαίνεται ο Ντε Λα Φουέντε τους έχει δώσει το ελεύθερο να… εκτελούν κατά βούληση. Τα 8 από τα 14 σουτ του Όλμο είναι εκτός περιοχής, όπως και τα 9 από τα 14 του Φαμπιάν Ρουίθ.

Τέλος, αφού μιλήσαμε για τον Όλμο, δεν ανέφερα αναίτια πως είναι ο τυχαίος πρωταγωνιστής. Αυτό γιατί ο μεσοεπιθετικός της Λειψίας, δεν ήταν στα βασικά πλάνα του Ντε Λα Φουέντε, αλλά μετά τον τραυματισμό του Πέδρι στο ματς με τη Γερμανία, μπήκε και έκανε τη διαφορά. Με 5 συμμετοχές σε γκολ (3 γκολ και 2 ασίστ), είναι ο πρώτος στη σχετική λίστα στη διοργάνωση ενώ έχει και 5 πάσες-κλειδιά.

*Deep Completions: Η πάσα (όχι σέντρα) που γίνεται εκτός περιοχής και καταλήγει σε συμπαίκτη εντός περιοχής.

Η άδικη γκρίνια για τον Σάουθγκεϊτ και το «πρέπει» που αιωρείται

Η Αγγλία μπήκε στο τουρνουά ως η προηγούμενη φιναλίστ αλλά έχοντας φτάσει και ως τον προημιτελικό του Μουντιάλ του Κατάρ. Φαβορί στα μάτια της «λογικής», τελειωμένη στα μάτια του περισσότερου κόσμου. Ο μεγαλύτερος λόγος αυτής της απαξίωσης, ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ.

H γκρίνια προς το πρόσωπο του 53χρονου τεχνικού μεγάλη αλλά συνάμα και άδικη. Η Αγγλία δεν είχε φτάσει ποτέ σε τελικό Euro πριν τη δική του έλευση και τώρα τα «Τρία Λιοντάρια» μετρούν δύο διαδοχικούς. Η Αγγλία που έχει κάνει… δώρα στη μισή Ευρώπη στην ιστορία των Euro και έχει αποκλειστεί με κάθε τρόπο, από Γερμανία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Ιρλανδία, Σουηδία, Πορτογαλία, Ρουμανία αλλά και Ισλανδία.

Ο χαμένος τελικός στο «Ουέμπλεϊ» το 2021, ο αποκλεισμός από τη Γαλλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο, πάντα σε συνδυασμό με όλη τη «μαύρη» ιστορία της ομάδας σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, δημιούργησαν ένα μεγαλύτερο βάρος στον Σάουθγκεϊτ και τους παίκτες του. Δημιούργησαν ένα «πρέπει» που δεν είχε καμία άλλη ομάδα στη διοργάνωση, ούτε καν η Γερμανία.

Αυτή η αναγκαιότητα, ανάγκασε την Αγγλία να αλλάξει στιλ παιχνιδιού. Ποτέ δεν έπαιζε… total football αλλά αυτό που βλέπουμε στα γήπεδα της Γερμανίας, ξεπερνάει κάθε πρόβλεψη. Ο Σάουθγκεϊτ, αντέγραψε την Πορτογαλία του 2016 και τη Γαλλία του 2018 και βασιζόμενος σε analytics κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου, θα πρέπει… να κάνει τον κόσμο να βαριέται.

Μεγάλα ποσοστά κατοχής μπάλας σε ακίνδυνα σημεία, συμπαγής άμυνα, περιορισμένοι χώροι και σχεδόν απόλυτη εξάλειψη ατομικής ενέργειας. Φαίνεται παράδοξο, πως για να φτάσεις σε έναν τίτλο, πρέπει να… σκοτώσεις το ποδόσφαιρο, αλλά είναι ένας τρόπος. Σάντος και Ντεσάμπ, το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια με λιγότερες αντιδράσεις.

Αποτελεσματικότητα και passing game

Η Αγγλία μπορεί να μην φτιάχνει πολλές φάσεις, αλλά είναι αποτελεσματική. Μετράει μόλις 8,7 τελικές ανά παιχνίδι και έχει 7 γκολ σε 6 ματς. Οι μόνες ομάδες στο τουρνουά με λιγότερες τελικές ανά 90 λεπτά, είναι οι Ρουμανία, Σερβία, Σλοβενία, Γεωργία και Σκωτία. Κάτι που σημαίνει πως υπάρχουν 17 ομάδες με μεγαλύτερη παραγωγή τελικών ενεργειών από την Αγγλία σε αυτό το Euro.

Κύριος εκφραστής αυτής της αποτελεσματικότητας είναι ο Κέιν, ο οποίος έχει σκοράρει 3 γκολ με 3,07 xG (3^ος στο τουρνουά).

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της Αγγλίας είναι η σταθερότητα. Οι πέντε πρώτοι παίκτες σε λεπτά συμμετοχής στη διοργάνωση είναι Άγγλοι. Γουόκερ, Πίκφορντ, Στόουνς και Ράις δεν έχουν χάσει δευτερόλεπτο, μετρώντας 640 λεπτά ενώ λίγο πιο πίσω έρχεται ο Μπέλιγχαμ με 616 λεπτά. Κέιν, Σάκα και Φόντεν είναι επίσης εντός 20άδας.

Η ανούσια κατοχή μπάλας των Άγγλων επιβεβαιώνεται και από τα παρακάτω. Οι τέσσερις στους πέντε πρώτους σε αριθμό πασών στη διοργάνωση είναι Άγγλοι και συγκεκριμένα 3 αμυντικοί και ένας μέσος. Ο Στόουνς πρώτος με 510 ενώ Ράις, Γουόκερ και Γκουεχί έχουν όλοι πάνω από 400.

Ως αποκορύφωμα όλων αυτών, μόνο ο Σάκα προσπαθεί να μπει στην αντίπαλη περιοχή ή να δημιουργήσει συνθήκες 1 εναντίον 1. Ο επιθετικός της Άρσεναλ είναι ο μόνος Άγγλος στην πρώτη 15άδα σε ενέργειες στην αντίπαλη περιοχή έχοντας 27 (4^ος), την ίδια στιγμή που ο Κέιν έχει μόλις 19 (16^ος) ενώ είναι και ο μόνος στην πρώτη 15άδα σε επιτυχημένες ντρίπλες, έχοντας 37 στο σύνολο.