Η ΑΕΚ του 4-0 είναι πιο δυνατή από αυτή του 4-3!

25.07.24 | 08:21

Κι αν δεν το ρίξεις στα άστρα, στην Πανσέληνο, στην γλυκιά καλοκαιρινή βραδιά, δεν ξέρω πού μπορεί να ρίξει κάποιος την ευθύνη και να εξηγήσει με λογική αυτόν τον διπολισμό που έβγαλε η ΑΕΚ στο πρώτο επίσημο ματς της χρονιάς.

Διότι, ανέτοιμη δεν γίνεται να της πεις. Πιασμένη; Κουρασμένη; Όχι δα. Ούτε ανοργάνωτη, ούτε ασύνδετη, όπως φάνηκε ας πούμε, στο τελευταίο της φιλικό κόντρα στην Ομόνοια.

Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο λες κι έπαιζε επίσημους αγώνες εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Ο τρόπος που μπήκε στο παιχνίδι ήταν μια κανονική δήλωση «ήρθαμε να κυριαρχήσουμε και να πάρουμε την πρόκριση».

Το ήθελε και το έκανε πράξη, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έπαθαν ένα deja vu με το πρέσινγκ της προπέρσινης ομάδας. Λιούμπισιτς, Γκαρσία, Ελίασον, Γκατσίνοβιτς, σε πλήρη αρμονία και συνεννόηση.

Ήρθε και το γκολ από την πάσα του Στρακόσα και η αισιοδοξία βάρεσε… κίτρινα για το απωθημένο ενός καλού τερματοφύλακα στα γκολπόστ.

Ποιος από τους φίλους του «Δικεφάλου» δεν πίστευε στο ημίχρονο ότι αυτή η νίκη θα ερχόταν πιο εύκολα από οποιαδήποτε άλλη;

Ειδικά δε, στην αρχή της επανάληψης όταν έγινε και το 4-0, η «μηχανή ονείρων» άρχισε να δουλεύει για τα καλά.

ΑΕΚ… δύο ειδών

Όμως κάπου εκεί, ένα γρανάζι φαίνεται να πετάχτηκε και η παραγωγή γκολ και θεάματος πάγωσε.

Δεν ξέρω αν πρέπει, αν μπορούμε, αν χρειάζεται, αν θα βοηθήσει να μπούμε σε διαδικασία κριτικής των παικτών, του προπονητή και του αγώνα γενικότερα.

Αυτό που είναι ίσως περισσότερο και παραπάνω απ’ όλα απαραίτητο είναι η παραδοχή όλων όσων είδαμε στην OPAP Arena.

Να αποδεχθούμε ότι υπάρχουν δύο ειδών ΑΕΚ. Αυτή του 4-0, με την σπιρτάδα, την τέλεια ενορχηστρωμένη επίθεση, την πολυπλοκότητα, την ενέργεια, την γρήγορη σκέψη και την αποτελεσματικότητα.

Αλλά υπάρχει και η ΑΕΚ του 4-3. Με την ανωριμότητα, την επιπολαιότητα, την χαλαρότητα και το φθηνό πούλημα ευκαιριών.

Η ποδοσφαιρική λογική λέει πως και τα δύο αυτά πρόσωπα συνυπάρχουν σε όλες τις ομάδες του κόσμου. Η διαφορά φαίνεται στο ποσοστό του καθενός που έχει στο DNA του ο κάθε σύλλογος.

Και σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί από εδώ και στο εξής ο Αργεντίνος προπονητής με τους συνεργάτες του.

Στη ρεβάνς – αλλά και γενικά από εδώ και στο εξής – είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να κυριαρχήσει το πρόσωπο που εμφάνισε μέχρι το 65′, έναντι εκείνου που είδαμε για 18 λεπτά.

Αυτού που έδωσε το δικαίωμα στην Ιντερ ντ’ Εσκάλδες να πιστεύει ότι έχει λόγο στο εισιτήριο αυτής πρόκρισης.

Και μάλλον, από αυτά που είδαμε χθες, το σοβαρό αγωνιστικό προφίλ της ΑΕΚ, δείχνει να είναι απείρως πιο ισχυρό.

Το μόνο που μένει είναι να περιμένουμε μέχρι την επόμενη Πέμπτη (1/8).