Η Ένωση πρέπει να παραμείνει αυτό που λέει το όνομά της

16.08.24 | 10:01

Το χθεσινό ματς της ΑΕΚ -εκτός από απογοήτευση- γέμισε τον κόσμο που το παρακολουθούσε με πολλές απορίες.

Τί απέγινε το ανελέητο πρέσινγκ της Ένωσης, με το οποίο έπνιγε τον κάθε αντίπαλο που προσπαθούσε να της επιτεθεί; Πού είναι οι δύο και τρεις παίκτες που έβγαιναν πρώτοι και έπαιρναν τις πρώτες και τις δεύτερες μπαλιές; Και στην τελική, πώς γίνεται μια ομάδα που δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ σε ανθρώπινο δυναμικό να παρουσιάζεται τόσο διαφορετική;

Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, όπως είδαμε και στο πρώτο ματς της Aρμενίας, δεν νικήθηκε από ένα καλύτερο σύνολο. Ηττήθηκε από τον κακό της εαυτό. Στη ρεβάνς, δεν μπήκε ποτέ στην ΟPAP Arena με το μαχαίρι στα δόντια και το μάτι να γυαλίζει όπως μας είχε μάθει. Παρότι απείλησε με το καλημέρα δημιουργώντας δύο απανωτές ευκαιρίες, αφουγκραζόμασταν όλοι πως το άγχος και η έλλειψη πίστης στο αποτέλεσμα είχε καταβάλλει τους παίκτες από την αρχή. Η Νόα είχε από το αεροπλάνο ένα σχέδιο για να υπερασπιστεί όσα τα λάθη της κιτρινόμαυρης άμυνας και ο άνεμος της Αρμενίας της είχαν χαρίσει, διατηρώντας το μέχρι τελείας έως το τελευταίο σφύριγμα.

Κατάφερε να εκνευρίσει τους ποδοσφαιριστές του Δικέφαλου όχι μόνο με τις καθυστερήσεις που ξεκίνησαν από το 10ο λεπτό, τα επτά και οκτώ σώματα που σταματούσαν την μπάλα και μαζί την όποια επιθετική πρόθεση αλλά και με τον Τσαντσάρεβιτς που -κουβαλώντας ακόμα την αυτοπεποίθηση απο το αδιανόητο γκολ του- έκανε εμφάνιση καριέρας.

Τα πρόσωπα των παικτών της ΑΕΚ από τα μέσα του 1ου ημιχρόνου έδειχναν τόσο καταβεβλημένα και έβγαζαν τόση ένταση που νόμιζες ότι αγωνίζονταν τουλάχιστον δύο συνεχόμενες ημέρες. Ήταν από αυτές τις βραδιές που από κάποια στιγμή και μετά διαισθάνεσαι ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καθόλου καλά.

Και ας μην γελιόμαστε, δεν πρόκειται για μια εντύπωση που δημιουργήθηκε εχθές. Όλοι λίγο έως πολύ το ψιθύριζαν από το πρώτο ματς με την Ίντερ ντ’ Εσκάλδες όταν το άνετο 4-0 έγινε 4-3. Αλλά και πάλι, είναι από τις περιπτώσεις που το ένστικτό σου βαράει καμπανάκια, κουνάει σημαίες, βλέπεις όλα τα σημάδια, κι εσύ λες “μπα… αποκλείεται”. Και ήρθε το “αντίο Ευρώπη” από τον 15Αύγουστο να σου το επιβεβαίωσει και να φέρει τις αποδοκιμασίες εξαιρετικά νωρίς σε ένα γήπεδο που πέρσι τέτοια εποχή ζούσε στιγμές αποθέωσης.

Η αντίδραση του κόσμου και η ώρα να δείξει αντίδραση

Η αντίδραση του κόσμου δεν ήρθε ως αποτέλεσμα του αποκλεισμού τόσο, όσο της συνεχόμενης κάκιστης απόδοσης των κιτρινόμαυρων. Έχουμε άλλωστε άπειρα παραδείγματα από ήττες που όμως συνοδεύτηκαν με χειροκροτήματα καθώς η ομάδα κατέθετε το μάξιμουμ της ενέργειάς της. Κάτι που δεν φάνηκε ιδιαίτερα -ούτε- στην χθεσινή αναμέτρηση.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα που πρέπει να λύσει και πολλά κενά που είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να καλύψει ο Αργεντίνος τεχνικός. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η άμυνα θέλει απόλυτο reboot, αλλά και ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορεί να βγάλει τη χρόνια με φιλόδοξους στόχους αν δεν αποκτηθούν παίκτες να βάζουν την μπάλα στα δίχτυα (εκτός αν από την χθεσινή του απόδοση διεκδικήσει θέση σέντερ φορ ο Ρότα που είχε και τις πιο απειλητικές ευκαιρίες στην εστία της Νώα).

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και μετά από αυτή την απογοητευτική εξέλιξη, δεν χρειάζεται κανένας αφορισμός. Η ΑΕΚ αποτελείται από αξιόλογες μονάδες, ο Ματίας Αλμέδια -όπως πιθανότατα να έχουμε ξαναπεί- έχει καταθέσει πολλάκις τα προπονητικά διαπιστευτήριά του. Είναι πολύ σημαντικό σε μία τόσο κρίσιμη καμπή της χρονιάς, η Ένωση να παραμείνει αυτό που λέει το όνομά της.