Bloggers

Η μοίρα του το χρωστούσε – Ο Παναθηναϊκός το πίστεψε και το έκανε

30.08.24 | 09:05

Στο ποδόσφαιρο συνήθως, ό,τι πληρώνεις, παίρνεις: αγοράζεις Ντραγκόφσκι, «τα σκας» και από δανεικό τον κάνεις «αγύριστο»;

Έχεις έναν τερματοφύλακα που παραλίγο να αποκλείσει τον Άγιαξ μόνος του στη διαδικασία των πέναλτι κι επίσης έναν τερματοφύλακα που είπε ένα σωρό «όχι» σε όποια προσπάθεια κι αν έκαναν οι παίκτες της Λανς – ακόμα και από το σημείο του πέναλτι, σε ένα πολύ καθοριστικό σημείο για την ψυχολογία του παιχνιδιού, των παικτών και του κόσμου.

Παίρνεις Πελίστρι από τη Γιουνάιτεντ, για να ενισχύσεις τις πτέρυγές σου με ένα εξτρέμ γρήγορο, ποιοτικό και με έφεση στο ένας-εναντίον-ενός;

Παίρνεις το πρώτο σου γκολ, από μια προσπάθεια που ξεκινά ο ίδιος και τελειώνει πάλι ο ίδιος, μετά την μπούκα του Ιωαννίδη και το άτσαλο διώξιμο των Γάλλων αμυντικών.

«Ξηλώνεσαι» για να πάρεις τον Τετέ και να βάλεις στη μηχανή σου έναν αρτίστα Βραζιλιάνο, που μπορεί να κάνει ένα σωρό δουλειές στο γήπεδο;

Παίρνεις το δεύτερο γκολ κόντρα στη Λανς, όπως είχες πάρει το γκολ στο Άμστερνταμ. Εκεί μπορεί τελικά να μην ήταν αρκετό, αλλά κόντρα στους Γάλλους έφτανε και περίσσευε για να δώσει την πρόκριση.

Επίσης στο ποδόσφαιρο, πέρα από το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις», μερικές φορές έχεις πολλαπλά κέρδη ακόμα κι όταν αποφασίζεις να «κλωτσήσεις» ένα βουνό από χρήματα:

ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να μην πουλήσει τον Ιωαννίδη, παρά το γεγονός ότι οι προσφορές που έφταναν στα γραφεία του, ήταν περίπου μυθικές.

Και ο Φώτης, πέρα από τη γκολάρα που έβαλε στη Γαλλία, είναι μια «κινητή συγκίνηση» σε όλη τη ρεβάνς.

Διότι μπορεί να χάνει – λόγω κούρασης – την ευκαιρία να τελειώσει το ματς κάνοντας το 3-0, αλλά σε όλη τη διάρκεια του αγώνα απασχολεί ολόκληρη την άμυνα της Λανς, που τον πήρε από φόβο, είναι στη φάση του γκολ του Πελίστρι και ουσιαστικά ξεκινάει την επίθεση που φέρνει το γκολ του Τετέ, όταν απομακρύνει τη μπάλα από τη μεγάλη περιοχή του Ντραγκόφσκι.

Έκανε κατάθεση ψυχής κι αυτός, όπως κι ο Ίνγκασον και ο Γέντβαϊ και όλοι οι παίκτες της ομάδας, βασικοί και αναπληρωματικοί, που έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να έρθει αυτή η τεράστια και σπουδαία ανατροπή.

Η μοίρα του χρωστούσε κάτι

Για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στη νίκη και την πρόκριση, «έπρεπε» να περάσει όλη τη διαδικασία της «τιμωρίας» και της «κάθαρσης», ώστε τελικά να απολαύσει τη δικαίωση.

Στο πρώτο ημίχρονο οι Γάλλοι τον στρίμωξαν, κέρδισαν το πέναλτι, τον «έτρεξαν», τον στρίμωξαν στα σκοινιά, αλλά γκολ δεν του έβαλαν.

Αυτό πάνω – κάτω ήταν το πλάνο του Ντιέγκο Αλόνσο, να μην δεχτεί γκολ η ομάδα του, να είναι μέσα στο κόλπο, ώστε να έχει τις πιθανότητές της στην επανάληψη να ψάξει εκείνη το γκολ.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το πλάνο του ίσως θα έπρεπε να έχει στο πρώτο μέρος λίγη παραπάνω «απειλή», ένα plan-b πέρα από το «ψάχνουμε να βρούμε τον Φώτη στην ανοιχτωσιά.

Διότι ήταν φανερό ότι η Λανς ήταν αυτή τη φορά καλύτερα διαβασμένη και η προσοχή πάνω στον Ιωαννίδη ήταν στο μέγιστο βαθμό.

Στην επανάληψη ο Παναθηναϊκός ήταν και πιο βελτιωμένος και δυνάμεις έδειξε να έχει και βοήθεια πήρε από τις αλλαγές που έκανε ο προπονητής του.

Κυρίως, σε αντίθεση με τα περισσότερα προηγούμενα παιχνίδια, σε Ελλάδα και Ευρώπη, όπου είχε φανεί αναποτελεσματικός και τσαπατσούλης στα τελειώματά του, αυτή τη φορά είχε ευστοχία αντίστοιχη με του Ναν στις βολές: δυο κλασσικές ευκαιρίες, δυο γκολ.

Και σε συνδυασμό με το «βαστάτε παλικάρια» πίσω, τις επεμβάσεις του Ντραγκόφσκι, την αυτοθυσία των στόπερ του και το σώσιμο πάνω στη γραμμή του Μαξίμοβιτς, κατάφερε να φτάσει στην πηγή και να πιει νερό.

Κοιτώντας τη στατιστική μετά το τέλος του αγώνα, βλέπεις 16 τελικές για τη Λανς και 8 για τον Παναθηναϊκό.

Κατοχή μπάλας 61-39. Όλα τα στατιστικά, πέρα από τις κίτρινες κάρτες, ήταν υπέρ των φιλοξενούμενων.

Αλλά η στατιστική δεν παίζει μπάλα και όσοι μελετάνε τα x-goals, χάνουν την ομορφιά αλλά και την ουσία του υπέροχου αυτού παιχνιδιού.

Ο Παναθηναϊκός είχε και τύχη, διότι και η τύχη χρειάζεται στο ποδόσφαιρο.

Κι επειδή στο Άνστερνταμ, έφτασε να αποκλειστεί στα 34 εκτελεσμένα πέναλτι, επειδή στο πρώτο ματς στη Γαλλία είδε τον διαιτητή να παίρνει πίσω την απόφασή του και να μην του δίνει το πέναλτι όπου θα μπορούσε να κάνει το σκορ 2-2, ήταν σαν κάτι να του χρώσταγε το ποδόσφαιρο και να του το έδωσε με τον πιο αγχωτικό αλλά τελικά ωραίο τρόπο.

Ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου, είναι ο Ντιέγκο Αλόνσο

Όσοι είδαν τα πλάνα από τους πανηγυρισμούς των ανθρώπων του Παναθηναϊκού, σίγουρα θα διαπίστωσαν ότι το μεγαλύτερο χαμόγελο, βρισκόταν στα χείλη του προπονητή του Παναθηναϊκού.

Έκανε κάτι σαν «γύρο του θριάμβου» για να χαιρετίσει τον κόσμο, γέλαγε, τραγουδούσε, φώναζε «βάμος», αγκάλιαζε με πάθος όποιον έβρισκε μπροστά του.

Δεν έφυγε απλά ένα μεγάλο βάρος από πάνω του, αλλά κέρδισε χρόνο με αυτή τη νίκη – πρόκριση, κέρδισε πόντους εμπιστοσύνης από τη διοίκηση και κέρδισε και έξτρα συμπάθεια και στήριξη από τον κόσμο, που γέμισε το γήπεδο, έφυγε χαρούμενος, άρα το πιθανότερο είναι να ξαναπάει στο ΟΑΚΑ.

Ίσως ο Αλόνσο να «κέρδισε» και μια καλή μεταγραφή ακόμα μετά την είσοδο στον ευρωπαϊκό όμιλο, αλλά αυτό μένει να το δούμε.

Το θέμα είναι ότι ο Ουρουγουανός προπονητής τίναξε από πάνω του έναν τόνο άγχους, πέτυχε τον πρώτο μεγάλο στόχο της χρονιάς που ήταν να υπάρχει Ευρώπη στο μενού, βλέπει ολόκληρο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού επιτέλους να χαμογελάει μετά από καιρό και έχει την ευκαιρία να πάει στη διακοπή με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, κάνοντας κάτι που είναι σαφώς πιο εύκολο από την πρόκριση επί της Λανς: να κερδίσει την Athens Καλλιθέα στη Λεωφόρο την Κυριακή, ώστε ο «διακόπτης» να γυρίσει πια για τα καλά.