Bloggers

Η πιο «δεν χάθηκε και ο κόσμος» ισοπαλία της ΑΕΚ

23.09.24 | 09:39

H Καλλιθέα δεν αποτελεί πλέον έκπληξη για κανέναν. Η ΑΕΚ γνώριζε πολύ καλά τί θα έβρισκε στο “Απόστολος Νικολαϊδης” την Κυριακή (22/9) το βράδυ και γι’ αυτό προετοιμαζόταν όλη την εβδομάδα.

Η πίεση που ασκούσε καθ’ όλη την διάρκεια της αναμέτρησης, έδειχνε ξεκάθαρα ότι είχε μάθει και δεν θα ήθελε με τίποτα να πάθει όσα και ο Παναθηναϊκός δύο εβδομάδες πριν.

Κι αν τελικά πήρε τον ίδιο βαθμό της ισοπαλίας με το τριφύλλι, ο τρόπος είναι εκ διαμέτρου αντίθετος. Και ίσως εκεί θα πρέπει να σταθούν οι όποιοι απογοητευμένοι φίλαθλοι.

«Έψαξε» το γκολ με όλους τους τρόπους

Οι παίκτες του Ματίας Αλμέιδα είχαν καλή κυκλοφορία της μπάλας και προσπάθησαν να βρουν το γκολ με όλους τους τρόπους: Με passing game, με αλλαγές παιχνιδιού, με υπομονή, με σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή, με σέντρες, με στημένες φάσεις, με συνδυασμούς, με έναν υπερδραστήριο και πάντα παρών όταν κληθεί Μάνταλο, με ένα Πιερό που ήθελε αλλά (η τύχη) δεν τον ήθελε και κυρίως με έναν Ελίασον σε ρόλο “κλειδαρά” να προσπαθεί να βρει το κατάλληλο κλειδί για να ανοίξει η άμυνα της Athens Kallithea.

Μάλιστα, όταν στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε ο Φερνάντεζ, απελευθερώθηκε ακόμα περισσότερο, πέρασε στον άξονα ενώ τον είδαμε ακόμα και σε ρόλο-αστραπή κεντρικού αμυντικού, να κόβει επίθεση των αντιπάλων.

Αυτή η εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου, ίσως να μας έκανε να αναρωτηθούμε γιατί δεν έγινε από την αρχή ή έστω νωρίτερα η συγκεκριμένη κίνηση-αλλαγή. Αλλά όλοι ξέρουμε πως οι καλύτεροι προπονητές κάνουν τις πιο επιτυχημένες αλλαγές, μετά το πέρας των αγώνων, γνωστότεροι και ως “μετά Χριστόν προφήτες”.

Καλά «διαβασμένοι» φαίνεται όμως πως ήταν και οι ποδοσφαιριστές της γηπεδούχου ομάδας, που όχι μόνο είχαν στήσει για ακόμα μία αγωνιστική άψογα την άμυνά τους, αλλά κρατούσαν σε εγρήγορη τα μετόπισθεν της Ένωσης με τις επικίνδυνες αντεπιθέσεις τους ακόμα και στις τελευταίες στιγμές του παχνιδιού.

Τα εύσημα φυσικά πρέπει να δωθούν και στους δύο τερματοφύλακες των ομάδων, γιατί εκείνοι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι για το χωρίς γκολ αποτέλεσμα. Να τα λέμε κι αυτά.

Δεν σε πιάνει απελπισία

Και κάτι ακόμα: Οι λέξεις “τραυματισμός”, “τράβηγμα”, “απουσία”, “θλάση”, “απών” βρίσκονται καθημερινά στις κουβέντες των ανθρώπων της ΑΕΚ. Τις Παρασκευές μετρούν πόσοι λείπουν για να βγει η αποστολή, την Δευτέρα κοιτούν πόσοι έχουν απομείνει ώστε να γίνει η προετοιμασία για την επόμενη αναμέτρηση της ομάδας.

Δεν θέλω να σταθώ στο γιατί συμβαίνει αυτό. Κι όμως η διαφορά την φετινή χρονιά είναι ότι τουλάχιστον σε περιπτώσεις απουσιών δεν σε πιάνει απελπισία κοιτώντας τις εναλλακτικές που υπάρχουν για την αντικατάστασή τους.

Παραμονές του αγώνα ο Ματίας Αλμέιδα κοιτούσε την μακριά λίστα των -για διάφορους λόγους ο καθένας- απόντων. Όμως, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια οι επιλογές που έχει για να καλύψει τα κενά είναι κάτι παραπάνω από αρκετές.

Και ναι, τα λέω αυτά μετά από μία -κάποιοι, όχι εγώ, θα την χαρακτήριζαν- γκέλα. Διότι δεν ήταν οι απουσίες που της στέρησαν το γκολ. Οι κιτρινόμαυροι μπήκαν στο γήπεδο και λειτούργησαν ως ένα γεμάτο σύνολο, στοχοπροσηλωμένο στην εστία του Μπερναμπέ.

Αλλά καμιά φορά η εξήγηση σε ένα αποτέλεσμα δεν θέλει βαθιά ανάλυση και μεγάλη σοφία, ειδικά όταν μιλάμε για το ποδόσφαιρο: απλώς η μπάλα δεν μπήκε στα δίχτυα και αυτό ήταν το μόνο που έλειπε από την ομάδα.

Εν κατακλείδι, ο Δικέφαλος αντιμετώπισε μία πολύ σοβαρή ομάδα, έψαχνε με ψυχραιμία και καλή εμφάνιση τη νίκη έως το τελευταίο λεπτό, κι αν δεν τα κατάφερε, στην τελική βρίσκεται 2 βαθμούς από την κορυφή. Αυτό που λέμε, μια “ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα” βραδιά.