Bloggers

Τζορτζ, γιατί δεν μας άφησες να μιλάμε για μπάλα σήμερα;

10.10.24 | 13:21

Τι μέρα ξημέρωσε! Πόσο αλλιώς την σκεφτόμασταν αυτή την Πέμπτη, όχι μακριά, λίγες ώρες πριν. Αλλά το πρωινό βρήκε πολλούς από εμάς μουδιασμένους, με ένα σφίξιμο στο στομάχι.

Είναι από τις περιπτώσεις που διαβάζεις την είδηση, και το μυαλό αρνείται να την απορροφήσει ως πραγματική. Παλεύει με τα μάτια και τους λέει «κάτι σας ξέφυγε, κάτι δεν είδατε καλά. Είναι το όνομα; είναι η ηλικία; Κάτι σας έχει ξεφύγει! Ξανακοιτάξτε το!»

Κι εύχεσαι πράγματι κάτι να σου έχει ξεφύγει, κάτι να παρανόησες και απλώς για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου νόμιζες ότι από χθες το βράδυ (9/10) ο Τζορτζ Μπάλντοκ δεν βρίσκεται στη ζωή.

Όμως, όσο περνούν τα δευτερόλεπτα, όσο διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις την είδηση, τα μάτια επιμένουν -και δυστυχώς έχουν δίκιο- πως δεν κάνουν λάθος. Καλά κατάλαβες. Και προσπαθείς να το διαχειριστείς.

Αυτό προσπαθώ κι εγώ από το πρωί, το ίδιο και πολλοί άνθρωποι εκεί έξω, απλοί φίλαθλοι, όχι απαραίτητα μόνο του Παναθηναϊκού που μας έστελναν μηνύματα στην εκπομπή και μας έλεγαν ότι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ.

Αν λοιπόν όλοι εμείς, οι «απέξω», που δεν είχαμε καμία προσωπική επαφή και σχέση με τον ποδοσφαιριστή, έχουμε επηρρεαστεί τόσο πολύ από το τραγικό νέο, πώς αισθάνονται τα παιδιά της Εθνικής που καλούνται απόψε να αγωνιστούν στο Wembley, με ένα γκρίζο πέπλο στην καρδιά και το μυαλό τους; Ποδοσφαιριστές που ήταν συμπαίκτες και αντίπαλοι. Που έπαιξαν μαζί και κόντρα στο κυριακάτικο ντέρμπι του ΟΑΚΑ.

Θα έπρεπε το ματς να είχε ήδη αναβληθεί

Αν εμείς δεν έχουμε όρεξη για καμία κουβέντα περί μπάλας και αγώνων, εκείνοι πώς είναι; Που έχασαν τον φίλο τους; Τον συμπαίκτη τους; Τον συνάδελφό τους με τον οποίο είχαν άμεση καθημερινή επαφή;

Σε έναν κόσμο ιδανικά -κι όχι χορηγικά- φτιαγμένο, το αποψινό ματς θα έπρεπε ήδη να είχε αναβληθεί και να δωθεί χώρος για να πάρουν ανάσα οι ποδοσφαιριστές και να πενθήσουν ως κανονικοί άνθρωποι. Γνωρίζουμε φυσικά, έχοντας υπόψιν αμέτρητα παραδείγματα του παρελθόντος, ότι κάτι τέτοιο είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί.

«Είμαστε βαθιά θλιμμένοι» έγραψε στα Social Media η UEFA. Όμως δεν μπορεί ένας θάνατος ενεργού διεθνούς ποδοσφαιριστή, να μας κάνει άνω κάτω το καλεντάρι των αγώνων.

Μαζέψτε τα κομμάτια σας και βγείτε στο γήπεδο να παίξετε, γιατί δεν το έχουμε σε τίποτα να σας αποκλείσουμε για κανα δυο χρονάκια από όλες τις διεθνείς διοργανώσεις” είναι ό,τι δεν έγραψε, αλλά σίγουρα πιστεύει. Χωρίς αμφιβολία περί τούτου.

Έτσι λοιπόν, σχεδόν μοιρολατρικά, οι ποδοσφαιριστές θα βγουν στον αγωνιστικό χώρο του «Ναού του ποδοσφαίρου» και ο καθένας μέσα από το δικό του σκοτάδι θα προσπαθήσει να βρει λίγο φως για να παίξει. Για τον εαυτό του, για τον Τζορτζ, για τη φανέλα, για όλους και για κανέναν.

Και όλοι όσοι τους συναισθάνονται έστω και λίγο, θα καθίσουν στην κερκίδα ή στον καναπέ τους για να δουν το παιχνίδι, ελπίζοντας πως έστω κι έτσι μπορούν με το μυαλό να απλώσουν το χέρι τους, να τους αγκαλιάσουν και να τους στείλουν το μήνυμα «είμαστε εδώ, μαζί μας».

ΥΓ: Ας κάνουμε μια χάρη στον εαυτό μας σήμερα και ας αποφύγουμε τα social media και δη τα σχόλια. Η σκατοψυχιά βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να κανιβαλίσει την τραγικότητα και να δοκιμάσει τις αντοχές μας.

ΥΓ2: Ως μητέρα, άφησα συνειδητά έξω από το παραπάνω κείμενο την οικογένεια του ποδοσφαιριστή και την αδιανόητη θέση στην οποία βρίσκεται, καθώς δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να συνειδητοποιήσει ή να γνωρίζει ούτε στο ελάχιστο τί βιώνει. Mόνο τα βαθιά μου συλλυπητήρια.