Bloggers

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα, βάλε στα ρούχα σου φωτιά

11.10.24 | 11:54

Τι να πεις και τι να γράψεις; Όσο και να προσπαθήσεις να ντύσεις με λέξεις αυτό που συνέβη στο Λονδίνο το βράδυ της Πέμπτης (10/10), η δύναμη της εικόνας είναι τέτοια που από μόνη της αρκεί για να περιγράψει τα πάντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ένα τεράστιο γαλανόλευκο έπος που θα μνημονεύεται για χρόνια.

Μια βραδιά που ισοδυναμεί με χίλιες και ένα 24ωρο που θα μείνει σε όλους αξέχαστο. Από την ώρα που έγινε γνωστή η θλιβερή είδηση του θανάτου του Τζορτζ Μπάλντοκ έως και την στιγμή που ο Ιταλός διαιτητής, Αντρέα Κολόμπο, σφύριξε τη λήξη της αναμέτρησης στο Γουέμπλει. Μοναδικές στιγμές.

Respect

Ποδοσφαιριστές, ή μάλλον άνθρωποι που έμαθαν από την μία στιγμή στην άλλη πως ένας συνάδελφος τους «έφυγε» εντελώς ξαφνικά, υποχρεώθηκαν να συνεχίσουν την ζωή τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτα απολύτως.

Αναγκάστηκαν να παίξουν ένα ματς που δεν ήθελαν. Ένα ματς το οποίο δεν έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει, όπως ολόσωστα είπε ο αρχηγός της ομάδας, Τάσος Μπακασέτας. Άυπνοι, ψυχικά διαλυμένοι και πνευματικά «αλλού».

Και οι αθεόφοβοι τι έκαναν; Πάτησαν τον αγωνιστικό χώρο του Γουέμπλεϊ και έπαιξαν σαν να έπαιζαν τον σημαντικότερο αγώνα της ζωής τους. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, έφυγαν από το γήπεδο με τις γροθιές υψωμένες και τα μάτια δακρυσμένα. Respect.

Respect για τα λόγια του αρχηγού στα αποδυτήρια πριν το ματς. Respect για την αυταπάρνηση που εμφάνισαν όλοι ανεξαιρέτως εντός του γηπέδου. Μία νίκη που ήρθε δικαιότατα, για μία ομάδα που επέλεξε -και τα κατάφερε- να παίξει και όχι να «κλέψει» το ματς. Και τα κατάφερε έχοντας απέναντί της, την φιναλίστ των δύο τελευταίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Ποιον να ξεχωρίσεις;

Δύσκολα να μπορέσεις να ξεχωρίσεις κάποιον από το χθεσινό βράδυ. Απίθανος ο Παυλίδης με τα δύο γκολ, ειδικά το πρώτο υψηλότατης ποδοσφαιρικής κλάσης.

Εκπληκτικοί οι Τζόλης, Μπακασέτας και Σιώπης. Απροσπέλαστοι οι Μαυροπάνος και Κουλιεράκης στην άμυνα, αλλά και ο Ρότα που πραγματοποίησε ίσως την κορυφαία του εμφάνιση με την γαλανόλευκη.

Μία τεράστια επιτυχία και μία αδιανόητη κατάθεση ψυχής. Μιας ψυχής σαν αυτής του Πέλκα στο φινάλε, που με το έτσι θέλω κόντρα σε ολόκληρη την αγγλική άμυνα, αποφάσισε πως το γκολ θα μπει και η ιστορία αυτή όταν θα την διηγείται κάποιος μελλοντικά, θα έχει το φινάλε που της αρμόζει.

Μία ψυχής που στο 93 και κάτι έβγαλε μία κραυγή τόσο δυνατή που ακούστηκε παντού. Άλλωστε πάντοτε όταν η ψυχή είναι βαριά, γράφει τα πιο όμορφα έπη.