Bloggers

Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν επικίνδυνο

21.10.24 | 20:47

Κι εκεί που λες «ρε τι ωραίο πρωτάθλημα βλέπουμε (και φέτος)!», έρχεται το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή να σε επαναφέρει στην ελληνική και ολίγον σκληρή κανονικότητα του ποδοσφαίρου μας.

Οπότε επανέρχεσαι στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις και θυμάσαι σε ποια χώρα βρίσκεσαι και ποιοι είναι οι κύριοι -και οι «κύριοι»- πρωταγωνιστές αυτού του αθλήματος.

Χειρονομίες, δηλώσεις, άνθρωποι που το παράκαναν λίγο στον πάγκο του γυμναστηρίου, ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων για το ποια είναι η σωστή, η τίμια, η γνήσια προσφυγική ομάδα, ποια κλαψουρίζει και ποια μιλά για κλεμμένα πρωταθλήματα, δεν μας αφήνουν να ασχοληθούμε σήμερα με ένα ντέρμπι μεταξύ δύο ισχυρών υποψήφιων για τον τίτλο.

Δεν μας αφήνουν να μιλάμε για ένα ντέρμπι που είχε δύναμη, είχε έναν φιλοξενούμενο που όχι μόνο δεν φοβήθηκε την κατάμεστη OPAP Arena, αλλά έδειξε για ποιον λόγο η περσινή κούπα είναι στη δική της τροπαιοθήκη. Είχε έναν οικοδεσπότη που βρέθηκε πίσω στο σκορ, ανασυγκροτήθηκε και βρήκε τον τρόπο με το θωρηκτό Πιερό να φέρει το ματς στα ίσια.

Πάντα θα υπάρχει τρόπος να μας το βγάζουν… ξινό

Είχε δύο ομάδες που όταν αποφάσισαν να κάνουν τις πρώτες τους αλλαγές, έβαλαν Πινέδα, Μαρσιάλ και Οντουμπάτζο οι μεν, Κωνσταντέλια, Καμαρά και Τόμας οι δε, ποδοσφαιριστές που μετρούνται ως βασικοί και αναντικατάστατοι υπό άλλες συνθήκες.

Να μην μακρυγορώ όλοι όσοι είδαμε και ευχαριστηθήκαμε την χθεσινή αναμέτρηση, μετανιώσαμε την ώρα και τη στιγμή που δεν φύγαμε τρέχοντας από το γήπεδο, ή δεν κλείσαμε αμέσως την τηλεόραση μετά τη λήξη.

Γιατί πάντα θα υπάρχει τρόπος να μας βγει ξινή η απόλαυση σε αυτή τη ρημαδιασμένη Super League. Θα ήταν αστείο όλο αυτό το deja vu που ζούμε, αν δεν ήταν επικίνδυνο.

Καταλαβαίνουμε πως σε ένα τέτοιο άθλημα που ξεσηκώνει πάθη, παλμούς και την κυκλοφορία του αίματος, είναι λογικό να έχουμε και καταστάσεις κατα τις οποίες όλοι,  λίγο έως πολύ, θα ξεφύγουμε από τα όρια. Εδώ όμως δεν μιλάμε για εξαιρέσεις, ούτε για περιπτώσεις που «έλα μωρέ, έτυχε, εντάξει όλα καλά.»

Και δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο, καθώς το ιστορικό δείχνει πως πρόκειται για μία σχεδόν παγιωμένη κατάσταση, επαναλαμβανόμενων εικόνων και λέξεων που θα προκαλούσε έκπληξη πλέον η μη παρουσία τους σε τέτοια ντέρμπι.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι οι μονομαχίες μεταξύ των δύο δικεφάλων τα τελευταία έξι χρόνια δίνουν μπόλικο λίπασμα στην ανάπτυξη «αγριόχορτων» και αυτή η καλλιέργεια είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Δεν θέλουν κόπο, το φυτίλι υφίσταται και περιμένει τη σπίθα του. Ενώ όμως εντός των γραμμών οι παίκτες επιλέγουν να λύσουν τις όποιες διαφορές τους με την μπάλα στα πόδια, ορισμένοι εκτός αυτών των ορίων επιμένουν σε πρακτικές που τραβούν το πρωτάθλημά μας προς τα πίσω.

Τη στιγμή δε, που βλέπουμε πως πάει να γίνει μια αποφασιστική και σοβαρή προσπάθεια εξάλειψης της βίας στα γήπεδα, τον κόσμο να επιστρέφει δειλά και επιφυλακτικά, αλλά με προοδευτική ανάπτυξη ρυθμού στις κερκίδες, να υπάρχουν άνθρωποι του αθλήματος που σκάβουν οι ίδιοι τον λάκο του.

Σκοπός μας πια, δεν είναι τα ευχολόγια και τα μακάρι, αλλά να βλέπουμε χωρίς χρωματισμένα φίλτρα ποιος κοιτάζει το καλό του ποδοσφαίρου, ποιος το καλό της ομάδας του και ποιος αποκλειστικά και μόνο την πάρτη του.

Καλή Δευτέρα σε όλους.