Bloggers

Παναθηναϊκός: Ένα πλάνο με χρονο-καθυστέρηση

21.10.24 | 20:00

Φαντάζομαι πως το πλάνο του φετινού Παναθηναϊκού, από το καλοκαίρι όπου προσλήφθηκε ο Ντιέγκο Αλόνσο και άρχισαν να γίνονται ποιοτικές μεταγραφές, ήταν το εξής: να μπορέσει η ομάδα στην αρχή να κερδίζει με νίκες «κυνικές» και «επαγγελματικές» και μέσα από τα παιχνίδια και το πέρασμα του χρόνου να βελτιωθεί, να «δέσει» και να βγάλει την ποιότητα του ρόστερ της στο χορτάρι, παίρνοντας πλέον πιο άνετες νίκες, τις οποίες θα συνδύαζε με ωραίο ποδόσφαιρο.

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη – το μόνο που συνέβη και έφερε χαμόγελα, ήταν η συμμετοχή σε ευρωπαϊκό όμιλο, με τον οδυνηρό αποκλεισμό από τον Άγιαξ και την επική πρόκριση στη συνέχεια επί της Λανς.

Διότι στο πρωτάθλημα ήρθε εντός έδρας ήττα στην πρεμιέρα από τον Αστέρα, ήρθε δύσκολη και μάλλον τυχερή ισοπαλία με την Καλλιθέα στη Λεωφόρο, ήρθαν δύσκολες νίκες με Λεβαδειακό και Πανσερραϊκό και ήρθαν και μηδέν νίκες στα τρία ντέρμπι: ήττα από ΑΕΚ, ισοπαλίες με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό.

Σαν να μετακινήθηκε το πλάνο πιο πίσω απ’ ό,τι προέβλεπε ο καλοκαιρινός σχεδιασμός, σαν να υπήρξε μια σημαντική χρονο-καθυστέρηση.

Με τον ΟΦΗ απλά «έκανε το καθήκον του»

Το ματς στο Ηράκλειο, ήταν – ούτως ή άλλως – ειδικών συνθηκών. Πρώτα απ’ όλα ψυχολογικά, λόγω του πένθους και της θλίψης για τον χαμό του Τζορτζ Μπάλντοκ.

Η ομάδα είχε να διαχειριστεί μια πραγματική τραγωδία, προπονήσεις ακυρώθηκαν, τα πρόσωπα ήταν σκυθρωπά, οι καρδιές σφιγμένες – το έβλεπε κανείς πριν την έναρξη του αγώνα, στην αναμνηστική φωτογραφία, στην επίτευξη του γκολ του Τετέ, στο τέλος του ματς, στις δηλώσεις του προπονητή και των παικτών.

Δευτερευόντως – διότι δευτερεύον είναι το ποδόσφαιρο μπροστά στον χαμό ενός ανθρώπου – ο Παναθηναϊκός είχε να αντιμετωπίσει μια βαθμολογική «ασφυξία»: μετά από ένα σωρό απώλειες, που τον άφησαν από πολύ νωρίς μακριά από την κορυφή, προφανώς δεν είχε άλλα περιθώρια για χαμένους βαθμούς.

Αυτή τη φορά όχι σε ένα «εύκολο» ή «βατό» ματς, όχι στην έδρα του, αλλά στο παραδοσιακά αφιλόξενο Ηράκλειο, απέναντι σε μια καλή ομάδα όπως είναι ο ΟΦΗ και κόντρα στον Ράσταβατς, έναν προπονητή που είχε κερδίσει τον Παναθηναϊκό στην φετινή πρεμιέρα, όταν ακόμα ήταν στον πάγκο του Αστέρα.

Οι «πράσινοι» κατάφεραν να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις δυσκολίες, να σταθούν όρθιοι και να πάρουν μια βαθιά ανάσα με το γκολ του Τετέ, βελτιώνοντας τη βαθμολογική τους θέση και εκμεταλλευόμενοι και την ισοπαλία του Ολυμπιακού με τον Λεβαδειακό και αυτή στο ντέρμπι ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ.

Και βλέποντας τον Άρη να στρογγυλοκάθεται στην κορυφή του πίνακα μαζί με τον ΠΑΟΚ, έχουν πλέον στο χέρι τους τη μεγάλη ευκαιρία να τον πλησιάσουν και να βελτιώσουν και την ψυχολογία τους και την βαθμολογική τους κατάσταση την επόμενη αγωνιστική, που τον φιλοξενούν στο ΟΑΚΑ. Μόνο που για να γίνει αυτό, δεν αρκεί μια εμφάνιση αντίστοιχη με αυτή που είδαμε κόντρα στον ΟΦΗ.

Ο Παναθηναϊκός στο Ηράκλειο ήταν σοβαρός αλλά όχι ιδιαίτερα καλός. Ήταν περισσότερο συγκεντρωμένος στην άμυνα αλλά ελάχιστα παραγωγικός και δημιουργικός.

Δεν κινδύνεψε σε πολλές περιπτώσεις, αλλά επέτρεψε στον ΟΦΗ να του κάνει δυο πολύ καλές ευκαιρίες, την ίδια ώρα που και οι δικές του καλές ευκαιρίες ήταν άλλες τόσες.

Δεν βρήκε τον τρόπο η ομάδα του Αλόνσο να φτιάξει πολλές καταστάσεις στην αντίπαλη εστία, παρά το γεγονός ότι ο ΟΦΗ μόνο «ταμπούρι» δεν έπαιξε – οι Κρητικοί σε κάθε ευκαιρία που είχαν, έτρεχαν γρήγορα και προσπαθούσαν να απειλήσουν.

Το βασικό μέλημα όμως των παικτών του Παναθηναϊκού δεν ήταν να επιτεθούν – ειδικά από τη στιγμή που προηγήθηκαν νωρίς, ούτε να πετύχουν σώνει και ντε ένα δεύτερο γκολ για να κλειδώσουν τη νίκη, αλλά να μην απειληθούν με ισοφάριση – και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο δεν απειλήθηκαν σχεδόν καθόλου, κλείνοντας τα μετόπισθεν με πολύ καλή και ομαδική προσπάθεια.

Το πρόβλημα στην επίθεση έχει εξήγηση

Ο Ιωαννίδης έλειπε ξανά , ο Σπόραρ ήταν μια απώλεια της τελευταίας στιγμής και η μοναδική επιλογή για την επίθεση, ήταν ο Γερεμέγεφ. Ο παίκτης που ξεκίνησε βασικός τη χρονιά αλλά όσο περνούσαν οι εβδομάδες, έγινε η τρίτη επιλογή του Αλόνσο. Τι σημαίνει αυτό;

Ότι από τον πρώτο αγώνα μέχρι σήμερα, ο Παναθηναϊκός έχει αναγκαστεί να αλλάξει 3-4 φορές τον τρόπο που εκφράζει τις επιθέσεις του, διότι αλλάζει συνέχεια ο φορ του.

Άλλο πλάνο υπήρχε στην αρχή με τον Γερεμέγεφ βασικό, που είναι παίκτης που του αρέσει να παίζει σχεδόν αποκλειστικά μέσα στο «κουτί», άλλο πλάνο εκπονήθηκε όταν έπαιζε ο Ιωαννίδης, που του αρέσει να τραβιέται πιο μακριά, να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του και για τον εαυτό του και να ανοίγει χώρους για τους μεσοεπιθετικούς, άλλο είναι το στυλ του Σπόραρ σε σχέση με τους άλλους δυο.

Μόνο που στο Ηράκλειο ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κάνει ένα restart και να θυμηθεί πώς έπαιζε τον Αύγουστο, τότε που ήταν πάλι ο Γερεμέγεφ βασικός – και δεν είναι εύκολα αυτά τα πράγματα.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Γερεμέγεφ ούτε πήρε πάσες που να τον βολεύουν να εκτελέσει, ούτε μπόρεσε να συμμετάσχει στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας, σπάζοντας τη μπάλα στα πλάγια και δίνοντας την ευκαιρία σε Τζούρισιτς – Τετέ από τα άκρα και Μπακασέτα από τον άξονα να γίνουν απειλητικοί, πέρα από μια – δυο περιπτώσεις.

Μόνο που επειδή ο Ιωαννίδης λογικά δεν θα είναι διαθέσιμος ούτε με Τσέλσι, ούτε με Άρη και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με τον βαθμό ετοιμότητας του Σπόραρ, ο Αλόνσο πρέπει να (ξανα)βρεί τον τρόπο, ώστε ο Γερεμέγεφ θα γίνει και πάλι χρήσιμος για την ομάδα και να μπορεί να φτιάχνει περισσότερες επιθέσεις απ’ αυτές που έδειχνε να χαλάει στο Ηράκλειο.