Εθνική Ομάδα

Τι Ζαφείρης, τι Καρέτσας… ένας Γιοβάνοβιτς δρόμος (pics)

26.02.25 | 13:21

Πολλά πράγματα στη ζωή σαφώς και δεν είναι τυχαία. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να τα υποβαθμίσουν, να τα αποδώσουν σε συγκυρίες, στη τύχη ή, σε… σατανικές συμπτώσεις.

Όταν πίσω από κάποιες κινήσεις που γίνονται – άσχετα με την κατάληξή τους – υπάρχει σχέδιο, προγραμματισμός και διάθεση, σαφώς και το αποτέλεσμα δεν είναι «προϊόν» συγκυριών ή, όπως λέει και ο σοφός λαός «έτσι ήθελε ο Θεός».

Σωστά, τον… τελευταίο λόγο για τα πάντα έχει ο Ύψιστος, αλλά δεν μπορούμε να μη δεχθούμε ότι στις περιπτώσεις των Χρήστου Ζαφείρη και Κώστα Καρέτσα και στις τελικές τους επιλογές να φορέσουν την φανέλα με το εθνόσημο της Ελλάδας, δεν έβαλε και το… χεράκι του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι άμεσοι συνεργάτες του, Βασίλης Τοροσίδης και Δημήτρης Σαλπιγγίδης.

Πόσο μοιάζουν οι δύο υποθέσεις

Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε υπερβολικοί, βάζοντας κάποιος κάτω τα πράγματα βλέπει και στις δύο περιπτώσεις ότι τα κοινά τους σημεία είναι σχεδόν τα ίδια. Στο μόνο που διαφέρουν είναι οι ηλικίες, με τον 22χρονο Ζαφείρη να πήρε την απόφασή του στα 21 και τον 17χρονο Καρέτσα… στα 17 του, καθώς και στο ότι ο πρώτος έχει ήδη παίξει σε επίσημα παιχνίδια, ενώ ο δεύτερος… έρχεται!

Κατά τ’ άλλα:

Πρώτον: Αμφότεροι έχουν «μεγαλώσει» ποδοσφαιρικά εκτός συνόρων.

Ο μεν Ζαφείρης από τα 17 του σε… νορβηγικό περιβάλλον (Βαλερένγκα, Γκρόρουντ, Χαούγκεσουντ κι εδώ και δύο χρόνια στη Σλάβια Πράγας), ο δε Καρέτσας από τα 12 του χρόνια στη βελγκική Γκενκ μ’  ένα μικρό διάλειμμα στα τμήματα ακαδημιών της Άντερλεχτ.

Διά του λόγου του αληθές:

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΕΤΣΑΣ

Δεύτερον: Πριν επιλέξουν την Εθνική Ελλάδας στους άνδρες, τόσο ο Χρήστος Ζαφείρης, όσο και ο Κώστας Καρέτσας είχαν αγωνιστεί σχεδόν με όλες τις «μικρές» Εθνικές ομάδες της Νορβηγίας και του Βελγίου.

Κι εδώ φαίνεται πόσο καταλυτική ήταν η συμβολή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και των συνεργατών του να πείσουν τους νεαρούς παίκτες και τις οικογένειές τους ν’  αλλάξουν εντελώς ένα περιβάλλον που είχαν συνηθίσει τα παιδιά σε επίπεδο αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων και να πειστούν να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο, αφήνοντας πίσω τους… στρωμμένες καταστάσεις.

Η διεθνής καριέρα του Ζαφείρη πριν επιλέξει την Εθνική Ανδρών

 

Η διεθνής καριέρα του Καρέτσα πριν επιλέξει την Εθνική Ανδρών:

 

 

Τρίτον: Και στις δύο περιπτώσεις  ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με το που ανέλαβε το τιμόνι της Εθνικής Ελλάδας, σε συζητήσεις του με τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Μάκη Γκαγκάτση, αλλά και άλλα στελέχη της Ομοσπονδίας, ξεκαθάρισε από νωρίς την επιθυμία του να βρεθεί η φόρμουλα, ούτως ώστε τόσο ο Χρήστος Ζαφείρης, όσο και ο Κώστας Καρέτσας να λάβουν ελληνικό διαβατήριο έτσι ώστε να έχουν το δικαίωμα (εφόσον το επιλέξουν) να φορέσουν τη φανέλα της Εθνικής.

Αφού αυτό συνέβη πρώτα με τον 22χρονο μέσο της Σλάβια Πράγας και στα τέλη του περασμένου έτους με τον 17χρονο επιθετικό χαφ της Γκενκ, ο Σέρβος ομοσπονδιακός τεχνικός χειρίστηκε πάρα πολύ προσεκτικά και τις δύο υποθέσεις.

 

 

Μιλώντας ο ίδιος απευθείας με τις οικογένεις των νεαρών παικτών (και δη με τους μπαμπάδες), αλλά και με τους ίδιους τους παίκτες, είτε τηλεφωνικά, είτε μέσω προσωπικής επαφής, όπως έκανε πριν από μερικά 24ωρα με το ανερχόμενο αστέρι της πρωτοπόρου του βεγλικού πρωταθλήματος (πήγε ο ίδιος στο Γκενκ και συνομίλησε με τον πατέρα του Βάιο και τον ίδιο).

Ο Γιοβάνοβιτς πέτυχε και στις δύο περιπτώσεις «τζακ ποτ». Απέσπασε το «ναι» και από τις δύο πλευρές, με τον Χρήστο Ζαφείρη από τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν και κλήθηκε για πρώτη φορά πριν από αγώνες του Nations League να μετρά ήδη 5 συμμετοχές με τη «γαλανόλευκη» και, πλέον, να απομένει η απόφαση του εκλέκτορα της Εθνικής για το πότε θα καλέσει και το «διαμάντι» της Γκενκ.

Τέταρτον: Και στις δύο περιπτώσεις οι μπαμπάδες των παικτών, Δημήτρης Ζαφείρης και Βάιος Καρέτσας, ζήτησαν πρώτα απ΄ όλα και πριν παρθούν οι όποιες αποφάσεις για το μέλλον των παιδιών τους σε ό,τι αφορούσε τις επιλογές τους για τα εθνικά συγκροτήματα σε επίπεδο ανδρών, να συνομιλήσουν με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Τυχαίο; Φυσικά, όχι. Αμφότεροι (και οι παίκτες) δεν έκρυψαν ποτέ στις συζητήσεις που είχαν είτε εντός, είτε εκτός του οικογνειακού περιβάλλοντος την εμπιστοσύνη που είχαν στον Σέρβο προπονητή. Εμπιστοσύνη στην κρίση του και στον αξιοκρατικό του κριτήριο.

Του ζήτησαν, λοιπόν, να συνομιλήσουν, να ακούσουν τις απόψεις και τις θέσεις του πριν συζητήσουν με τα παιδιά τους για να λάβουν την τελική απόφαση. Κι όπως αποδείχθηκε στη πράξη πείστηκαν… και με το παραπάνω.