Bloggers

Ιδανικός αυτόχειρας…

04.03.24 | 22:02

Κοιτάζεις και ξανακοιτάζεις το φιλμ του αγώνα στο Ηράκλειο και δεν μπορείς να καταλάβεις πώς ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε τον ΟΦΗ. Είχε την κατοχή της μπάλας, τις τελικές, τις κραυγαλέες ευκαιρίες, είχε δημιουργία, είχε φαντασία, τα είχε (σχεδόν) όλα. Κι όμως, κατάφερε να δεχθεί δυο γκολ από τον ΟΦΗ, ο οποίος του έκανε μια φάση όλη κι όλη!

Ποδοσφαιρικό παράδοξο; Μπορείς να το πεις κι έτσι – αλλά τα λάθη πληρώνονται. Και δεν μιλάω μόνο για την αμυντική αδράνεια στο πρώτο γκολ των Κρητικών ή το πέναλτι (με μπόλικη δόση αυστηρότητας) που έφερε το δεύτερο γκολ των γηπεδούχων, αλλά και μια ντουζίνα ευκαιρίες που έφτιαξε και πέταξε στα σκουπίδια ο Παναθηναϊκός: μιλάμε για ένα ρεσιτάλ αστοχίας, απροσεξίας στην τελική ενέργεια, ατυχίας και έλλειψης συγκέντρωσης. Και όλα αυτά, πληρώνονται ακριβά.

Πριν την τελευταία τετράδα αγώνων, οι «πράσινοι» είχαν κυκλώσει ένα κρυστάλλινο τέσσερα στα τέσσερα. Με Λαμία, Κηφισιά και Άρη εντός και με ΟΦΗ εκτός. Τελικά έκαναν ένα προβληματικό ένα στα τέσσερα, με μια νίκη και τρεις ισοπαλίες. «Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει», λέει το σοφό γνωμικό και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός αντί να μπει πρώτος και καμαρωτός στα play-offs, με καλή ψυχολογία και διάθεση και ψυχολογία στα ύψη, μπαίνει τέταρτος και αγχωμένος, με τέσσερις βαθμούς διαφορά από τον πρώτο ΠΑΟΚ και βλέπει και τον Ολυμπιακό από πάνω του, μετά τον βαθμό που του επεστράφη από το CAS. Μιλάμε για την απόλυτη αυτοχειρία!

Τι έφταιξε;

Στο Ηράκλειο, η έλλειψη συγκέντρωσης στην τελική προσπάθεια. Με Λαμία και Κηφισιά, η χαλαρότητα και το «έλα μωρέ, θα το πάρουμε χαλαρά». Ο Παναθηναϊκός είτε με παίκτη παραπάνω (με Λαμία), είτε με παίκτη λιγότερο (με Κηφισιά), είτε με 11 εναντίον 11 (με ΟΦΗ), δεν κατάφερε να κερδίσει – μόνο τον Άρη κέρδισε και καθόλου τυχαίο δεν ήταν αυτό: σε εκείνο το ματς μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια, πίεσε από το πρώτο λεπτό, έκανε ευκαιρίες, στρίμωξε τον αντίπαλο, δεν τον άφησε να πάρει ανάσα για 30 λεπτά. Και λέω «καθόλου τυχαίο», διότι ο Άρης είναι ομάδα της πρώτης πεντάδας. Και επί των ημερών Τερίμ, έχει φανεί ότι άλλου είδους προετοιμασία γίνεται κόντρα στους «μεγάλους» και άλλη απέναντι σε «μικρούς» και «μικρομεσαίους».

Δεν ξέρω τι είδους ανάλυση γίνεται στο Κορωπί πριν τα ματς – δεν είμαι εκεί για να το δω. Από την «ερμηνεία των αγώνων» όμως, προκύπτει ότι ο Παναθηναϊκός είναι καλά διαβασμένος, άρτια προετοιμασμένος και «ψυλλιασμένος» στα περισσότερα από τα ντέρμπι που έχει δώσει με τον Τούρκο στον πάγκο του. Με Ολυμπιακό σε πρωτάθλημα και κύπελλο, με ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και κύπελλο, με ΑΕΚ στο πρωτάθλημα. Ακόμα και στη ρεβάνς κυπέλλου με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ματς που έκρινε πολλά μετά την ήττα στη Λεωφόρο, η πνευματική και αγωνιστική συγκέντρωση έμοιαζε να είναι σε υψηλό επίπεδο.

Αντίθετα, στα άλλα ματς με τους «μικρούς» και τους «μικρομεσαίους», φαίνεται σαν ο Τερίμ να τα αφήνει στα πόδια των παικτών. Να πιστεύει ότι η ομάδα του θα τα κερδίσει με την ποιότητά της, τη φανέλα της, το ρόστερ της ή τη βαθμολογική της θέση. Ίσως να συνέβαινε αυτό τα χρόνια του στη Γαλατά, αλλά εδώ προφανώς τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Ίσως να ξέρει τι σημαίνει Ολυμπιακός, ΆΕΚ και ΠΑΟΚ και να μην ξέρει και πολλά για τη Λαμία, την Κηφισιά και τον ΟΦΗ αλλά αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι συνεργάτες του όφειλαν να τον ενημερώσουν, ώστε η ομάδα να εμφανιστεί περισσότερο έτοιμη.

Έπιασε τόπο η προπαγάνδα

Δεν έφτιαξε καμία διαιτησία για την ισοπαλία στο Ηράκλειο. Η ευκολία όμως με την οποία δίνεται πέναλτι στον Τσέριν και η απροθυμία του VAR να φωνάξει το διαιτητή έστω να δει τη φάση του φινάλε, όπου κάποιος έχει βάλει το χεράκι του, δείχνει ότι όλη αυτή η προπαγάνδα, που εκφράστηκε από τον Λουτσέσκου αλλά στηρίχθηκε από πολλούς και διάφορους, που εμφανίζει τον Παναθηναϊκό ως «ευνοημένο από το σύστημα» και «χαϊδεμένο από τους διαιτητές», δείχνει να έχει πιάσει τόπο. Ειδικά όταν τα παιχνίδια του, τα σφυρίζουν Έλληνες διαιτητές, που διαβάζουν και ακούνε διάφορα γύρω – γύρω, πράγματα που πιθανότατα επηρεάζουν τον πώς καλούνται να πάρουν την τελική τους απόφαση. Κι όταν μιλάμε για μια φάση στο 95’, το βάρος στο στήθος τους μοιάζει να ζυγίζει έναν τόνο.

Έχει ελπίδες ο Παναθηναϊκός;

Φυσικά και έχει. Αλλά τις ψαλίδισε με όσα έκανε και δεν έκανε τις τελευταίες αγωνιστικές, με τους μόλις 6 βαθμούς που πήρε σε τέσσερα παιχνίδια, από τους διαθέσιμους 12. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει στο μίνι αυτό πρωτάθλημα, ακριβώς αυτό που δεν έκανε το τελευταίο διάστημα: να είναι «άψογος». Να μην πετάξει βαθμούς, να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος, να αποφύγει τα παιδαριώδη λάθη στην άμυνα και να «μάθει» να τελειώνει τις ευκαιρίες που φτιάχνει (και μαζί τα παιχνίδια) κι όχι να προσφέρει άφθονο θέαμα χωρίς ουσία. Ο κίνδυνος είναι ένας και είναι σημαντικός: να χάσει βαθμούς στην αρχή των play-offs και μαζί την πίστη του, την ψυχολογία και το ενδιαφέρον του για τη συνέχεια, κάτι που θα σημάνει ότι αναγκαστικά θα ρίξει όλη του την προσοχή στον τελικό κυπέλλου. Και το κύπελλο τίτλος είναι και κανείς δεν το σνομπάρει, αλλά κακά τα ψέματα, το Ιερό Δισκοπότηρο για τον Παναθηναϊκό, είναι το πρωτάθλημα.