Bloggers

Επιστροφή στις ρίζες με… Αλμέιδα style

08.03.24 | 12:28

Η περσινή σεζόν για την ΑΕΚ ήταν σπουδαία, με την ομάδα σε ένα νέο ξεκίνημα να καταφέρνει πράγματα που είχαν καιρό να συμβούν. Για την ακρίβεια, όχι απλώς καιρό αλλά σχεδόν μισό αιώνα. 45 χρόνια για την ακρίβεια. Καταλαβαίνει ο καθένας ότι με τέτοιου είδους ιστορικά επιτεύγματα, το βάρος που κουβαλάς στις πλάτες σου μεγαλώνει.

Μεγαλύτερη ΑΕΚ, μεγαλύτερες προσδοκίες

Από εκεί που η απαίτηση είναι να είναι απλά η ΑΕΚ ανταγωνιστική σε 3-4 μεγάλα ματς τον χρόνο και να πέφτει μαχόμενη, πλέον η απαίτηση είναι εντελώς διαφορετική: Αν δεν πάρει το πρωτάθλημα θα έχει αποτύχει, αν δεν κερδίσει όλα τα ντέρμπι θα έχει αποτύχει, αν δεν γίνει η πιο πετυχημένη ελληνική ομάδα της τελευταίας διετίας με τις back to back κατακτήσεις, θα έχει αποτύχει στα μάτια της μεγαλύτερης μερίδας του κοινού της.

Οι μεγάλες απαιτήσεις τρέφουν τις μεγάλες ομάδες

Καλό είναι αυτό εν μέρει, έτσι συντηρούνται οι μεγάλες ομάδες, τρέφονται με τις μεγάλες προσδοκίες και τις πιο αυστηρές απαιτήσεις. Υγιές είναι αυτό, αν πάρουμε ως δεδομένο πως το αντίθετο είναι ένα πατ πατ πατ στην πλάτη και ένα «δεν πειράζει παιδιά, πάμε παρακάτω». Το τελευταίο είναι κακό γιατί προκαλεί εφησυχασμό, το πρώτο είναι παραγωγικό. Φτάνει να υπάρχει η αντίληψη και η κατανόηση του τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα υπάρχει ανεξάρτητα από το αν θα καταφέρεις να πάρεις το πρωτάθλημα ή όχι. Ούτως ή άλλως η ΑΕΚ δεν παίζει μόνη της. Παίζουν και οι άλλοι, γίνονται και πράγματα τα οποία δεν μπορεί να τα ελέγξει.

Η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι η ΑΕΚ είναι ξανά ΑΕΚ

Το περιεχόμενο του παραπάνω υπότιτλου είναι το βασικό συμπέρασμα της τελευταίας διετίας. Η ΑΕΚ από το καλοκαίρι του 2022 μέχρι σήμερα έκανε και κάνει πράγματα καινοτόμα για τα δεδομένα της. Άφησε πίσω τα χρόνια της… υπομονής, σταμάτησε να κυνηγάει την ουρά της αναζητώντας τη συγκεκριμένη ευθύνη της αποτυχίας σε περιόδους που τίποτα δε δούλευε σωστά, βρήκε έναν προπονητή που τον εμπιστεύτηκε μετά από πολλές αποτυχημένες επιλογές και εξελίχθηκε σε μια ομάδα που παίζει ένα σύγχρονο ποδόσφαιρο και αποτελεί ξανά hot προορισμό για κάθε εργαζόμενο στην ποδοσφαιρική βιομηχανία. Επιστροφή στις ρίζες μετά από αναμονή πολλών χρόνων που καλλιεργούνταν η εντύπωση ότι η ΑΕΚ είναι ένα club με ένδοξο παρελθόν αλλά με μαραμένο παρόν.

Σου δίνουν όλα τα παραπάνω το πρωτάθλημα;

Ούτε το πρωτάθλημα σου δίνουν, ούτε το Κύπελλο, ούτε η ΑΕΚ έχει γίνει άτρωτη. Ούτε καν πρέπει να καίγεται για το αν θεωρείται η ίδια το φαβορί στην αστεία… μάχη του αθλητικού Τύπου, με τις συνεχόμενες αλλαγές απόψεων ανά εποχή, ανάλογα με το αποτέλεσμα της προηγούμενης Κυριακής. Όλα τα παραπάνω, όμως, δίνουν στην ΑΕΚ ένα εφόδιο που δεν τολμούσε καν να ονειρευτεί στα δύσκολα χρόνια της ασπρίλας του Ολυμπιακού Σταδίου: Εμπλουτίζουν τη φαρέτρα της με τη δυνατότητα να είναι σοβαρή εντός και εκτός γραμμών, να έχει την αυτοπεποίθηση ότι θα είναι σταθερά ανταγωνιστική και -κυρίως- να κάνει το δικό της κοινό να περιμένει την Κυριακή χωρίς να… σιχτιρίζει που πλησιάζει το τέλος της εβδομάδας.

Θα πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα;

Έχει όλα τα φόντα για να το πάρει, έχει όλα τα φόντα και για να… το χάσει. Να το πάρει γιατί είναι αποδεδειγμένα καλύτερη στα ντέρμπι, έχει τα ψηλότερα ταβάνια, έχει μια τρομακτική επιθετικότητα, έχει την αυτοπεποίθηση της πρωταθλήτριας που υπερασπίζεται ένα κεκτημένο και το χάντικαπ ότι το έκανε μόλις έναν χρόνο πριν με ακριβώς τα ίδια πρόσωπα τη στιγμή που οι άλλοι έχουν αλλάξει καραβιές παικτών και προπονητές. Να μην το πάρει γιατί είναι ασταθής, ενίοτε αυτοκαταστροφική, τρώει γκολ πριν καλά-καλά απειληθεί, είναι η μεγάλη ομάδα με τις περισσότερες απώλειες σε ματς που υπερτερεί του αντιπάλου και γιατί δεν παίζει μόνη της. Παίζουν και οι άλλοι. H πορεία θα δείξει μόνο τι θα συμβεί. Ότι κι αν γίνει, όμως, αυτό που δεν πρέπει να χαθεί είναι το γενικό συμπέρασμα, η αυτογνωσία μιας πρωτοποριακής κατάστασης που ξεδιπλώνεται από Κυριακή σε Κυριακή από πέρσι στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ είναι καλά. Και όταν είναι καλά, θα διεκδικεί στα ίσα. Αυτό ήταν το ζητούμενο και αυτή είναι μια μεγάλη κατάκτηση.

Κι αν μας αντέξει το σχοινί θα φανεί στο χειροκρότημα…