Ο Παναθηναϊκός της επόμενης σεζόν, χτίζεται πάνω σε σωστές βάσεις: από τα μετόπισθεν και στη συνέχεια προχωρά προς τα εμπρός. Καθόλου τυχαίο ότι η πρώτη του μεταγραφή ήταν ο Κυριακόπουλος για τη θέση του αριστερού μπακ και η δεύτερη η Τουμπά, ο αριστεροπόδαρος στόπερ που λείπει εδώ και σχεδόν δυο χρόνια, από τότε δηλαδή που μπήκε στα πιτς ο Μάγκνουσον.
Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η κίνηση για τον Τσάπρα, που όπως φαίνεται θα έρθει για τη θέση του δεξιού μπακ από τον Λεβαδειακό, αντικαθιστώντας ουσιαστικά τον Κώτσιρα που ενημερώθηκε ότι δεν υπολογίζεται. Και με την ίδια λογική ο Παναθηναϊκός ρίχνει ματιές στην περίπτωση του Οδυσσέα Βλαχοδήμου, σε περίπτωση που είναι διαθέσιμος με τη μορφή δανεισμού ή τον παραχωρήσει η Νιούκαστλ με ένα «λογικό ποσό».
Όλα αυτά μοιάζουν να «κουμπώνουν» τις θέσεις της άμυνας και να δίνουν βάθος στο ρόστερ της ομάδας, στην περίπτωση που δεν αποχωρήσει κανείς. Διότι η κουβέντα για τον Βαγιαννίδη είναι πάντα ανοιχτή και δεν βλέπω να «κλείνει» σύντομα – αν μάλιστα φτάσει στην ΠΑΕ μια πρόταση πάνω από 12-13 εκατομμύρια, από μια ομάδα και ένα πρωτάθλημα που θα «ψήνει» τον παίκτη, τότε δύσκολα θα παραμείνει. Και μέσα σε όλα, υπάρχουν και δημοσιεύματα που συνδέουν τον Γέντβαϊ με τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ, που δεν αποκλείεται να καταθέσει προσφορά για να επαναπατρίσει τον Κροάτη.
Μόνο που αν συμβεί το ένα από τα δυο ή και τα δυο, στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να ψάξουν εκ νέου για βασικό κεντρικό αμυντικό και βασικό δεξί μπακ, με τον κίνδυνο να έχει η ομάδα τη νέα σεζόν μια αμυντική τετράδα αλλαγμένη κατά τα 3/ 4, με τον Ίνγκασον να είναι ο μόνος από τους περσινούς.
Οι υπόλοιπες εκκρεμότητες θέλουν υπομονή
Ο Παναθηναϊκός ψάχνει σίγουρα για ένα εξάρι, έναν «αντι-Αράο» δηλαδή, θέλει να κρατήσει τον Ουναϊ ή να βρει έναν παίκτη με παρόμοια χαρακτηριστικά και ψάχνει για έναν τέταρτο ακραίο επιθετικό, μαζί με Τετέ, Πελίστρι και Τζούριτσιτς.
Θεωρητικά, αυτές είναι οι θέσεις που θα πάρει παίκτες, αν φυσικά δεν υπάρξουν πωλήσεις. Διότι το όνομα του Ιωαννίδη συζητιέται αρκετά για διάφορες ιταλικές ομάδες κι επειδή είμαστε στα μέσα Ιουνίου, κανείς δεν ξέρει αν θα υπάρξει ενδιαφέρον για κάποιον παίκτη της ομάδας, που έχει την κατάλληλη ηλικία και αξία: Τσέριν, Τετέ, Πελίστρι, ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Αν υπάρξει κάποια πώληση, με χρήματα φυσικά που θα είναι προς το συμφέρον της ομάδας, τότε θα υπάρξει και αγορά. Όλο αυτό βέβαια πρέπει να γίνει με τρόπο τέτοιον, που να μην διαταράξει την ηρεμία της ομάδας και να μην την πληγώσει ενόψει ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, άρα καλό είναι ό,τι και να γίνει, να γίνει αφού ο Παναθηναϊκός (με το καλό) καταφέρει να εξασφαλίσει την παρουσία του στην Ευρώπη, ιδανικά στηLeague Phase του Τσάμπιονς Λιγκ ή του Europa.
Η μόδα των «μικρών»
Μπόλικη κουβέντα γίνεται για τα «πιτσιρίκια» που θα πάνε στην προετοιμασία της ομάδας και θα αξιολογηθούν από τη Βιτόρια. Από τον Κυριόπουλο, τον πιο «μεγάλο» από τους «μικρούς», που έπαιξε πέρυσι στην Κηφισιά, μέχρι τους 16-17χρονους που θα αξιολογηθούν, ο κόσμος «διψάει» να δει τα νιάτα να μπολιάζονται με τους πιο μεγάλους και πιο έμπειρους παίκτες της πρώτης ομάδας. Αλλά όλο αυτό πρέπει να γίνει με τέτοιον τρόπο που να ωφελήσει και τους ίδιους και την ομάδα και κυρίως να μην τους «κάψει».
Η πώληση του Κωστούλα στη Μπράιτον και το ενδιαφέρον που υπάρχει για τον Μουζακίτη, η πώληση Τζίμα και λίγους μήνες πριν του Κουλιεράκη, το ενδιαφέρον για τον Κωνσταντέλλια, δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έχουν κάνει κάποια πολύ σωστά πράγματα τα τελευταία χρόνια: βρήκαν ταλέντα, δούλεψαν μαζί τους, τους βοήθησαν να εξελιχθούν, τους «δειγμάτισαν» στο υψηλότερο επίπεδο (στην Ελλάδα ή με δανεισμό στο εξωτερικό, όπως έγινε με το Τζίμα) και καρπώθηκαν ή αναμένεται να καρπωθούν σημαντικά οφέλη.
Όχι μόνο οικονομικά, όχι απλά πολλά εκατομμύρια, αλλά κυρίως την προσοχή από σκάουτς ξένων ομάδων και την είσοδό τους σε ένα «κλαμπ ομάδων», όπου μπορούν να πουλάνε ακριβά παίκτες που δεν έχουν πληρώσει ευρώ για να τους αποκτήσουν.
Ο Παναθηναϊκός είναι αλήθεια ότι έχει μείνει τα τελευταία χρόνια πολύ πίσω σε αυτή τη διαδικασία. Η ομάδα που κάποτε έβγαζε «Καραγκούνηδες και Γκουμομπασινάδες», όλους εκείνους που κάποιοι ανόητοι χλεύαζαν αλλά εκείνοι οι αθεόφοβοι πήγαν και πήραν Euro, δεν έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να βγάλει παίκτες που να μπορέσουν να σταθούν στην πρώτη ομάδα, να κάνουν καριέρα ή/και να πουληθούν με καλά χρήματα στο εξωτερικό, με μοναδική εξαίρεση τον Αλεξανδρόπουλο.
Για πολλούς και διάφορους λόγους, ο Μπουζούκης, ο Χατζηγιοβάννης, ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Ρισβάνης, ο Χουχούμης, ο Ζαγαρίτης, ο Μαυρίας, ο Χριστογιώργος και τόσοι άλλοι, παρά το ταλέντο τους και τα καλά λόγια που ακούστηκαν, παρά τα καλά στοιχεία που έδειξαν όσο αγωνίστηκαν με το «τριφύλλι», δεν κατάφεραν να πάνε στο επόμενο επίπεδο.
Μπορεί να το κάνει η φουρνιά που «δουλεύεται» αυτή την περίοδο στο Κορωπί; Ακούγονται πολύ καλά λόγια για 2-3 απ’ αυτούς και μακάρι να έχουν και οι ίδιοι όρεξη για δουλειά και η ομάδα τη διάθεση να δουλέψει μαζί τους και να τους βοηθήσει να εξελιχθούν και να φτάσουν εκεί που τους αναλογεί.
Και για να γίνει αυτό, πρέπει να πιστέψουν στους «μικρούς», βλέποντας και πώς λειτουργούν τα τελευταία χρόνια Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ και να τους δοθούν ευκαιρίες να παίξουν, χωρίς να μας νοιάζει ποια ημερομηνία γέννησης γράφει η ταυτότητά τους. Όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σχεδόν παντού, η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός και τα 17 χρόνια, είναι μια χαρά ηλικία για να αρχίσει να λάμπει ένας παίκτης που πραγματικά το αξίζει.
