Με το μέλλον της να κρέμεται για πολλοστή φορά από μία κλωστή, η Παναχαϊκή βλέπει και φέτος με… τηλεσκόπιο την αφρόκρεμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. 22 χρόνια απουσίας από τη μεγάλη κατηγορία είναι πολλά, ωστόσο αυτό είναι αποτέλεσμα πολλών και επαναλαμβανόμενων λαθών.
Η πρόσφατη κλήρωση της Stoiximan Superleague δεν είχε την Παναχαϊκή στις τάξεις της, αλλά έμμεσα οι Αχαιοί έδωσαν το παρών. Πώς; Μέσω του Άγγελου Ποστέκογλου! Ο μέχρι πριν λίγες μέρες τεχνικός της Τότεναμ και κάτοχος του Europa League, δεν ξεχνάει το πέρασμα του από την Πάτρα και την Παναχαϊκή δείχνοντας ότι σέβεται και εκτιμά το σύλλογο που του έδωσε τη δυνατότητα το μακρινό 2008 να προπονήσει στην Ελλάδα. Παρότι οι εμπειρίες του ήταν δυσάρεστες, ο ίδιος κάθε φορά που αναφέρεται στη θητεία του στους «κοκκινόμαυρους» το κάνει πάντα με ωραίο τρόπο.
Στο περιθώριο της κλήρωσης, ο Ποστέκογλου μίλησε στην κάμερα της Cosmote TV και ανέφερε: «Στην Παναχαϊκή ήταν μία θετική εμπειρία. Ο κόσμος της Πάτρας έχει πάθος με την Παναχαϊκή. Όταν κερδίζαμε με λάτρευαν όλη την εβδομάδα, όταν χάναμε ήταν διαφορετικά. Αυτό όμως μου άρεσε. Στην Αυστραλία δεν είναι έτσι».
Τη στιγμή λοιπόν που ένας άνθρωπος που πλέον έχει ξεφύγει ποδοσφαιρικά σε άλλα επίπεδα δεν ξεχνάει την Παναχαϊκή, στην Πάτρα όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα δείχνουν να έχουν «κοντή μνήμη».
Ξεχνούν εύκολα, δεν αξιολογούν όπως θα έπρεπε τις καταστάσεις και όλα όσα συμβαίνουν γύρω από την ομάδα. Όταν για κάποιους το μοναδικό πρόβλημα της Παναχαϊκής είναι αν δίνει ή όχι προκαταβολές ο Δρόσος, τότε η ελπίδα αγνοείται, δεν ζητείται απλά.
Στο φινάλε ο Δρόσος και ο κάθε Δρόσος, δεν έχει πάρει επίσημα στα χέρια του την Παναχαϊκή μέχρι να δώσει το «ΟΚ» η γενική συνέλευση. Πώς θα δώσει χρήματα στον οποιονδήποτε ή ποιος θα έκανε αντίστοιχα κάτι τέτοιο;
Το να γίνεται κριτική στον εκάστοτε διοικητικό ηγέτη της Παναχαϊκής προφανώς και είναι θεμιτό και απαραίτητο. Το θέμα είναι αυτό να γίνεται με πράγματα τα οποία έχουν βάση και ευσταθούν. Το να λέμε κάτι απλά για να το πούμε δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.
Αν ο Δρόσος ή κάποιος άλλος πάρει την Παναχαϊκή τη Δευτέρα το βράδυ (14/7) και από την επόμενη μέρα (15/7) δεν ξεκινήσει η στελέχωση του ρόστερ και γενικότερα του συλλόγου, εδώ θα είμαστε να το πούμε.
Η λογική γενικότερα στην Πάτρα και ειδικότερα όσον αφορά την Παναχαϊκή δυστυχώς έχει πάει περίπατο. Το πιο απογοητευτικό της υπόθεσης είναι ότι η κατάσταση δεν δείχνει να αλλάζει, αντίθετα χειροτερεύει.
Όταν για 22 και βάλε χρόνια ο κόσμος της Παναχαϊκής ακούει τις περισσότερες φορές λόγια που δεν γίνονται πράξεις, θα έπρεπε να απαιτεί από τον επόμενο «κουμανταδόρο» του ποδοσφαιρικού τμήματος όποιος και αν είναι αυτός, να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του.
Η κριτική με επιχειρήματα μόνο καλό μπορεί να κάνει, ενώ το λιβάνισμα μόνο κακό. Αυτό αφορά τους πάντες από τον απλό φίλαθλο μέχρι τον τελευταίο εκπρόσωπο του τύπου.
Έγινε τόσος ντόρος με τις εκλογές της ερασιτεχνικής. Σχεδόν όλη η Πάτρα «έσκουζε» για τη διοίκηση και την αλλαγή που έπρεπε να υπάρξει, αλλά κανένας δεν εμφανίστηκε να βγει μπροστά και να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό.
Όλοι βρίσκονται στο εύκολο σημείο να κριτικάρουν από τα social, αλλά μέλη στην ερασιτεχνική δεν γράφονται. Με εξαίρεση την Παναχαϊκή Ιδέα που προσπάθησε και αυτή ως ένα σημείο να αλλάξει τα δεδομένα, κανένας άλλος δεν έκανε κίνηση. Επομένως κάθε συζήτηση δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Μέσα σε όλα αυτά προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά πόσες; Όσοι αποτελούν την εξαίρεση, ας κάνουν ένα βήμα πιο μπροστά βοηθώντας την κατάσταση. Πόσοι είναι τελικά αυτοί που πραγματικά αγαπούν την Παναχαϊκή ανιδιοτελώς; Πόσοι είναι αυτοί που θέλουν στην ουσία το καλό της; Όλα αυτά είναι τροφή για σκέψη για όλους.
Στη ζωή αλλά και στο ποδόσφαιρο πιο συγκεκριμένα όταν διακρίνεις ένα πρόβλημα πρέπει να βρίσκεις και τη λύση. Αν κάτι δεν σου αρέσει, σε χαλάει και τέλος πάντων δεν σου πάει, πρέπει να έχεις και μία άλλη πρόταση.
Η «τσιλάγρα» του διαδικτύου καλή είναι, αλλά δεν είναι η λύση στα πολλά και σοβαρά προβλήματα της Παναχαϊκής που εστιάζονται κυρίως στη νοοτροπία και το μίζερο περιβάλλον που έχει περιέλθει ο οργανισμός μετά από 22 χρόνια ταλαιπωρίας και απόλυτης στεναχώριας.
Μπορεί η Παναχαϊκή να κάνει ένα restart ή θα μένει μόνο στις αναφορές για τον Ποστέκογλου, τον Γιοβάνοβιτς και όλοι όσοι διαπρέπουν μακριά της; Ιδού η απορία, πάντως αυτή ίσως είναι η τελευταία της ευκαιρία…
