Ίσως για πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια, η ανακοίνωση των νέων πινάκων διαιτησίας από την ΚΕΔ δεν συνοδεύτηκε από τις γνώριμες –και συχνά οξείες– δημόσιες αντιδράσεις. Η σιωπή που ακολούθησε δεν ήταν απαραίτητα ένδειξη συναίνεσης ή ικανοποίησης, αλλά μάλλον απόρροια ενός κλίματος αναμονής και προσεκτικής παρατήρησης.
Στο παρασκήνιο, ωστόσο, η εικόνα ήταν διαφορετική. Δεν έλειψαν τα αιτήματα για την επιστροφή ορισμένων διαιτητών που κρίθηκαν –κατά τη γνώμη αρκετών παραγόντων– άδικα αποκλεισμένοι.
Δύο ονόματα ξεχώρισαν: ο Ευάγγελος Μανούχος και ο Τάσος Διαμαντόπουλος. Και οι δύο διεθνείς, με εμπειρία και αγώνες υψηλού επιπέδου στο ενεργητικό τους. Η απομάκρυνσή τους από τους πίνακες τον περασμένο Αύγουστο προκάλεσε ερωτήματα, κυρίως εξαιτίας της φημολογούμενης σχέσης τους με την προηγούμενη διοικητική δομή της ΕΠΟ και της ΚΕΔ.
Παρά τις υπόγειες διεργασίες και τις πιέσεις που, σύμφωνα με πληροφορίες, ασκήθηκαν προς διάφορες κατευθύνσεις, οι πόρτες δεν άνοιξαν. Παρέμειναν ερμητικά κλειστές – μια απόφαση που μοιάζει να έχει και συμβολικό χαρακτήρα, πέρα από την ουσία της. Η ίδια στάση τηρήθηκε και για τον πίνακα διαιτητών VAR, όπου επίσης υπήρξαν προσδοκίες για επανένταξη.
Εν ολίγοις, η ΚΕΔ έστειλε ένα σαφές μήνυμα: η νέα εποχή δεν φαίνεται διατεθειμένη να ανακυκλώσει το παρελθόν. Το αν αυτή η στάση θα αποδειχθεί σταθερή ή αν θα υπάρξουν μελλοντικά ρήγματα στις «ερμητικά κλειστές πόρτες», μένει να φανεί. Για την ώρα, όμως, το τοπίο δείχνει καθαρό – αλλά και σκληρό για όσους έμειναν εκτός.
