Για τη δύσκολη σεζόν που πέρασε στον Ολυμπιακό, λόγω του σοβαρού τραυματισμού του τον Οκτώβριο του 2024 στο ματς με τον Αστέρα Aktor, αλλά και το λόγο που απέρριψε στο παρελθόν πρόταση της Μαρσέιγ, αναφέρθηκε ο Γιουσούφ Γιαζίτσι στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «FootMercato».
Ο πρώην παίκτης της Λιλ εξήγησε γιατί είπε «όχι» στους Μασσαλούς, ενώ επισήμανε ότι μετά την περιπέτεια της υγείας του νιώθει πανέτοιμος να βοηθήσει τον Ολυμπιακό εντός κι εκτός των συνόρων. Εξήγηση γιατί είπε το «ναι» στους Πειραιώτες το περασμένο καλοκαίρι, ενώ έδωσε και μία υπόσχεση στον κόσμο των «ερυθρόλευκων».
Η συνέντευξη του Γιαζίτσι στο γαλλικό μέσο:
-Προέρχεσαι από σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν χωρίς συμμετοχές, μετά από σοβαρό τραυματισμό. Πώς αισθάνεσαι;
«Αισθάνομαι καλύτερα. Φυσικά, ήταν πολύ δύσκολο. Δεν έπαιξα για πολύ καιρό. Στάθηκα άτυχος. Αλλά ξέρεις, αυτό είναι μέρος του ποδοσφαίρου, και επίσης μέρος της ζωής. Έπαιξα το Σάββατο, τα πρώτα 35 λεπτά, και ήταν καλά. Σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, όλα θα πάνε καλύτερα.
-Πόσο δύσκολο είναι να περάσεις έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς να παίξεις;
«Κάποιοι παίκτες αγαπούν το ποδόσφαιρο, κάποιοι όχι. Εγώ γεννήθηκα με την μπάλα, με το ποδόσφαιρο στο μυαλό μου. Λατρεύω αυτό το άθλημα.
Όλη η οικογένειά μου είναι έτσι. Θέλω να παίζω κάθε μέρα. Ακόμα κι αν δεν προπονούμαι, θέλω να αγγίζω την μπάλα. Όταν έχεις έναν σοβαρό τραυματισμό – είναι ο δεύτερος μου – είναι πραγματικά πολύ δύσκολο.
Κάθε μέρα κάνεις τις ίδιες ασκήσεις. Πρώτα κάνεις την επέμβαση. Μετά έχεις πολλούς πόνους, ράμματα, πρησμένα μάτια. Είναι πραγματικά σκληρό. Πρέπει να έχεις “τρελή” ψυχική δύναμη.
Αν δεν την έχεις, αρχίζεις να χάνεις το μυαλό σου. Και δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς. Είναι ακόμα πιο δύσκολο. Εγώ είμαι πολύ δυνατός ψυχολογικά. Όταν αρχίζεις ξανά να προπονείσαι και να περπατάς λίγο, νιώθεις ότι αναπνέεις…
Μετά πηγαίνεις στο γήπεδο σε κάθε ματς σαν φίλαθλος και απλώς παρακολουθείς. Και αυτό είναι δύσκολο, γιατί θέλεις να είσαι μέσα, αλλά δεν μπορείς. Για να επιστρέψεις, πρέπει να το αποδεχτείς.»
-Δεν νιώθεις πολύ μόνος;
«Ναι, φυσικά. Είναι δύσκολο. Το καλύτερο παράδειγμα είναι στο γυμναστήριο. Ξεκινάς προπόνηση εκεί με τους συμπαίκτες σου και μετά εκείνοι πηγαίνουν στο γήπεδο.
Εσύ μένεις μόνος. Είναι δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή, γιατί θέλεις να είσαι στο γήπεδο, να προπονείσαι με την ομάδα.»
-Μετά από έναν χρόνο εκτός, επιστρέφεις. Ποιοι είναι οι στόχοι σου;
«Ξέρεις, έχω πολλά όνειρα να πραγματοποιήσω. Πάντα τα γράφω για να τα θυμάμαι και να τα κυνηγώ. Έχω πολλές φιλοδοξίες, γιατί ξέρω τις ικανότητές μου. Πιστεύω στον εαυτό μου, στη δύναμή μου.
Ναι, είμαι 28 και είχα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Αλλά ακόμα κι έτσι, παραμένω δυνατός. Όπως είπα, πιστεύω στον εαυτό μου. Αυτή τη χρονιά, για παράδειγμα, θα παίξουμε στο Champions League.
Θέλω να κάνω ξανά το νταμπλ: πέρσι κατέκτησα το πρωτάθλημα και το κύπελλο, θέλω να το επαναλάβω, και να φτάσουμε σε καλό επίπεδο και στο Champions League.»
-Πριν πας στον Ολυμπιακό, πέρασες 5 χρόνια στη Λιλ. Πώς ήταν;
«Η περίοδος στη Λιλ ήταν τέλεια για μένα. Είχα πολλές επιτυχίες εκεί. Όταν πήραμε το πρωτάθλημα, είχα συμμετοχή σε 20 γκολ — 14 γκολ και 6 ασίστ. Βοήθησα την ομάδα, είχα επιτυχία.
Αλλά, ξέρεις, αργότερα υπήρχαν προβλήματα που δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά τώρα. Ίσως μετά το τέλος της καριέρας μου. Υπήρχαν καταστάσεις που κανείς δεν γνωρίζει.
Θα μπορούσα να είχα κάνει ακόμα περισσότερα. Δεν αισθανόμουν πάντα σημαντικός — όχι εξαιτίας του προπονητή ή των παικτών, αλλά για άλλους λόγους. Ίσως μετά την καριέρα μου τα αποκαλύψω.
Πάντως, ακόμη και με τα προβλήματα, είχα επιτυχία. Έκανα πολλά πράγματα. Νομίζω ότι ήμουν και πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.»
-Ναι, τώρα είναι ο Τζόναθαν Ντέιβιντ…
«Ναι, σωστά. Εγώ είχα πάρει το ρεκόρ τότε (γέλια). Κέρδισα και το Trophée des Champions. Ήμουν πολύ χαρούμενος εκεί. Οι φίλαθλοι με φώναζαν, γελούσαμε μαζί. Ήμουν πραγματικά χαρούμενος.
Το ίδιο και με την πόλη, το προπονητικό, τους ανθρώπους στον σύλλογο, ακόμα και τα παιδιά. Τους αγαπώ πολύ, δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Και νομίζω ότι ούτε αυτοί θα με ξεχάσουν.
Για μένα ήταν φανταστικό. Αλλά, όπως είπα, θα μπορούσε να είναι και καλύτερο χωρίς τα προβλήματα. Αν δεν υπήρχαν, θα είχα κάνει περισσότερα.»
-Ήταν προβλήματα εκτός γηπέδου;
«Ναι, αυτό ακριβώς. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, αλλά σίγουρα θα το κάνω στο τέλος της καριέρας μου…»
-Πέρασες 5 χρόνια στη Ligue 1. Πώς αξιολογείς το επίπεδο;
«Το επίπεδο της Ligue 1 είναι φανταστικό. Κάθε εβδομάδα παίζεις έναν τελικό. Δεν έχει σημασία με ποιον παίζεις, όλοι είναι δυνατοί, οι νεαροί ανεβαίνουν και είναι έτοιμοι να παίξουν 95 λεπτά.
Έχει φρεσκάδα, δύναμη και τακτική. Πολλές φορές ξέρεις ότι θα είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις. Γι’ αυτό αγαπώ το γαλλικό πρωτάθλημα. Μου λείπει μερικές φορές, γιατί ξέρεις ότι θα είναι ένα δύσκολο παιχνίδι.
Πρέπει να διαχειριστείς το ματς, να δημιουργήσεις. Όλοι είναι κοντά σε επίπεδο. Πρέπει να σκοράρεις — κι αν χάσεις, να σκοράρεις ξανά. Το λάτρευα. Πιστεύω ότι είναι το πιο πολύτιμο πρωτάθλημα στον κόσμο.»
-Τι είναι το πιο δύσκολο στη Ligue 1;
«Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Έχω ακούσει ότι δεν έχει τεχνική. Όχι, δεν το δέχομαι αυτό. Υπάρχει πολλή φυσική δύναμη, ναι, αλλά και παίκτες με τεχνική.
Όταν αυτά συνδυάζονται, έχεις τη Ligue 1. Βλέπεις πόσοι παίκτες φεύγουν και διαπρέπουν αλλού. Είναι πλήρεις πριν καν φύγουν από τη Γαλλία. Για μένα, είναι το τέλειο μείγμα.»
-Πέρσι έφυγες από τη Λιλ ως ελεύθερος. Και φαίνεται πως η Μαρσέιγ σε σκέφτηκε…
«Ναι, ισχύει. Και υπήρχε πολύ ενδιαφέρον από πολλές ομάδες. Αλλά τότε, δεν ήθελα να παίξω ξανά στη Γαλλία γιατί ήθελα να μείνω συνδεδεμένος μόνο με τη Λιλ.
Δεν ήθελα να μοιραστώ το όνομά μου με άλλο γαλλικό σύλλογο. Σέβομαι πολύ το κλαμπ και τους φιλάθλους. Εγώ είμαι σαν μωρό στο γήπεδο. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι ψυχρός, χωρίς συναίσθημα.
Στο γήπεδο, ναι, ισχύει. Αλλά όταν αγαπώ κάποιον, τον αγαπώ αληθινά. Αγαπώ τη Λιλ, την πόλη, τους ανθρώπους. Μετά από πέντε χρόνια, δεν ήθελα να φορέσω άλλη φανέλα στη Γαλλία. Ήθελα αλλαγή. Να φύγω από τη χώρα. Υπήρχε η Μαρσέιγ, αλλά και ομάδες από Ιταλία.»
-Γιατί επέλεξες τον Ολυμπιακό;
«Μίλησα με πολλές ομάδες. Όταν με κάλεσε ο Ολυμπιακός, ένιωσα σαν να πήγαινα σε δεύτερο σπίτι, μετά τη Λιλ. Στη Λιλ ένιωθα σαν στο σπίτι μου.
Το ίδιο ένιωσα και με τον Ολυμπιακό. Οι άνθρωποι με καλωσόρισαν. Ένιωσα ότι θα είμαι σημαντικός. Αν και τραυματίας όλη τη σεζόν, δεν το σκέφτηκα πολύ — ένιωσα ότι έπρεπε να πάω.»
-Μετά την επιστροφή σου, υπάρχει και η Τουρκία. Με στόχο για τη νέα χρονιά…
«Πέρσι, είχαμε καλή παρουσία στο Euro και θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα. Δεν τα καταφέραμε. Νομίζω ότι πετύχαμε, αλλά μπορούσαμε και καλύτερα.
Τώρα έχουμε προκριματικά Μουντιάλ, και ο στόχος μας είναι η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο.»
-Έχοντας αγωνιστεί στην Τουρκία, με την έντονη ατμόσφαιρα, τώρα γνωρίζεις και τον κόσμο του Ολυμπιακού…
«Οι Έλληνες είναι θερμός λαός. Όταν ήρθα, ένιωσα ήδη σαν στο σπίτι μου. Με αντιμετώπισαν όπως ήλπιζα, παρότι δεν έπαιξα ούτε ένα παιχνίδι. Ακόμα και μετά τον τραυματισμό, όταν πήγαινα σε εστιατόριο, μου έλεγαν: «Γεια σου, πώς είσαι; Σε αγαπάμε. Πιστεύουμε σε σένα. Θα επιστρέψεις. Θα γράψεις ιστορία εδώ.»
Ξέρεις, ακόμα κι αν δεν έχεις κάνει τίποτα, νιώθεις ότι έχεις κάνει, γιατί σε αντιμετωπίζουν σα… βασιλιά. Γι’ αυτό είναι σημαντικό για μένα. Λέω στον κόσμο να μη φοβάται.
Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και θα τους κάνω χαρούμενους. Τους το χρωστάω. Χρωστάω σε αυτό το κλαμπ. Και ξέρεις τι εννοώ… Το χρωστάω και στον εαυτό μου. Γιατί με φέρθηκαν υπέροχα.»
