Απίστευτη «παράσταση» προσέφερε η Ισπανία μέσα στην Τουρκία. Η «ρόχα» εμφανίστηκε… αγριεμένη και με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μικέλ Μερίνο συνέτριψε τη γειτονική χώρα με το εντυπωσιακό 6-0, σε ματς για τη 2η αγωνιστική στον 4ο προκριματικό όμιλο του Μουντιάλ 2026.
Όπως είναι λογικό η αναμέτρηση έχει γίνει θέμα συζήτησης στα τουρκικά ΜΜΕ, τα οποία «κατακεραυνώνουν» την εθνική της χώρας τους για τον… διασυρμό που υπέστη.
Τουργκάι Ντεμίρ – «Γίναμε… Ισπανία»
«Το να παρατάσσεις παίκτες με παρόμοιο στυλ παιχνιδιού απέναντι στην Ισπανία ήταν ιστορικό λάθος. Ενώ εκείνοι χρησιμοποίησαν ταχύτατους και τεχνικά άρτιους ποδοσφαιριστές, όπως οι Γιαμάλ, Γουίλιαμς, Μερίνο, Ογιαρθάμπαλ και Πέδρι, εμείς επιλέξαμε να παίξουμε με Κερέμ, Γιουνούς, Αρντά και Κενάν. Την ώρα που προσπαθούσαμε να τους μιμηθούμε στην επίθεση, εκείνοι έχτισαν την άμυνά τους γύρω από γρήγορους παίκτες.
Μας πίεσαν σε όλο το γήπεδο, δεν μας άφησαν να πάρουμε ανάσα και, φυσικά, έτσι δημιουργήσαμε κάποιες φάσεις αλλά και δεχθήκαμε γκολ. Αν ο Γιαμάλ είχε βρεθεί στη μέρα του, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ήττα-ντροπή, ακόμα και με σκορ 8-0, όπως αυτό της Αγγλίας.
Αν στη θέση του Ερέν είχε αγωνιστεί ο Φέρντι απέναντι στον Γιαμάλ, αν είχαμε επιλέξει πιο μαχητικούς παίκτες όπως ο Σαμέτ και ο Ογούζ στην άμυνα και τη μεσαία γραμμή, αφήνοντας μόνο έναν ταχύ επιθετικό μπροστά και δίχως να ξεχνάμε τον Ορκούν, που μπορεί να μοιράσει μακρινές και κοφτερές μπαλιές, ίσως να χάναμε ξανά, αλλά όχι με αυτόν τον καταστροφικό τρόπο.
Η άμυνά μας θύμιζε διάδρομο και από τις δύο πτέρυγες, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα στη μεσαία γραμμή, ούτε καν φάουλ να κάνουμε. Απλώς παρακολουθούσαμε τους Γιαμάλ, Γουίλιαμς, Μερίνο, Ογιαρθάμπαλ και Πέδρι να περνούν μπροστά μας σαν… τρένα. Δυστυχώς, παίξαμε δίχως να γνωρίζουμε τα όριά μας και η Ισπανία μας έβαλε στη θέση μας.
Κόντρα στη Γεωργία, εμείς ήμασταν τα «αφεντικά» και παίξαμε αναλόγως. Αυτή τη φορά, όμως, απέναντί μας ήταν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές. Κόντρα σε τέτοιους αντιπάλους, πρέπει να στοχεύεις στο πώς θα τους χαλάσεις το παιχνίδι, όχι στο πώς θα το χτίσεις. Έπρεπε να παίξουμε σαν μια επαρχιακή ομάδα που πάει στην Κωνσταντινούπολη για να αμυνθεί σφιχτά, όχι σαν ίσος προς ίσος.
Το να αναδεικνύεις μια νέα γενιά παικτών είναι σημαντικό, αλλά χρειάζεται χρόνος για να γίνουν ακατάβλητη ομάδα. Η Ισπανία χρειάστηκε 46 χρόνια από το EURO 2008 μέχρι να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και από τότε εξελίσσεται συνεχώς. Εμείς νομίσαμε ότι είμαστε Ισπανία μόνο και μόνο επειδή βρήκαμε τέσσερις καλούς παίκτες… Σήμερα είναι ένας, αύριο δύο».
Γκιουρτζάν Μπιλγκίτς – «Αβοήθητοι»
«Το αίσθημα της απόλυτης αβοηθησίας το βιώσαμε όλοι παρακολουθώντας το ματς. Αναρωτιέμαι, όμως, πώς αισθάνονταν οι ίδιοι οι παίκτες μέσα στο γήπεδο.
Το παιχνίδι μπορεί να αναλυθεί από πολλές οπτικές γωνίες. Κάποιοι θα πουν ότι οι Ισπανοί έχουν «ποδοσφαιρική παιδεία», άλλοι θα μιλήσουν για την ποιότητα των αναπληρωματικών τους. Εγώ, όμως, αναρωτιέμαι τι έπεισε τον Μοντέλα ότι αυτή η ενδεκάδα —η οποία δεν θα είχε καταφέρει να κερδίσει ούτε τη Γεωργία αν δεν υπήρχε η σωτήρια απόκρουση του Ουγούρτζαν στις καθυστερήσεις— μπορούσε να σταθεί απέναντι στην Ισπανία.
Ποια λογική κρύβεται πίσω από την απόφαση να αφήσεις μόνο δύο παίκτες να καλύπτουν τον άξονα, λέγοντας στην Ισπανία: «Από εδώ μπορείτε να σκοράρετε»; Μιλάμε για μια ομάδα που φτάνει στην αντίπαλη περιοχή με απόλυτη ψυχραιμία και ακρίβεια σε κάθε ματς.
Το σκορ ήταν βαρύ και καταστροφικό, όμως μέχρι το ημίχρονο είχαμε ήδη τρία γκολ παθητικό, δύο χαμένες ευκαιρίες και πέντε σωτήριες επεμβάσεις του τερματοφύλακα. Τίποτα θετικό δεν μπορεί να ειπωθεί για την εικόνα της ομάδας.
Ο Αρντά Γκιουλέρ προσπάθησε να πάρει πρωτοβουλίες και να οργανώσει επιθέσεις, όμως όλα έγιναν σε ατομικό επίπεδο. Δεν ήταν θέμα τακτικής, αλλά θέμα νοοτροπίας και πίστης. Οι Ισπανοί έβγαιναν σε αντεπιθέσεις τρεις εναντίον δύο μετά από κάθε δική μας στημένη φάση.
Μέχρι το 75ο λεπτό, η Τουρκία είχε κάνει μόλις τέσσερα φάουλ, σημάδι πως η ομάδα ήταν ψυχολογικά ηττημένη πριν καν αρχίσει το παιχνίδι. Παρά την απίστευτη στήριξη των φιλάθλων στην Κόνια, υπήρχαν παίκτες που στο μυαλό τους ήθελαν απλώς να τελειώσει το ματς πριν καν αρχίσει. Και ο Μοντέλα, ουσιαστικά, τους «θυσίασε» με τις επιλογές του.
Η ζημιά που έγινε είναι τεράστια. Πρέπει να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά και να σταθούμε δίπλα τους, γιατί η αποκατάσταση αυτής της ψυχολογικής ήττας δεν θα είναι εύκολη».
Ζεκί Ουζουντουρουκάν – «Το βουνό κατέρρευσε και μας καταπλάκωσε»
«Κι όμως, είχαμε τόσες ελπίδες πριν το ματς… Ξέραμε ότι η Ισπανία είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Τους σεβόμασταν, αλλά και εμείς δεν ήμασταν αμελητέα δύναμη, αδελφέ Ρεσάτ! Είχαμε τον Αρντά Γκιουλέρ, τον Κερέμ, τον Χακάν, τον Κενάν, τον Γιουνούς!».
— «Έξυπνε αδελφέ, κρίνεις την ομάδα μας από το παιχνίδι με τη Γεωργία! Ήταν προφανές ότι αυτοί οι Ισπανοί δεν θα μας άφηναν ούτε να δούμε την μπάλα!»
Η Ισπανία μας διέλυσε! Ήττα μπορείς να δεχθείς, αλλά μόνο αν παλέψεις. Χθες, όμως, τα παιδιά μας ήταν σαν σκιές στο γήπεδο. Η μεσαία γραμμή και η άμυνα θύμιζαν σουρωτήρι, ενώ οι επιθετικοί έμοιαζαν να μην είναι καν στο παιχνίδι.
— «Έξυπνε αδελφέ, αυτό πρέπει να το ρωτήσουμε στον Μοντέλα! Γιατί δεν παρέταξε πιο δυνατή μεσαία γραμμή; Ή μήπως αυτό είναι το καλύτερο που έχουμε; Αυτοί οι Ισπανοί μάς έβαλαν περισσότερα γκολ από όσα έχει… κρέας το ψωμί της Κόνια! Παίζανε, κι εμείς απλώς κοιτούσαμε!»
Η ομάδα μας δεν μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα, οι επιθετικοί δεν βοήθησαν ποτέ στην άμυνα και απλώς παρακολουθούσαν τα ισπανικά γκολ σαν να έβλεπαν ταινία. Ο προπονητής μας, στην άκρη του γηπέδου, αβοήθητος, απλώς παρατηρούσε το χάος.
Υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στην Ισπανία και την εθνική μας ομάδα; Είναι ντροπή για τους φιλάθλους που γέμισαν το γήπεδο στην Κόνια. Δεν προετοιμαστήκαμε σωστά. Παίζαμε χαλαρά, ενώ εκείνοι δούλευαν σκληρά σαν μυρμήγκια».
