Το πρώτο καλοκαίρι του Χαβιέ Ριμπάλτα έχει το δικό του ενδιαφέρον και έχει τη σημασία του το γεγονός ότι ο Καταλανός έχει ήδη καταφέρει πράγματα βοηθώντας την ΑΕΚ να επανατοποθετηθεί στις ράγες μετά από ένα δύσκολο μομέντουμ που έδειχνε ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί η μπάλα.
Πάμε να δούμε αναλυτικά τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του διευθυντή ποδοσφαίρου της «Ένωσης» από τη στιγμή που ανέλαβε πιο ενεργό ρόλο.
Η μεγάλη αλλαγή που πέτυχε με τις νέες προσθήκες
Ο Ριμπάλτα έκανε την αρχή για την ανανέωση του ρόστερ, μια ιστορία για την οποία λέχθηκαν αρκετά ωστόσο η ΑΕΚ δυσκολεύτηκε πολύ προκειμένου να την ξεκινήσει.
Ο Καταλανός την ξεκίνησε μειώνοντας τον μέσο όρο ηλικίας των προσθηκών κατά τέσσερα χρόνια σε σχέση με τις προσθήκες που έγιναν το προηγούμενο καλοκαίρι.
Ο μέσος όρος ηλικίας των παικτών που αποκτήθηκαν αυτό το καλοκαίρι είναι 26.1 ενώ πέρσι τέτοια εποχή ο μέσος όρος ηλικίας των μεταγραφών της «Ένωσης» άγγιξε τα 30 έτη.
Η διαχείριση των κομμένων και των βαριών συμβολαίων
Ο Καταλανός κατάφερε να ξεφορτωθεί τα βαριά συμβόλαια των παικτών που ήρθαν στην ομάδα το περασμένο καλοκαίρι και αναλογούσαν σε παίκτες των οποίων η συνεισφορά ήταν -για διαφορετικούς λόγους- δυσανάλογη.
Η ΑΕΚ, με διαφορετικό τρόπο στην κάθε περίπτωση, απαλλάχτηκε από τα βαριά συμβόλαια των Λαμέλα και Μαρσιάλ, ενώ στο ρόστερ έμεινε ο Περέιρα ο οποίος υπολογίζεται κανονικά από τον προπονητή.
Κάπου εδώ πρέπει να πούμε ότι από τους παίκτες που έκοψε αμέσως μετά την προετοιμασία ο Νίκολιτς, μόνο ο Μήτογλου έμεινε στην ομάδα χωρίς όμως το συμβόλαιό του να αποτελεί βραχνά.
Με τους υπόλοιπους, δηλαδή με τους Σιμάνσκι, Φερνάντες, Τσιλούλη βρέθηκε επίσης άκρη σε αντίθεση με ότι έγινε πέρσι με την περίπτωση του Στάνκοβιτς στον οποίο η ΑΕΚ κατέβαλε 800 χιλιάδες ευρώ μόνο για την παραμονή του στην Αθήνα την προηγούμενη σεζόν.
H κίνηση της τελευταίας στιγμής
Στα χασομέρια της μεταγραφικής περιόδου ο Ριμπάλτα παρέα με τον Νίκολιτς που ήξερε τον παίκτη από τη Λοκομοτίβ έκαναν άλλη μια σημαντική κίνηση εκμεταλλευόμενοι το αλαλούμ υπάρχει στην πνιγμένη αυτή την εποχή Μπεσίκτας.
Έφεραν τον Ζοάο Μάριο κάνοντας τη μοναδική εξαίρεση για παίκτη άνω των 30 στις φετινές προσθήκες, πηγαίνοντας όμως σε μια safe επιλογή με έναν παίκτη που είναι έτοιμος, έχει ρυθμό, έχει δεδομένα ποιότητα, έχει πρόσφατα πίσω του την καλύτερη βάσει αριθμών σεζόν της καριέρας του (το 22-23) και έρχεται ως δανεικός σε μια κίνηση όχι απλά μειωμένου, αλλά σχεδόν μηδαμινού ρίσκου.
Ο Ζοάο Μάριο μπορεί να βοηθήσει σε όλες τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό, στον άξονα, στο αριστερό φτερό με ανάποδο πόδι αλλά και στο δεξί φτερό που εκεί έχει περισσότερο ανάγκη η ΑΕΚ, καθώς η μόνη μπετόν αρμέ λύση είναι ο Ελίασον.
Η διαφαινόμενη… πετυχισιά με τον προπονητή
Το θέμα της επιλογής του προπονητή κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Θυμηθείτε από πόσα κύματα πέρασε η ΑΕΚ στον πρότερο βίο της μέχρι να καταλήξει σε έναν κανονικό προπονητή.
Την προηγούμενη δεκαετία πέτυχαν ο Χιμένεθ το 2018, ο Αλμέιδα το 22-23 και μεταξύ των δυο εποχών είχε μεσολαβήσει ένας κακός χαμός με μέτριες λύσεις, σύντομες απολύσεις και κυνήγι ανεμόμυλων.
Φέτος ο Ριμπάλτα πήγε συνειδητοποιημένα στον Νίκολιτς ο οποίος μετράει ήδη μια σημαντική επιτυχία στον πάγκο της ΑΕΚ και αν μη τι άλλο είναι ένας καλός προπονητής που δε μοιάζει στοίχημα.
Έχει ακόμα δρόμο αλλά δείχνει να το πηγαίνει καλύτερα από πριν
Σαν σύνοψη το σίγουρο είναι ότι ο Ριμπάλτα έχει ακόμα αρκετή δουλειά μπροστά του και αρκετό δρόμο να διανύσει.
Λείπουν πράγματα από το ρόστερ ειδικά σε ότι αφορά το βάθος του, υπάρχουν ακόμα θέσεις στις οποίες η ΑΕΚ δείχνει να χρειάζεται αναβάθμιση, υπάρχουν γενικότερα αρκετά πράγματα που πρέπει να γίνουν.
Το ξέρει και ο ίδιος ο Ριμπάλτα, όμως, αφού το παραδέχτηκε δημοσίως ότι θα χρειαστεί τρεις μεταγραφικές περιόδους για να καταφέρει να φέρει το ρόστερ εκεί που το θέλει.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που ήδη πέτυχε ο Καταλανός, είναι να γίνει μια αρχή και να δημιουργηθεί μια αίσθηση κανονικότητας σε μια φάση που όλα έδειχναν ότι ήταν κοντά το ενδεχόμενο να χαθεί η μπάλα.
