Στην πρώτη αγωνιστική του Conference League, το εμπόδιο της Τσέλιε αποδείχτηκε πολύ υψηλό για την ΑΕΚ.
Η Ένωση παρατάχθηκε με σχηματισμό 1-4-2-3-1. Με τον Μαρίν να είναι ο επιθετικός μέσος, δείγμα του ότι ο Νίκολιτς είχε ως πρώτο μέλημα του να αμυνθεί σωστά και στην συνέχεια να επιτεθεί.
Η Ελληνική ομάδα έδειξε από τα πρώτα λεπτά ότι πρόθεση της ήταν να αμυνθεί κυρίως στο μεσαίο τρίτο με σχηματισμό 1-4-4-2, να κερδίσει την κατοχή και να χτυπήσει στην μετάβαση.
Κατάφερε να προηγηθεί πολύ νωρίς, στο 7’ όταν σε εκτέλεση κόρνερ από τα αριστερά δημιούργησε αριθμητική υπεροχή 3 ν 2 κοντα στην μπάλα με τον Κουτέσα να μένει ελεύθερος, να προωθείται και να σκοράρει εκτός περιοχής. Στην συνέχεια η Τσέλιε πήρε την κατοχή της μπάλας και με έναν σχηματισμό που είχε την μορφή 1-3-2-2-3, επιδίωξε να τοποθετήσει τόσο παίκτες ανάμεσα στις γραμμές για να παίξει κάθετα, όσο και παίκτες στο πλάτος για να χτυπήσει από τις πτέρυγες.
Ο σχηματισμός της Σλοβένικης ομάδας δημιουργούσε μια υπερφόρτωση στον κεντρικό άξονα και μια αριθμητική υπεροχή 5 ν 4 απέναντι στην αμυντική γραμμή της Ένωσης που ανάγκασε τους πλάγιους αμυντικούς να συγκλίνουν για να ελέγξουν τους εσωτερικούς μέσους (8 και 71) και να προστατέψουν τους κεντρικούς χώρους που είναι πιο σημαντικοί. Αυτή η αντίδραση άφηνε ελεύθερο χώρο στις πτέρυγες για τους πλάγιους επιθετικούς της Τσέλιε, Sturm (10) και Iosifov (20).
Τα μεγαλύτερα προβλήματα για την ΑΕΚ προέκυψαν στην αριστερή της πλευρά που είχε την μερίδα του λέοντος στο ποσοστό εκδήλωσης επιθέσεων της Τσέλιε. Εκεί ο Iosifov (20) είχε την ευκαιρία σε πολλές περιπτώσεις να υποδέχεται και να παίζει 1 ν 1 με τον Πήλιο. Συγκεκριμένα ο Νέτο (2) σε εσωτερική θέση προκαλούσε την πίεση του Κουτέσα και απομόνωνε τον πλάγιο επιθετικό της Τσέλιε με τον Πήλιο. Τότε ήταν που η μπάλα μεταφέρονταν στο Iosifov (20) για να εκμεταλλευτεί την ικανότητα του στο 1 ν 1 και να σεντράρει.
Επιπλέον το τρίγωνο της ίδιας πλευράς (Iosifov (20), Lisakovich (71) και Neto (2), εμφάνισε μεγάλη ευελιξία. Ο Lisakovich (71) φόρτωνε τον χώρο ευθύνης του Πήλιου και σηματοδοτούσε την περιστροφή των παικτών, με τον Neto (2) να προωθείται με κινήσεις underlap στην πλάτη του αριστερού μπακ της ΑΕΚ και να γίνεται ο extra παίκτης για τους γηπεδούχους. Κάπως έτσι προέκυψε και η μεγάλη ευκαιρία στο 24’ με τον Στρακόσια να αποκρούει το σουτ του Iosifov (20).
Η υψηλή πίεση της Τσέλιε σε φάση άμυνας, όμοια με αυτή που εφάρμοζε η ΑΕΚ επί εποχής Αλμέιδα, με προσωπικά μαρκαρίσματα σε όλο το γήπεδο και ελεύθερο παίκτη τον έναν κεντρικό αμυντικό της, δεν επέτρεψε στην Ένωση να κυκλοφορήσει την μπάλα, με τους γηπεδούχους να ανεβάζουν όσο περνούσε η ώρα τα ποσοστά τους στην κατοχή (70%). Συγκεκριμένα ο Kovacevic (9) είχε να ελέγξει τους δύο κεντρικούς αμυντικούς της ΑΕΚ ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν ατομικά μαρκαρίσματα με τον Bejger (44) να είναι ο ελεύθερος παίκτης.
Η ΑΕΚ στο 1ο ημίχρονο περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο ξεκινώντας την άμυνα της στο μεσαίο τρίτο και υποχωρώντας σταδιακά στο αμυντικό της τρίτο. Σε σετ παιχνίδι ο παίκτης που μπορούσε καλύτερα να ανταποκριθεί απέναντι στο προσωπικό μαρκάρισμα, να κρατήσει την μπάλα, να κερδίσει φάουλ ή να δώσει την ευκαιρία στους συμπαίκτες του να πάρουν μέτρα στο γήπεδο ήταν ο Γιόβιτς (9). H AEK κατάφερε να απειλήσει όταν εκμεταλλεύτηκε τον ελεύθερο κεντρικό αμυντικό της στο 29’. Συγκεκριμένα η μπάλα μεταφέρθηκε στον Μουκουντί (2), ο οποίος την μεταβίβασε, με παίκτη σύνδεσμο τον Πινέδα, στον ελεύθερο Ρέλβας (44) που βρήκε χώρο να οδηγήσει και να αναγκάσει τον Reiger (44) να κινηθεί μακριά από τον χώρο ευθύνης του. Στην συνέχεια μέσω του Κουτέσα η μπάλα μεταφέρθηκε στον Γιόβιτς (9) μέσα στην περιοχή που γύρισε και έχασε την καλύτερη ευκαιρία της Ένωσης στο 1ο ημίχρονο.
Στόχος της ΑΕΚ ήταν κυρίως να χτυπήσει στην μετάβαση. Ωστόσο εκτός από την φάση του 33’ και το σούτ του Ελίασον, το γεγονός ότι η Τσέλιε επιτίθονταν με μεγάλη ισορροπία και αρκετούς παίκτες κοντά στην μπάλα, διευκόλυνε την αμυντική της μετάβαση. Κρατούσε πάντα έναν επιπλέον παίκτη στα μετόπισθεν (3 ν 2) και εφάρμοζε άμεση πίεση αμέσως μετά την απώλεια της κατοχής σταματώντας τις προσπάθειες της ΑΕΚ στην αρχή τους. Άλλωστε το γκολ της ισοφάρισης στο 34’ προέκυψε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Οι παίκτες της όχι μόνο σταμάτησαν την επιθετική μετάβαση της ΑΕΚ αλλά εκμεταλλεύτηκαν τους διαθέσιμους χώρους και το γεγονός ότι η ένωση είχε μόνο 5 παίκτες πίσω από την μπάλα. Το 1ο ημίχρονο συμπληρώθηκε με την Τσέλιε να έχει το 62% της κατοχής και 9 τελικές απέναντι στις 3 της ΑΕΚ.
Με το ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου, η ΑΕΚ άσκησε πίεση υψηλότερα στο γήπεδο που ανάγκασε τους γηπεδούχους σε κάποια λάθη, ενώ παράλληλα έδωσε και περισσότερο χρόνο με την μπάλα στους παίκτες της. Ωστόσο δεν προέκυψε κάτι θετικό από αυτό το διάστημα. Αντίθετα η Τσέλιε κατάφερε να σκοράρει μετά από κατάσταση 2 ν 1 απέναντι στον Ρότα στα αριστερά. Οι αλλαγές του Μάνταλου και του Κοϊτά βοήθησαν την ΑΕΚ, καθώς ο Κοϊτά κέρδισε περισσότερες μονομαχίες σε καταστάσεις 1 ν 1 απ’ ότι ο Ελίασον, ενώ ο Μάνταλος έδωσε περισσότερα στην οργάνωση απ’ ότι ο Γκρούγιτς, δίνοντας τις πάσες στην ευκαιρία στο 69’ και στο ακυρωθέν γκολ στο 71’. Η ΑΕΚ πήρε μέτρα στο γήπεδο αλλά έχασε την συνοχή της και έδωσε χώρο στην Τσέλιε. Οι γηπεδούχοι το εκμεταλλεύτηκαν για να σκοράρουν το τρίτο τέρμα όταν βρήκαν πάλι χώρους σε μια κατάσταση επιθετικής μετάβασης, με τον Kovacevic. Για άλλη μια φορά ο παίκτης με τις λιγότερες επαφές της Τσέλιε, βρέθηκε στην σωστή θέση την κατάλληλη στιγμή.
Συμπέρασμα: Η Τσέλιε δεν ήταν όνομα φόβητρο. Ωστόσο αποδείχτηκε μια πολύ καλά δουλεμένη ομάδα σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού. Με υψηλό πρέσινγκ, γρήγορες μεταβάσεις αλλά και εφαρμόζοντας τις αρχές του παιχνιδιού τοποθέτησης (positional play). Η ΑΕΚ σε ένα τέτοιο ματς έπρεπε πρώτον να εκμεταλλευτεί περισσότερο τον ελεύθερο στόπερ για να δημιουργήσει προβλήματα στον αντίπαλο, και δεύτερον οι παίκτες της να αντιπαρέλθουν στα προσωπικά μαρκαρίσματα. Δεν πήρε καλό βαθμό σε αμφότερα ενώ παρουσίασε προβλήματα συνοχής όταν εφάρμοσε υψηλό πρέσινγκ ή απλώς όταν είχε την κατοχή με τους παίκτες της να βρίσκονται ψηλά στο γήπεδο.
