Η κουβέντα για το αν λείπει ένα aggressive 6άρι από την ΑΕΚ, δηλαδή ο Γιόνσον, δίνει και παίρνει το τελευταίο διάστημα λόγω κάποιων αδυναμιών που έβγαλε η ομάδα στις μεταβάσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, η συγκεκριμένη κουβέντα είναι πέρα για πέρα καμένη από το ξεκίνημά της από τη στιγμή που τίθεται θέμα χαρακτηριστικών του παίκτη.
Ο Νίκολιτς με το καλησπέρα έδειξε να μην υπολογίζει σε αυτού του είδους τα χαφ. Έκοψε με συνοπτικές διαδικασίες τον Σιμάνσκι, ενώ έδειξε να μην υπολογίζει σχεδόν καθόλου τον Γιόνσον παρότι τον κράτησε στο ρόστερ.
Ο λόγος είναι απλός: Ο Σέρβος τεχνικός θέλει το 6άρι του να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Θέλει να μπορεί να είναι 6άρι, 8άρι και… 10άρι μαζί. Αυτό είχε πει ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας της ΑΕΚ. Είναι σαφές πως ούτε ο Γιόνσον, αλλά ούτε φυσικά ο Σιμάνσκι είναι οι χαφ που μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού, παρότι στο ανασταλτικό κομμάτι μπορούν να υπηρετήσουν καλά τις απαιτήσεις του αμυντικογενούς κόφτη.
Από εκεί και πέρα κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις. Στην προκειμένη η ΑΕΚ χάνει στο aggressive κομμάτι, κερδίζει όμως στην ικανότητα να σπάσει την πίεση του αντιπάλου και να χτίσει η ίδια τη δική της επίθεση. Μέχρι στιγμής ο Νίκολιτς πάει είτε με το δίδυμο Μαρίν-Πινέδα είτε με τον Γκρούγιτς και τον Μεξικανό. Και οι τρεις είναι πολύ καλοί με την μπάλα, όμως ο κλασσικός aggressive κόφτης είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα να χτυπάει κάπως στο μάτι η όλη κατάσταση με βάση το τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Στην ουσία όμως, απλώς έχει αλλάξει το ποντάρισμα.
Η ΑΕΚ ποντάρει σε εντελώς διαφορετικά πράγματα σε σχέση με αυτά που πόνταρε την εποχή του Αλμέιδα και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Το θέμα είναι όχι τι επιλέγεις να παίξεις αλλά πόσο καλά μπορείς να το υπηρετήσεις. Το μέχρι τώρα ισοζύγιο είναι κάπου στη μέση. Και ανησυχητικά κομμάτια υπάρχουν, αλλά και κομμάτια που όταν λειτουργούν καλά σου επιτρέπουν να αισιοδοξείς.
