Bloggers

Επενδύοντας στη λογική

15.03.24 | 12:48

Από τότε που ήμουν (πιο) μικρός, θυμάμαι το εξής φιλοσοφικό ερώτημα σε διάφορες ποδοσφαιρικές συζητήσεις: «τι προτιμάς; Champions League, φάση ομίλων και πορεία μέχρι τους «16» ή UEFA και πορεία μέχρι τους «8» ή και παραπάνω»; Ήταν μπελαλίδικο τότε το ερώτημα αυτό, διότι βγάζαμε μια και δυο ομάδες στους ομίλους του Champions League, το οποίο είχε και πολλά λεφτά (15-20 εκατομμύρια μίνιμουμ) και πρεστίζ και σπουδαίους αντιπάλους, τους οποίους αν τους κέρδιζες, είχες να λες ωραίες ιστορίες για χρόνια. Και η αλήθεια είναι ότι το σνομπάραμε ελαφρώς το UEFA και την προοπτική να κάνουμε  μια μεγάλη πορεία σε αυτό, διότι κάπως είχαμε μεγαλοπιαστεί. Λες και είχαμε κατακτήσει 2-3 και τα είχαμε χορτάσει.

Τα χρόνια πέρασαν, το ελληνικό ποδόσφαιρο άρχισε να υποχωρεί, η δυναμική μας μειώθηκε, βγάζαμε μια ομάδα απευθείας στους ομίλους και στη συνέχεια καμία στους ομίλους. Το UEFA από την άλλη άλλαξε όνομα και έγινε Europa League και κάπως αρχίσαμε να το κοιτάμε πιο λάγνα, αλλά ήταν πλέον αργά… Δεν είχαμε πλέον τις ομάδες και την ποιότητα να πρωταγωνιστήσουμε ούτε καν στο Europa, το οποίο δεν είχε ούτε τα χρήματα, ούτε το πρεστίζ του Champions League, αλλά δεν το έλεγες και «παρακατιανό»: πολλές καλές ομάδες κατέληγαν εκεί και τα έσοδα ήταν μια χαρά, αν κατάφερνες να προχωρήσεις πέρα από τη φάση των ομίλων, ειδικά για τις ελληνικές ομάδες που δεν είχαν και πολλές σοβαρές πηγές εσόδων.

Όταν στη ζωή μας μπήκε το Conference League, κλασσικά το σνομπάραμε. Κάπως είχαμε μείνει (μέσα στο κεφάλι μας…) στις εποχές εκείνες όπου παίζαμε Champions League, λίγο μας φάνηκε το Conference ως «η ευρωπαϊκή διοργάνωση των φτωχών». Αντί να το δούμε σαν μια ευκαιρία διάκρισης και εσόδων, το είδαμε σαν αγγαρεία.

Ο ΠΑΟΚ έδειξε τον δρόμο

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο ΠΑΟΚ έφτασε στους «8» του Conference League. Η πορεία του, ήταν προϊόν αγωνιστικής σοβαρότητας, σωστής διαχείρισης του ρόστερ, δίψας, φιλοδοξίας. Στον οργανισμό του ΠΑΟΚ κατάλαβαν ότι οι εν Ελλάδι επιτυχίες ικανοποιούν τον ψυχισμό των οπαδών, δημιουργούν νέες γενιές πιστών και γιγαντώνουν το αίσθημα υπεροχής στην πόλη, αλλά αυτό που σε «μεγαλώνει», είναι οι ευρωπαϊκές πορείες και διακρίσεις. Διότι βάζεις σοβαρά χρήματα στα ταμεία σου (ο ΠΑΟΚ τότε έβαλε κοντά στα 10 εκατομμύρια), διότι διαφημίζεις «την πραμάτειά σου» στους ξένους σκάουτς, διότι προσελκύεις καλύτερους παίκτες, οι οποίοι όταν τους χτυπάς την πόρτα, δεν στην κλείνουν στα μούτρα, αλλά το σκέφτονται σοβαρά για να έρθουν -εκείνοι δεν νοιάζονται για την κόντρα σου με τον Άρη ή τη φαγωμάρα σου με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ, αλλά για να παίξουν Ευρώπη. Και να διακριθούν.

Το Conference League είναι το «πάπλωμα»

Ζήσαμε δυο υπέροχες ποδοσφαιρικές ιστορίες το βράδυ της Πέμπτης. Πρώτα ήταν ο ΠΑΟΚ, που «πάτησε» τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Σαν σιδηρουργός, πρώτα την έβαλε σαν μέταλλο στο καμίνι, μετά την χτύπησε με το σφυρί και στο τέλος τη βούτηξε σε παγωμένο νερό. Ακόμα και στο σημείο που οι Κροάτες σκόραραν και κάπως αναθάρρησαν, ο ΠΑΟΚ απορρόφησε τους κραδασμούς, ο Κοτάρσκι στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και στη συνέχεια με δυο ακόμα γκολ τους έστειλε (οριστικά) σπίτι τους.

Αμέσως μετά, πήρε τη σκυτάλη ο Ολυμπιακός, στο πιο «ροκ» ενδεχομένως παιχνίδι της σεζόν. Η επικράτησή του ήταν καθολική και πήγε πακέτο με τη σοβαρότητα που έδειξε στα 120 λεπτά: προηγήθηκε με 0-3, αλλά οι παίκτες του ούτε πανηγύριζαν σαν τρελοί, ούτε «χάλαγαν τον κόσμο», σημάδι ότι είχαν συνειδητοποιήσει πως μέχρι να φτάσουν στην ανατροπή και την πρόκριση, δεν είχαν «δικαίωμα» να το γιορτάσουν.

ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός είναι στην οκτάδα, με το σπαθί τους και τη μαγκιά τους. Κυρίως, είναι στην οκτάδα της διοργάνωσης που μας ταιριάζει: δεν είναι ντροπή, είναι ρεαλισμός. ΑΕΚ και Παναθηναϊκός απέτυχαν να μπουν στους ομίλους του Champions League, στη συνέχεια οι δυο τους, που έπαιξαν στο Europa, όχι απλά δεν προκρίθηκαν από τη φάση των ομίλων αλλά δεν μπόρεσαν ούτε καν την τρίτη θέση να πάρουν και να πάνε στο Conference. Ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός τα κατάφεραν και θερίζουν τώρα αυτά που έσπειραν τότε. Ο σοφός λαός λέει «να απλώνεις τα πόδια σου, μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμά σου». Και είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το πάπλωμα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είναι το Conference. Οπότε ας «επενδύσουμε» σε αυτό και ας απλώσουμε τα πόδια μας όσο πιο μακριά μπορούμε.