Το ποδόσφαιρό μας θα μείνει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ κουτσό

28.03.24 | 18:39

Γύρω κοντά στον Σεπτέμβριο έσπασα το πόδι μου. Πάω στον γιατρό και του λέω «έχω σπάσει το πόδι μου, πρέπει να το φτιάξουμε. Τον Μάιο έχω να τρέξω σε αγώνα».

-Κοίτα, επειδή έχω να ασχοληθώ με άλλες δουλειές τώρα, άσε να δούμε μετά τα Χριστούγγεννα, ήταν η απάντησή του.

Πάω λοιπόν μετά τα Χριστουγέννα, με το νέο έτος -έλεγε το ζώδιό μου ότι το 2024 θα έχει ένα ζόρι τους πρώτους μήνες, δίκιο είχε.

-Γιατρέ ήρθα για το πόδι. Πολύ δεν το αφήσαμε;

-Καλά, έχουμε λιγάκι καιρό ακόμα. Μάιο δεν μου είπες ότι το θες;

-Ναι, τον Μάιο όμως πρέπει να είναι έτοιμο για αγώνα!

-Ωραία, έλα τέλος Μαρτίου.

Διατηρώντας κάποιες επιφυλάξεις, αλλά από την άλλη, έχοντας εμπιστοσύνη και στον επιστήμονα/επαγγελματία, έφυγα και επέστρεψα την ημερομηνία που μου είχε πει στο γραφείο/ιατρείο/χειρουργείο του.

-Γιατρέ δεν χωράει άλλη αναβολή, έτσι; Τώρα θα το φτιάξουμε.

-Ναι, κοίτα σχετικά με αυτό. Δεν μπορώ εδώ να σου το φτιάξω. Δεν πληροί τις προϋποθέσεις το χειρουργείο μου.

-Παρότι μου είπες εσύ ο ίδιος ότι είχες τη δυνατότητα να το φτιάξεις εδώ, οκ, ας πάμε σε ένα νοσοκομείο με το οποίο συνεργάζεσαι.

-Τα συμβεβλημένα νοσοκομεία με τα οποία έχω συνεργασία, δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία για να γίνει η δουλειά.

-Ε, να τα αγοράσετε! Αφού τα χρειάζεστε!

-Επιπλέον, οι διευθυντές των νοσοκομείων δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη του χειρουργείου σου.

-Μα, δεν είναι δύσκολη, ούτε περίπλοκη περίπτωση! Ένα σπάσιμο είναι. Αν γίνει σωστά η δουλειά, είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν θα υπάρξουν επιπλοκές.

-Δεν το ρισκάρουμε.

-Δεν ρισκάρετε να κάνετε τη δουλειά σας;

-Ναι.

-Και τι θα γίνει τώρα;

-Θα σου δώσουμε δύο πατερίτσες για να περπατάς. Αν θες μπορείς και να συμμετάσχεις στον αγώνα, αλλά μάλλον δεν πρόκειται να προσφέρεις κάποιο ιδιαίτερο θέαμα.

ΟΚ, δεν ήμουν εγώ που έσπασα το πόδι μου. Είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπου γιατροί βάλτε ΕΠΟ, πολιτεία, πρόεδροι. Όπου χειρουργεία, βάλτε γήπεδα. Την αποποίηση ευθυνών βάλτε την σε όλους και σε όλα τα παραπάνω, αφού στα τελευταία έξι χρόνια, έχουμε 5 τελικούς κεκλεισμένων των θυρών (ναι, βάζω μέσα και εκείνον του 2018-19 με τους 1.040 θεατές) και φταίνε μόνο εκείνοι. Έτσι και φέτος. Χωρίς κόσμο, χωρίς κόπο, χωρίς να κάνουν το μίνιμουμ των καθηκόντων τους. Εύκολα κι ωραία. Για ακόμα μία φορά μας φώναξαν περήφανα ότι δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ καμία έγνοια ούτε για το άθλημα, ούτε για τους ποδοσφαιριστές και φυσικά ούτε για τους φιλάθλους.

ΥΓ: Τέλος, να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στον απόλυτα «ποντιοπιλατικο» το νέο νόμο Βρούτση που λέει πως όποιο γήπεδο δεν έχει κάμερες, δεν ανοίγει. Πραγματικά, για τα γήπεδα των ομάδων που παρευρίσκονται τρεις κι ο κούκος, τους έκανε τη μούρη κρέας. Τι είχανε, τι χάσανε. Μάλλον καλύτερα είναι τώρα, καθώς βρήκανε και την ησυχία τους. Γιατί, σιγά μην βάλουν λεφτά από την τσέπη τους για την αναβάθμιση του προϊόντος. Θα περιμένουν την επιχορήγηση. Αν η συνέπεια της έλλειψης καμερών όμως, ήταν πρόστιμα και -γιατί όχι- αφαίρεση βαθμών, θα βλέπαμε όλοι πώς θα έμπαιναν εν μία νυκτί.

ΥΓ2: Πλησιάζει ο καιρός και για τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, την ταυτοπροσωπία, κλπ. Ας περιμένουμε…