Ολυμπιακός

O μπαμπάς του Τζολάκη και οι μπαμπάδες που δεν πρόλαβαν να το ζήσουν

19.04.24 | 09:17

Είναι από τις μέρες που αρκεί να δεις τον διπλανό σου για να καταλάβεις ποια ομάδα υποστηρίζει.

Όσα προβλήματα και αν υπάρχουν στην καθημερινότητα, είναι τέτοια η δύναμη του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου, που μπορεί να προσφέρει ατόφια χαρά σε εκατομμύρια ετερόκλητους ανθρώπους.

Η εικόνα με τον Τζολάκη να αγκαλιάζει τον πατέρα του λίγα λεπτά μετά την εμφάνιση καριέρας στην Κωνσταντινούπολη, είναι από αυτές που δύσκολα βγαίνουν από το μυαλό.

Χιλιάδες μπαμπάδες κυκλοφορούσαν με βουρκωμένα τα μάτια το βράδυ της Πέμπτης. Χιλιάδες παιδιά σκέφτηκαν πρώτα τον πατέρα τους, μετά την ιστορική πρόκριση του Ολυμπιακού στα ημιτελικά του Conference League.

Πάντα σκέφτεσαι αυτόν που σε έχει μυήσει. Γιατί το ποδόσφαιρο, λόγω των έντονων συναισθημάτων που δημιουργεί, έχει τη μαγική ικανότητα να συνδέει τους ανθρώπους ακόμα και όταν αυτοί δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας.

Ο Μασούρας το είπε ακριβώς όπως είναι, βγάζοντας από μέσα του όσα σκεφτόταν κάθε φίλος του Ολυμπιακού παρακολουθώντας την προσπάθεια της ομάδας στο «Σουκρού Σαράτσογλου». Θυμήθηκε τον Τζέραρντ, το «Ριαθόρ», τη Γιουβέντους, τη Μέταλιστ, τη Γουλβς, όλες εκείνες τις φορές που οι «ερυθρόλευκοι» έφταναν στην πηγή, αλλά… νερό δεν έπιναν.

Για όλους αυτούς τους λόγους έπαιξε ο Ολυμπιακός στην Κωνσταντινούπολη το βράδυ της Πέμπτης (18/4). Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έμειναν τόσες και τόσες φορές με το «αχ». Στο τέλος αυτό έκανε και τη διαφορά.

Ήταν τόσο μεγάλο το «θέλω», ήταν τόσα πολλά τα χρωστούμενα του ποδοσφαίρου στους Πειραιώτες, που δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.

Η αμιγώς ποδοσφαιρική προσέγγιση σε όσα έγιναν στον αγωνιστικό χώρο μικρή σημασία έχει. Ο Ολυμπιακός απέχει δύο ματς από το να παίξει ευρωπαϊκό τελικό στην Αθήνα και μένει να φανεί αν το ποδόσφαιρο του δώσει φέτος και τα υπόλοιπα χρωστούμενα.