H σταθερή παρουσία ή η απουσία από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι σίγουρο ότι έχει άμεσο αντίκτυπο στη μακροπρόθεσμη διαμόρφωση του χαρακτήρα ή ακόμα και του μεγέθους μιας ομάδας. Αν φτάσεις στο σημείο η συμμετοχή σου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις να μην είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση, τότε πρέπει να λάβεις σοβαρά υπόψιν τις ενδείξεις, γιατί σημαίνει πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Και η ΑΕΚ των τελευταίων ετών δεν πάει καθόλου καλά σε αυτό το κομμάτι.
Η συμμετοχή της ομάδας σε φάση ομίλων μόλις δυο φορές τα τελευταία έξι χρόνια δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια κουβέντας σχετικά με το πόσο σταθερή είναι η παρουσία της στις διοργανώσεις της UEFA. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η «Ένωση» είναι στη θέση 188 του club ranking έχοντας τους ίδιους βαθμούς με τον Άρη, ο οποίος με πολύ μικρότερα μπάτζετ έχει καταφέρει να μαζέψει ακριβώς τους ίδιους βαθμούς στη δική του 5ετία. Ασύλληπτο… Μαρτυρά πόσα λάθος πράγματα γίνονταν επί χρόνια και μεγαλώνει την υποχρέωση που δημιουργείται τώρα, όπου το πακέτο που είναι έτοιμο να εκραγεί βρίσκεται στα χέρια του Νίκολιτς και της φετινής ομάδας οι οποίοι δεν έχουν άλλο δρόμο από το 3/3 μέσα στο καλοκαίρι.
Το θέμα είναι να βρεθείς μέσα
To πρόβλημα με το Conference δεν είναι η κεντρική διοργάνωση, η οποία ειδικά με το νέο format είναι αρκετά βατή. Αν καταφέρεις να φτάσεις εκεί, οι πιθανότητες είναι υπέρ σου για να κάνεις πορεία και να καταφέρεις να διακριθείς. Τα ελληνικά παραδείγματα είναι ακόμα νωπά: Εκεί έφτιαξε ο ΠΑΟΚ τον συντελεστή του, εκεί ο Ολυμπιακός κατάφερε να αναστήσει μια χρονιά που μερικούς μήνες πριν την κατάκτηση έμοιαζε χαμένη, εκεί ο Παναθηναϊκός έκανε πέρσι μια πορεία την οποία δε θα θυμάται για πάντα, όμως παρόλα αυτά έφτιαξε τον δικό του συντελεστή μαζεύοντας 11.000 βαθμούς.
Δηλαδή 4.158 βαθμούς παραπάνω από ότι μάζεψε η ΑΕΚ σε όλη την προηγούμενη 5ετία της! Το θέμα ήταν, είναι και παραμένει να καταφέρει η «Ένωση» να βρεθεί στο League Stage μιας διοργάνωσης που προσφέρεται για τα τωρινά της δεδομένα, στην οποία όμως δεν κατάφερε να βρεθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Τη μια ήταν η Βελέζ, την άλλη η Νόα. Φέτος απέχει έξι ματς από το League Stage αλλά το «τρεις προκρίσεις με μια πιστολιά» είναι κατανοητό ότι απλή υπόθεση δεν το λες.
Αφού τα θαλάσσωσες στα απλά, ρέφαρε στα πολύπλοκα
Παρόλα αυτά, όταν τα κάνεις θάλασσα κάθε φορά που σου δίνεται η ευκαιρία, πρέπει επιτέλους να καταφέρεις κάτι που δεν είναι απλό. Πρέπει να ξεπεράσεις τους σκόπελους που εσύ ο ίδιος δημιούργησες. Άδικο για τον Νίκολιτς; Άδικο. Άδικο για τη φετινή ομάδα; Άδικο. Άδικο για τη νέα διοίκηση; Άδικο, αφού όλοι οι προαναφερθέντες δεν ήταν αυτοί που διαμόρφωσαν την κατάσταση της τελευταίας 5ετίας στην Ευρώπη που -επαναλαμβάνω- είναι ανάλογη της 5ετίας του Άρη.
Η ΑΕΚ, όμως, δεν είναι μόνο τα καλά της και η κρέμα, είναι όλο το πακέτο. Είναι και το φαρμάκι μαζί και οι τσουρουκιές των προηγούμενων ετών, τα πολλά και συνεχόμενα λάθη που γίνονταν επί χρόνια ανάμεσα σε κάποια άλλα σωστά που έγιναν στο ίδιο διάστημα. Από τη στιγμή, λοιπόν, που η ΑΕΚ ανεξαρτήτως των προσώπων που έρχονται και φεύγουν είναι πάνω από όλα η συνέχεια του εαυτού της, όλοι όσοι είναι σήμερα στην ομάδα και τον σύλλογο έχουν επωμιστεί το βάρος και την ευθύνη να ξεβγάλουν την μπουγάδα. Σε απλά ελληνικά η ΑΕΚ επιβάλλεται φέτος να προκριθεί στο League Stage. Όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε άλλη ώρα.
