Intime

Bloggers

ΑΕΚ: Έντεκα δευτερόλεπτα πριν…

09.12.24 | 10:36

Γράφει: Μαρία Ζαφειράτου

«Ούτε το εμπόδιο του ΟΦΗ, δεν κατάφερε να ξεπεράσει η ΑΕΚ στο Γεντί Κουλέ, παρά το γεγονός ότι οι Κρητικοί έπαιζαν με 10 από το 21ο λεπτό.

Φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ και δεν λύθηκε με τις δύο νίκες επί του Άρη σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Ο Ματίας Αλμέιδα καλείται
για πολλοστή φορά την φετινή περίοδο να κάνει την αυτοκριτική του και να μας πει επιτέλους τι συμβαίνει σε αυτή την ομάδα η οποία παρά το γεγονός ότι έχει πλούσιο υλικό και λίγες αγωνιστικές υποχρεώσεις, δεν μπορεί να φέρει εις πέρας ούτε τα βασικά.»

Όλα αυτά… 11 δευτερόλεπτα πριν…

Μια λεπτή γραμμή χώριζε την καταστροφή και την μουρμούρα από την αποθέωση για την ΑΕΚ στην Κρήτη. Ευτυχώς για την Ένωση, η πλάστιγγα έγειρε στη νίκη και όσοι μάλλον ετοίμαζαν να εξοπολύσουν μύδρους έως το 86ο λεπτό (χειρότερους από το άνωθεν ενδεικτικό κράξιμο), «αναγκάστηκαν» να ξαναγράψουν την κριτική της αναμέτρησης.

Γιατί, η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, με όποια σύνθεση κατεβαίνει, όποιες αναποδιές εμφανίζονται κατά την διάρκεια του αγώνα, συνεχίζει, προσαρμόζεται, επιμένει.

Η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ περισσότερο πείσμα και πολύ μεγαλύτερη υπομονή από το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων γύρω της. Και τις περισσότερες φορές δικαιώνεται.

Δυστυχώς για εκείνη όμως η νίκη έχει πολύ μικρότερη διάρκεια ζωής από μια ήττα. Ίσως γιατί η πρώτη (κακώς) θεωρείται δεδομένη. Το ματς με τον ΟΦΗ όμως, μας έδειξε πως η απογοήτευση με τον πανηγυρισμό, πηγαίνουν χέρι-χέρι μέχρι το 90 και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιο από τα δύο θα ξεφύγει την τελευταία
στιγμή και θα αρπάξει την κορδέλα του τερματισμού.

Ο Δικέφαλος κατάφερε μέσα σε 11 δευτερόλεπτα (όσο κράτησε η φάση του δεύτερου γκολ) να αφήσει την απογοήτευση πίσω του και να φύγει με τους τρεις βαθμούς της νίκης. Μικρές λεπτομέρειες τον κράτησαν μακριά από μια (ακόμα) μαύρη Κυριακή, αλλά τον κράτησαν.

Γιατί παρά το γεγονός ότι έβγαλε μια ανεξήγητα ανώριμη αντιμετώπιση του αγώνα στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο, η ομάδα εμφανίστηκε σοβαρή, με πλάνο και αποφασιστικότητα για την επικράτηση. Η οποία ωστόσο, κάλλιστα θα μπορούσε να μην έχει έρθει, αν ο σκληροτράχηλος ΟΦΗ άντεχε λίγο ακόμα.

Ξέρω, με τα «αν» δεν κάνουμε δουλίτσα. Επειδή όμως τα βλέπω πάμπολλα όταν τα πράγματα στραβώνουν “τι θα γινόταν ΑΝ είχε βάλει αυτό τον παίκτη, ΑΝ είχε παίξει άλλο σύστημα, ΑΝ είχε κάνει αυτή την αλλαγή”, καλό θα ήταν να έχουμε στο μυαλό μας αντίστοιχα «αν» όταν τα αποτελέσματα είναι θετικά.

Αν λοιπόν, δεν είχε μπει το γκολ του Μαρσιάλ και η ΑΕΚ έφευγε με την ισοπαλία από την Κρήτη, θα ακυρωνόταν όλη η προσπάθεια της ομάδας; θα ακυρωνόταν για ακόμα μία φορά το έργο του Αλμέιδα; θα επαναφέραμε την ήττα από τον Ολυμπιακό και τον -για να μην ξεχνιόμαστε- τον αποκλεισμό από τη Νόα;

Δυστυχώς, αν όχι όλα, κάποια από αυτά θα τα βλέπαμε σίγουρα. Η ΑΕΚ βρίσκεται σε ένα ατέρμονο κυνήγι της ηρεμίας της αλλά το θετικό για εκείνη είναι πως όσο ο Ματίας Αλμέιδα βρίσκεται στο τιμόνι, ο δρόμος προς αυτήν δεν χάνεται.