Από την πρώτη στιγμή που αποκτήθηκε από την ΑΕΚ, ο Ζίνι αποτέλεσε έναν παίκτη που δημιούργησε προσδοκίες.
Η εκρηκτικότητα, η ικανότητά του να παίζει με πρόσωπο στην εστία, αλλά και η προσαρμοστικότητα του, τον έκαναν να ξεχωρίσει — όχι μόνο στα ματς της ΑΕΚ Β’, αλλά και σε επιλεγμένες εμφανίσεις με την πρώτη ομάδα επί Αλμέιδα.
Η περσινή σεζόν στον Λεβαδειακό, όμως, άλλαξε τα πάντα. Ο Ζίνι «ξανασυστήθηκε» στο ελληνικό κοινό, όχι ως εξτρέμ, αλλά ως κλασικός φορ. Η μετατόπισή του στην κορυφή της επίθεσης από τον Νίκο Παπαδόπουλο αποδείχθηκε κομβική, πέτυχε 14 γκολ και έγινε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας της Βοιωτίας, καταγράφοντας αριθμούς που ξεπερνούσαν συνολικά την παραγωγικότητα των επιθετικών της ΑΕΚ.
H επιστροφή του Σπάτα και η πίστη του Νίκολιτς
Ο Ζίνι επέστρεψε το καλοκαίρι στα Σπάτα και ήδη δείχνει πως είναι έτοιμος να παίξει καθοριστικό ρόλο στο νέο πλάνο του Νίκολιτς. Στα φιλικά της προετοιμασίας, αλλά και στο επίσημο ματς απέναντι στη Χάποελ Μπερ Σεβά, φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ΑΕΚ μπορεί να βρει στο πρόσωπο του Ζίνι τον παίκτη που θα δώσει διαφορετική διάσταση στην επιθετική της ανάπτυξη.
Ο Σέρβος τεχνικός της «Ένωσης» δεν ζητά μόνο σταθερότητα από τους επιθετικούς του, αλλά κυρίως ένστικτο, κάθετη σκέψη και εκτελεστική ικανότητα.
Ο Ζίνι τα διαθέτει όλα τα στοιχεία. παίζει με ταχύτητα, «διαβάζει» τους χώρους, μπορεί να παίξει με πλάτη αλλά και να απειλήσει με τη δύναμή του. Παρά τα τυπικά νεανικά λάθη και τις κάποιες βιαστικές τελικές, δείχνει διαρκώς «μέσα στις φάσεις» — και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Στην ΑΕΚ ξέρουν καλά τι έχουν στα χέρια τους. Όχι απλώς έναν ταλαντούχο παίκτη, αλλά μια επένδυση με παρόν και μέλλον.
Οι κρούσεις από το εξωτερικό έχουν ήδη ξεκινήσει, ωστόσο η απάντηση της ΑΕΚ είναι σταθερή, ο Ζίνι δεν παραχωρείται, όχι ακόμη. Όχι πριν γίνει το κρυφό όπλο του Νίκολιτς. Όχι πριν αποδείξει στο χορτάρι γιατί θεωρείται —όχι άδικα— η «φλέβα χρυσού» της νέας εποχής.
