Bloggers

ΑΕΚ – Ολυμπιακός: Ο επίδεσμος στην πληγή και η δικαιολογημένη χαλαρότητα

03.04.25 | 21:05

Ο δεύτερος αγώνας της ημιτελικής φάσης του Κυπέλλου ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό στα χαρτιά ήταν ένα ματς που έγινε για να γίνει, μιας και το 6-0 του πρώτου ματς δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ως προς το ποια ομάδα θα προκρινόταν. Στην πράξη ωστόσο δεν αποδείχθηκε τέτοια, αντιθέτως έδωσε τροφή για σκέψη και κουβέντα και για τις δύο ομάδες.

Ο επίδεσμος στην κιτρινόμαυρη πληγή

Ξεκινώντας από την γηπεδούχο και νικήτρια της βραδιάς, η αναμέτρηση αν και δεν περιλάμβανε κάποιο ουσιαστικό κίνητρο, ήταν ένα ματς που έμοιαζε να χρειάζεται η ΑΕΚ πολύ περισσότερο από τον Ολυμπιακό.

Μία ευκαιρία για να δώσει απαντήσεις, πρώτιστα στον ίδιο της τον εαυτό. Η νίκη με 2-0 μοιάζει σαν επίδεσμος στην ανοικτή πληγή του τελευταίου μήνα. Δεδομένα δεν τις λύνει τα προβλήματα, δεν της γιαίνει την πληγή, ωστόσο τουλάχιστον δεν αφήνει κι άλλο αίμα να κυλήσει. Με 8 αλλαγές στους αρχικούς 11 σε σχέση με το προ ολίγων ημερών ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ, η Ένωση εμφανίστηκε -όπως σχεδόν κάθε φορά- ανταγωνιστική. Απέδειξε στην πράξη το αναμενόμενο. Πως δεν είναι μία ομάδα που μονίμως θα χάνει. Άλλωστε κι αυτό είναι εντελώς αφύσικο. Αντιθέτως είναι μία ομάδα που και ξέρει και μπορεί να παίξει.

Το φινάλε της σεζόν θα αφήσει την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα φέτος εκτός συγκλονιστικού απροόπτου δίχως τίτλο για δεύτερη διαδοχική χρονιά. Επί της ουσίας αποτυχημένη. Αυτό όμως απέχει σημαντικά από τον απόλυτο μηδενισμό και την απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζεται από τους φίλους της ομάδας το τελευταίο διάστημα. Αντιθέτως το πρόβλημα της ΑΕΚ την δεδομένη στιγμή μοιάζει να είναι λιγότερο αγωνιστικό και περισσότερο πνευματικό.

Η κρίση ταυτότητας και εμπιστοσύνης

Το χτύπημα στο… κεφάλι που δέχθηκε στο πρώτο ματς του Καραϊσκάκης την ταρακούνησε συθέμελα σε βαθμό που μοιάζει να έχει δημιουργήσει τόσο στο ρόστερ όσο και στον Αργεντινό προπονητή μία κρίση εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης. Φάνηκε και στα προηγούμενα ματς, φάνηκε και σε αυτό κόντρα στον ΠΑΟΚ. Η Ένωση είναι μία ομάδα που πλέον έχει μέσα της τον φόβο του να μην πετύχει. Γεγονός που της δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος, όταν κάτι δεν της πάει όπως το έχει σχεδιάσει. Αυτό το κάτι, κόντρα στον ΠΑΟΚ ήταν ο Κωνσταντέλιας. Αύριο θα είναι κάτι άλλο. Το ποδόσφαιρο όμως είναι ένα άθλημα που δεν υπόσχεται τάξη. Όσο καλά κι αν σχεδιάσεις το πλάνο σου, το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί στο πως θα αντιμετωπίσεις την στραβή που (δεδομένα) θα σου προκύψει. Και σε αυτό η ΑΕΚ παίρνει χαμηλό βαθμό. Γεγονός ανησυχητικό πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα πρότζεκτ που βρίσκεται στον τρίτο του χρόνο.

Η (λογική) χαλαρότητα που σπάνια εμφανίζεται

Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός υπέστη την πρώτη του εντός συνόρων ήττα από τον περασμένο Οκτώβριο. Πέντε μήνες δίχως καμία ομάδα να καταφέρει να τους ρίξει στο καναβάτσο. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για το σύνολο του Μεντιλίμπαρ την φετινή σεζόν. Μία ομάδα που έχει διαγράψει την λέξη ήττα από το λεξιλόγιό της, με λογική συνέπεια να κυριαρχεί απόλυτα και να μοιάζει κοντά στο να ολοκληρώσει την σεζόν με τον πλέον ιδανικό τρόπο.

Αγωνιστικά το όποιο σχόλιο επιδιώξει να κάνει κάποιος σε ένα τέτοιο ματς δεν έχει και ιδιαίτερη βαρύτητα. Ο Μεντιλίμπαρ είναι ένας προπονητής που πάντα θα απαιτεί από τους παίκτες του και πάντα θα έχει τον τρόπο να παίρνει το 101%. Για αυτό και έχει καταφέρει όσα έχει καταφέρει τους τελευταίους 14 μήνες. Η λέξη χαλαρότητα δεν ακούγεται ούτε για πλάκα πλέον στο Ρέντη.

Όλοι και μονίμως στην τσίτα. Για πρώτη φορά ωστόσο εδώ και πολλούς μήνες οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν δίχως εμφανές κίνητρο. Δίχως να έχουν το… μαχαίρι στα δόντια. Και φυσιολογικά ηττήθηκαν. Θα συνέβαινε και αυτό. Το 6-0 του πρώτου ματς ωστόσο αποτελεί δεδομένα ελαφρυντικό. Όσο τελειομανής και να είναι κάποιος, σε μία ρεβάνς τόσο τυπικού χαρακτήρα, είναι πιθανό υπό αυτές τις συνθήκες να επηρεαστεί. Το γνωρίζει αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο Μεντιλίμπαρ.