Bloggers

ΑΕΚ-Παναθηναϊκός: Το τελευταίο τανγκό

02.05.25 | 20:01

Η ΑΕΚ μετράει τέσσερις συνεχόμενες ήττες στα playoffs.

Όχι με κακή μπάλα, όχι με καμία τραγική εικόνα, αλλά οι ήττες είναι ήττες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε κανένα από τα τέσσερα αυτά παιχνίδια δεν «άξιζε να χάσει», είχε σε όλα καλές ευκαιρίες και προϋποθέσεις να κερδίσει τα περισσότερα ή και όλα, αλλά κάτι η παροιμιώδης αστοχία της μπροστά, κάτι οι αντίπαλοι τερματοφύλακες και πολύ η εύθραυστη ψυχολογία της, την έχουν φέρει με την πλάτη στον τοίχο, να αναζητά την πρώτη της νίκη στα playoffs, μπας και καταφέρει να προλάβει το τρένο της δεύτερης θέσης.

Ο Παναθηναϊκός – θεωρητικά – θα έπρεπε να είναι σε καλύτερη μοίρα, τόσο ψυχολογικά όσο και αγωνιστικά. Έχει κερδίσει τα δυο από τα τέσσερα παιχνίδια του στα playoffs, κατάφερε μετά την ήττα του στην πρεμιέρα από τον Ολυμπιακό να κερδίσει δυο συνεχόμενα ντέρμπι με το ίδιο σκορ (3-1) κόντρα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, αλλά πήγε στην Τούμπα κι έκανε το χειρότερο φετινό του παιχνίδι, κάνοντας όλη κι όλη μια τελική και χάνοντας δίκαια με το κολακευτικό γι’ αυτόν 2-1.

Αυτή ακριβώς η «μια ζέστη – μια κρύο» εικόνα του, είναι που προβληματίζει πολύ περισσότερο από τη βαθμολογική του συγκομιδή: άλλο πρόσωπο είχε στην ήττα από τον Ολυμπιακό, όπου παρότι έχασε το πάλεψε το παιχνίδι, ήταν κακός αλλά και τυχερός στη νίκη του επί της ΑΕΚ, ήταν εξαιρετικός στην εντός έδρας νίκη του επί του ΠΑΟΚ και τραγικός στην Τούμπα.

Οπότε κανείς δεν ξέρει ποιος Παναθηναϊκός θα εμφανιστεί στην OPAP Arena, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν μας ότι έχει «τσακωθεί» όλο το 2025 με τις εκτός έδρας νίκες.

Δύο προπονητές… με το ένα πόδι στην έξοδο

Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έχει βρει «τον άνθρωπό του» στον πάγκο και θα συνεχίσει να περπατά «αγκαλιά» με τον Μεντιλίμπαρ και ο ΠΑΟΚ θα έχει τον Λουτσέσκου στον δικό του πάγκο για όσο ακόμα ο Ρουμάνος τεχνικός επιθυμεί να βρίσκεται εκεί, Αλμέιδα και Βιτόρια μοιάζουν να παλεύουν για την «επιβίωσή τους» ή για την υστεροφημία τους ή για την επόμενη δουλειά τους:

Ο μεν Αλμέιδα, αφού ξεπέρασε την κρίση που προκάλεσε η «διάσταση απόψεων» με το Μάριο Ηλιόπουλο και στη συνέχεια η εξάρα από τον Ολυμπιακό στο κύπελλο, δεν έχει σταματήσει να χάνει πόντους – πλέον, όχι μόνο στη διοίκηση της ομάδας, αλλά και στον κόσμο, τον ίδιο κόσμο που τον υποστήριζε πριν λίγους μήνες και απαιτούσε να μείνει, αλλά πλέον καταλαβαίνει ότι ο κύκλος του Αλμέιδα δείχνει να έχει κλείσει.

Ακόμα κι αν η ΑΕΚ τερματίσει δεύτερη, η παραμονή του στον πάγκο μοιάζει σχεδόν απίθανη, αφού το γυαλί με τη διοίκηση έχει σπάσει και δεν φαίνεται κανένας τρόπος να ξανακολλήσει, το «touch» με αρκετούς παίκτες δείχνει να έχει χαθεί (κάποιοι που έδειχναν να «παίζουν» γι’ αυτόν πλέον δεν δείχνουν την ίδια διάθεση) και τα απογοητευτικά αποτελέσματα έχουν γίνει πάρα πολλά.

Σε ανάλογη θέση δείχνει να βρίσκεται και ο Ρουί Βιτόρια: ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη της ομάδας και από το αν θα τερματίσει δεύτερος, όλη αυτός ο αγωνιστικός «διπολισμός», η εντελώς διαφορετική αγωνιστική εικόνα από τη μια αγωνιστική στην άλλη, προκαλεί βαθύ προβληματισμό.

Το βασικό θέμα, είναι ότι η ομάδα δεν δείχνει να έχει καμία μα καμία αγωνιστική ταυτότητα, παρά το γεγονός ότι έχει τον ίδιο προπονητή εδώ και αρκετούς μήνες.

Και παρόλα τα ελαφρυντικά που έχει (ρόστερ που δεν διάλεξε εκείνος, τραυματισμοί, χτυπητές ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις, ντεφορμαρίσματα), η μεγάλη εικόνα λέει ότι δεν γίνεται μια ομάδα με το συγκεκριμένο, ποιοτικό ρόστερ, να μην μπορεί ούτε να αμυνθεί σωστά, ούτε να δημιουργήσει, ούτε να τελειώσει φάσεις, ούτε να μην μπορεί να κερδίσει εκτός έδρας ακόμα και την πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος, τη Λαμία.

Θα «ξεμπουκώσει» η ΑΕΚ ή θα «ξυπνήσει» ο Παναθηναϊκός;

Όπως λέγαμε και παραπάνω, μπορεί η ΑΕΚ να έχει χάσει και τα τέσσερα παιχνίδια της στα playoffs, αλλά άσχημα δεν έχει παίξει, ούτε έπαθε σε κάποιο απ’ αυτά αυτό που κατάφερε ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα, να κάνει δηλαδή όλη κι όλη μια τελική.

Ευκαιρίες φτιάχνει, παρά το γεγονός ότι έχει ουσιαστικά μείνει μόνο με τον Πιερό στην κορυφή κι εκείνος δεν διευκολύνεται από τον τρόπο που παίζει η ομάδα, βρίσκει ωστόσο φάσεις από τα εξτρέμ και τα κεντρικά της χαφ – απλά η μπάλα, δεν μπαίνει στα δίχτυα.

Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι όταν μια ομάδα φτιάχνει ευκαιρίες, νομοτελειακά θα φτάσει και στα γκολ και στις νίκες και μένει να δούμε αν αυτό θα γίνει στο πιο κρίσιμο ματς, κόντρα στον Παναθηναϊκό η θα συνεχιστεί η «κατάρα».

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του πρέπει να κερδίσει ή τέλος πάντων να μην χάσει, ώστε σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ, να πάει την τελευταία αγωνιστική σε ένα παιχνίδι «όλα για όλα» κόντρα στον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ.

Μόνο που και στην Τούμπα ήθελε ακριβώς το ίδιο – νίκη ή τουλάχιστον ισοπαλία – και τελικά το μόνο που πήρε, ήταν μια ήττα με μόλις 2-1.

Οπότε οι «πράσινοι» δεν έχουν κανένα λόγο να στοχεύουν στο «Χ», πολύ απλά διότι είναι μια ομάδα που δεν μπορεί να κρατήσει το «μηδέν» πίσω: είναι ευάλωτη στη μεσοαμυντική της λειτουργία, έχει νεκρά διαστήματα, κάνει ενίοτε παιδικά λάθη και αν θυμηθούμε και το 3-1 στο ΟΑΚΑ και πόσο είχε υποφέρει από τις στατικές φάσεις της ΑΕΚ, ενδέχεται και πάλι να κινδυνεύσει σημαντικά από αέρος.

Ο μόνος δρόμος μοιάζει να είναι να «το παίξει το ματς», να κυνηγήσει το γκολ, να δημιουργήσει, να κρατήσει όσο μπορεί τη μπάλα στα πόδια του, χωρίς «τρέλες» αλλά και δίχως έναν παθητικό και «μίζερο» τρόπο παιχνιδιού, όπως είδαμε στην Τούμπα.