Φτάσαμε και τυπικά στην τελική ευθεία για την έναρξη της σεζόν. 10 μέρες από το πρώτο επίσημο ευρωπαϊκό παιχνίδι της ΑΕΚ απέναντι σε Λέφσκι ή Μπερ Σεβά.
Φυσικά το ρόστερ δεν έχει κλείσει και δεν περίμενε κανείς κάτι τέτοιο, σε μια ομάδα που θα αλλάξει εντελώς αυτό το καλοκαίρι. Όμως κάποιες ανάγκες υπήρχαν και ήταν γνωστές μήνες τώρα.
Όπως του αριστερού μπακ που αποκτήθηκε επιτακτικά ο Πενράις και μένει να φανεί αν θα δικαιώσει το ποσό (2.3 εκατ. ευρώ) που δαπανήθηκε. Προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν, αλλά η διαδρομή του μέχρι τότε δεν περιλαμβάνει κάτι αξιοσημείωτο.
H άλλη θέση που η Ένωση «καιγόταν» ήταν αυτή του φορ. Έχοντας πουλήσει το προηγούμενο καλοκαίρι τον Πόνσε (απέκτησε τον Πιερό) και αρχές Φλεβάρη τον Λιβάι Γκαρσία, οι άνθρωποι της ΑΕΚ ήξεραν πως ψάχνουν φορ για βασικό.
Κι εδώ έρχεται η ένσταση μου.
Η ΑΕΚ παίρνει ένα τεράστιο και αχρείαστο ρίσκο που μπορεί να βάλει δύσκολα στη σεζόν και τον εαυτό της από πολύ νωρίς.
Έχοντας εδώ και καιρό εντοπίσει (και συμφωνήσει) τον βασικό της στόχο τον Ντέσερς, επιλέγει τελικά να πάει στα δύσκολα ματς με την πρώτη της αντίπαλο, η οποία παρεμπιπτόντως δεν θα είναι δυναμικής Ίντερ ντ’ Εσκάλδες, χωρίς τον ίσως πιο κομβικό παίκτη σε αυτά τα ματς.
Αυτόν που θα κληθεί να τη βάλει μέσα.
Χάζευα που λέτε τις προάλλες τα στιγμιότυπα από τη ρεβάνς με τη Βελέζ του Μόσταρ. Μπορείτε να μπείτε να δείτε κι εσείς πως η ΑΕΚ σε ένα οριακό παιχνίδι που εν τέλει οδήγησε στην παράταση στο 98′, έχει χάσει πολλές σημαντικές ευκαιρίες, γιατί δε βρήκε το γκολ που θα μπορούσε να της ξεκλειδώσει το ματς νωρίτερα.
Τα παιχνίδια των προκριματικών, ιδίως αυτή την περίοδο, είναι πάντα οριακά και κρίνονται πολύ συχνά στο ένα γκολ. Διαθέτει αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ έναν παίκτη που πείθει ότι έχει το εύκολο γκολ στο παιχνίδι του;
Οι εμφανίσεις του Πιερό σίγουρα δεν δημιουργούν εμπιστοσύνη για κάτι τέτοιο. Ζίνι και Μαρσιάλ, εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις μεταξύ τους, ως καθαρά φορ έχουν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα.
Γιατί λοιπόν μια ομάδα που έχει βρει εδώ και τόσο καιρό τον βασικό της στόχο για την κορυφή της επίθεσης, ρισκάρει να πάει χωρίς αυτόν στα οριακά αυτά ματς, συνεχίζοντας τις κινήσεις τακτικής ώστε να «γλιτώσει» ένα ποσό κοντά στα 500 χιλιάρικα (πάνω κάτω), τη στιγμή που έχει ήδη ξοδέψει περισσότερα από 7 εκατομμύρια μέχρι στιγμής στο καλοκαίρι, χωρίς μάλιστα να έχει αποκτήσει κάποιο πολύ μεγάλο όνομα;
Αν θέλετε να αφήσουμε πίσω τα ματς με τη Βελέζ, θυμηθείτε πόσο διαφορετικά μπορεί να είχε γραφτεί πέρσι η ιστορία, αν ο Στίβεν Τσούμπερ (που ούτε αυτός είναι φορ ο άνθρωπος) είχε σκοράρει στην πιο μεγάλη ευκαιρία της ΑΕΚ με τη Νόα πέρσι, μόλις στο 3ο λεπτό.
Κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα. Μπορεί ο Πιερό να θυμηθεί τις μέρες του στη Μακάμπι Χάιφα και να κρίνει την πρόκριση. Καμία μεταγραφή δεν είναι δεδομένα πετυχημένη. Αυτό που πάντα οι ομάδες προσπαθούν είναι με τις επιλογές τους, να ελαχιστοποιήσουν το ρίσκο.
Στην περίπτωση του φορ, η ΑΕΚ έχει πάρει ένα μεγάλο και στην πραγματικότητα αχρείαστο. Κι ελπίζει, απλά, να μην το πληρώσει.
ΥΓ. Για τα κοψίματα στο ρόστερ, θεωρώ πως η ΑΕΚ πήρε πολύ λίγα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια απ’ τον Φερνάντες. Η περίπτωση Μήτογλου θεωρώ πως δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό. Κατά τ’ άλλα, λίγα ήταν τα ονόματα. Όσο γι’ αυτό που ακούγεται για Γιόνσον, δεν το θεωρώ σωστό να αποχωρήσει ο Δανός.
