Bloggers

Ανανέωση Ιβάν Γιοβάνοβιτς: Ακόμα μια σωστή απόφαση για την Εθνική

28.05.25 | 14:47

Μια μέρα που δεν περιμένεις καμία σοβαρή είδηση να σκάσει, μια μέρα που λες «ας δούμε τι μεταγραφικό ΔΕΝ θα συμβεί και σήμερα», έρχεται η ανανέωση συμβολαίου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην Εθνική.

Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, η είδηση θα πρέπει να εστιαστεί στο «πρόωρη ανανέωση συμβολαίου» καθώς με το μέχρι και χθες υπάρχον, ο κόουτς θα ήταν ντυμένος στα γαλανόλευκα έως και τον Ιούνιο του 2026. Με τα νέα δεδομένα, δεν θα έχουμε αλλαγές προσώπων στον πάγκο έως και το 2028. Και αυτά είναι σπουδαία νέα.

Όχι μόνο γιατί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένα καθολικά αποδεκτά πρόσωπο, εντός και εκτός ΕΠΟ, εντός και εκτός ομάδας, εντός και εκτός γηπέδου. Η Ομοσπονδία δεν ήθελε να περιμένει τον Σεπτέμβρη -και πολύ καλά έκανε- για να αρχίσει τις τυπικές, όπως αποδείχθηκε, διαπραγματεύσεις με τον προπονητή. Σε μια περίοδο, σχετικά νεκρή αγωνιστικά, για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αποφάσισε να δώσει ένα γερό boost, και να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως όλα πλέον γίνονται βάση (σοβαρού) προγραμματισμού.

Από την άλλη μεριά ο 62χρονος τεχνικός, λόγω φύσης και χαρακτήρα, δεν θα «καθόταν» ποτέ πάνω σε ένα συμβόλαιο, αν δεν αισθανόταν ο ίδιος πως οι πάντες είναι ικανοποιημένοι από το έργο του. Οπότε για να δώσει το ΟΚ σε μία τέτοιας έκτασης συνεργασία, δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι τα πράγματα πάνε πολύ καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει παραέξω.

Έχοντας στο μυαλό μας ότι όλο αυτό έρχεται ως επιστέγασμα στο γεγονός ότι η Εθνική θα έχει σύντομα και το δικό της προπονητικό κέντρο, δεν μπορούμε παρά να αισιοδοξούμε. Σταθερή διοίκηση, σταθερό και κοινά αποδεκτό προπονητικό επιτελείο, ποδοσφαιριστές με ταλέντο που έχουν φτιάξει μια ομάδα με όλες τις σημασίες της λέξης και το δικό της σπίτι. Πριν από λίγα χρόνια, αν είχαμε μερικά από αυτά (μη σας πώ κι ένα από αυτά) θα λέγαμε και «Δόξα τω Θεώ». Τώρα τα έχουμε ΟΛΑ αυτά και όχι, δεν είναι δημοσιογραφική υπερβολή αν πούμε ότι η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των ανδρών, διανύει μία από τις καλύτερες περιόδους της ιστορίας της. Σιγουρα την πιο ελπιδοφόρα.

Και αν, μοιραία, κάνει κάποιος τις συγκρίσεις με εκείνη του 2004, θα βρει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Όπως πχ το ότι ο Βασίλης Γκαγκάτσης είχε δώσει εν λευκώ την διαχείριση της ομάδας στον Ότο Ρεχάγκελ, έτσι και τώρα ο υιός, παρέδωσε τα κλειδιά στον Ιβάν. Θα ξαναπούμε όμως πως στην δεύτερη περίπτωση υπάρχει η διαφορά του προπονητικού κέντρου η οποία θα φάνει στο άμεσο μέλλον πόσο σημαντική είναι για την ομαλή, σταθερή καθημερινότητα του ποδοσφαιρικού συγκροτήματος. Αυτό το έργο – αμύθιτης αξίας, και δεν ανάφερομαι στα χρήματα – επένδυση πιστώνεται άμεσα στον Μάκη Γκαγκάτση και θα είναι για πάντα το πιο αστραφτερό παράσημό του.