Διεθνή

Από τα σαλόνια του Champions League στο Παγκόσμιο Κύπελλο: Το Μουντιάλ του 2026 φέρνει… πόλεμο πάγκων με πρωταγωνιστή τον Κάρλο Αντσελότι!

08.06.25 | 16:01

Το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν θα είναι μόνο μια σύγκρουση εθνικών ομάδων. Θα είναι μια μονομαχία προπονητών – και μάλιστα κορυφής. Ο Κάρλο Αντσελότι έκανε ήδη το πρώτο του βήμα ως ομοσπονδιακός τεχνικός της Βραζιλίας και η εικόνα ήταν γνώριμη: η κλασική εμφάνιση με το σακάκι, η τσίχλα στο στόμα, τα αυστηρά φρύδια. Αλλά αυτή τη φορά, στο Στάδιο Μονουμεντάλ του Εκουαδόρ, ήταν πια ένας άλλος Αντσελότι – αυτός της «Σελεσάο».

Η ισοπαλία με το Εκουαδόρ (0-0) δεν προσέφερε ποδοσφαιρικές συγκινήσεις, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές: οι κορυφαίοι προπονητές επιλέγουν πλέον τις εθνικές ομάδες όχι ως… συνταξιοδοτικό στάδιο, αλλά ως την απόλυτη πρόκληση.

Η τάση έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο φαινόμενο. Ο Τόμας Τούχελ ενθουσιάστηκε με τη μετακίνηση Αντσελότι στο διεθνές στερέωμα, ο Νάγκελσμαν ανέλαβε τη Γερμανία σε ηλικία μόλις 37 ετών, ενώ ο Ποτσετίνο μετακόμισε στις ΗΠΑ για να αναγεννήσει την ομάδα μετά το φιάσκο του Copa America. Κούμαν, Μαρτίνεθ, Μουρίνιο (που ετοιμάζεται για Πορτογαλία), Μπιέλσα, Ντεσάν, Ράνγκνικ, Λοπετέγκι και… ΜακΛάρεν συνθέτουν μια λίστα προπονητών που θυμίζει περισσότερο Champions League παρά προκριματικά εθνικών ομάδων.

Τα οικονομικά δεδομένα

Οι εθνικές ομοσπονδίες ποντάρουν δυνατά στο brand των τεχνικών τους. Ο Αντσελότι υπέγραψε συμβόλαιο που του αποφέρει 8 εκατομμύρια λίρες ετησίως, συν 4,2 εκατομμύρια μπόνους αν φέρει τον τίτλο στη Βραζιλία. Ο Ποτσετίνο πληρώνεται περίπου 4,5 εκατ. λίρες από την USSF, ποσό που προέκυψε έπειτα από ιδιωτική χρηματοδότηση δισεκατομμυριούχων – γεγονός που αποτυπώνει το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουν πλέον οι ΗΠΑ τη διοργάνωση του 2026.

Παρ’ όλα αυτά, ο Ποτσετίνο δέχεται ήδη αμφισβήτηση μετά τις ήττες από Παναμά και Καναδά, με τον Αλέξι Λάλας να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και να μιλά για «πλήρες αδιέξοδο». Ο Αργεντινός απάντησε με νεανικό ρόστερ και 7 πρωτοεμφανιζόμενους παίκτες για το προσεχές Gold Cup, αλλά οι ψίθυροι περί «νοσταλγίας» για την Premier League δεν έχουν κοπάσει.

Αντιθέτως, ο Τούχελ μοιάζει ανανεωμένος, αγκαλιάζει την κουλτούρα της Αγγλίας, πηγαίνει στην παμπ με ποδήλατο και δείχνει να απολαμβάνει το νέο του ρόλο. Όπως και ο Νάγκελσμαν, που μίλησε για «πίεση με χαρά» όταν ανέλαβε τη Γερμανία. Ο δε Μουρίνιο, αν αναλάβει την Πορτογαλία, βλέπει τη μετάβαση ως φυσική συνέχεια της καριέρας του.

Το… όραμα του Αντσελότι

Ο Αντσελότι δεν βλέπει το διεθνές ποδόσφαιρο ως το κύκνειο άσμα του. Έχει ακόμη φιλοδοξίες, και το απέδειξε από την πρώτη μέρα. Παρακολούθησε αγώνες της Κόπα Λιμπερταδόρες, επισκέφθηκε εγκαταστάσεις, έδειξε με κάθε τρόπο ότι δεν ήρθε για τουρισμό. Κάλεσε ξανά τον Κασεμίρο και του έδωσε το περιβραχιόνιο – μια απόφαση που θυμίζει την επιστροφή του Χέντερσον από τον Τούχελ. Νικητές που ξέρουν ότι, για να πετύχουν, πρέπει να χτίσουν αποδυτήρια με ισχυρές προσωπικότητες.

Η Βραζιλία μπορεί να είναι μόλις τέταρτη στα προκριματικά της Λατινικής Αμερικής, αλλά το πρώτο «μηδέν» εκτός έδρας μετά από 15 μήνες είναι ένα μικρό σημάδι προόδου. Και ο Αντσελότι υπόσχεται ταχύτητα, ένταση και… αποτελέσματα στο επόμενο ματς με την Παραγουάη.

Το σκηνικό αλλάζει. Στο Euro 2020, ο μόνος προπονητής με τίτλους στα πόδια του ήταν ο Μαντσίνι. Το 2026, το Παγκόσμιο Κύπελλο ίσως φιλοξενήσει τεχνικούς που έχουν κατακτήσει μαζί πάνω από 30 πρωταθλήματα και δεκάδες τίτλους. Ένα Μουντιάλ όχι μόνο παικτών, αλλά και μυαλών. Και ο Αντσελότι… παίζει ήδη ρόλο πρωταγωνιστή