Bloggers

Αποχαιρετισμοί και βεντετισμοί στο Euro

06.07.24 | 14:40

Αποχαιρετήσαμε λοιπόν με τιμή και δόξα τη Γερμανία και την Πορτογαλία, που λογίζοντας ως φαβορί για κάποιους ποδοσφαιρόφιλους και η Ισπανία με τη Γαλλία δημιουργούν το ένα «κλαδί» των ημιτελικών. Η Ισπανία είναι το απόλυτο φαβορί παρά τις απουσίες. Ας μην παρασύρονται κάποιοι….

Οι λύσεις του Ντε Λα Φουέντε από τον πάγκο

Αν μπορεί να σταθεί κανείς σε ένα δεύτερο στοιχείο μετά το αδιαφιλονίκητο πρώτο που είναι η ποιότητα, για την υπεροπλία της Ισπανίας, αυτό είναι ο πάγκος της. Μιας και κατευθείαν μετά την πρόκριση επί των Γερμανών η αρθρογραφία τονίζει τις απουσίες τριών για τον Ντε Λα Φουέντε (Καρβαχάλ, Λε Νορμάν και Ρόντρι) καλό είναι να δούμε ότι η Ισπανία ήδη από το ματς αναπλήρωσε παίκτες – άρα και απέναντι στους Γάλλους θα τους έχει στη «φαρέτρα» της. Ο Όλμο μπήκε στη θέση του Ρόντρι και πέτυχε το πρώτο γκολ των Ισπανών, ο έμπειρος Νάτσο πήρε τη θέση του Λε Νορμάν στο δεύτερο ημίχρονο και για τον τιμωρημένο από την αποβολή Καρβαχάλ ο Ισπανός τεχνικός θα βρει τη λύση – εντάξει έχει κι αυτός έναν μικρό πονοκέφαλο, σιγά τα ωά.

Από την άλλη η Γαλλία, η οποία στο πρώτο εικοσάλεπτο με τους Πορτογάλους ή μας κορόίδευε όλους ή έπαιζε μια πανούργα τακτική, έχει βασιστεί τελικά σ’ όλο το τουρνουά στην άμυνά της – μόνο ένα γκολ παθητικό! Όχι ότι ήταν δύσκολο να παίξεις άμυνα αυτή την προβλέψιμη Πορτογαλία των προσωπικών εγωισμών και των ποδοσφαιριστών εν…στάσει, αλλά να που οι Σαλιμπά και Ουπαμεκάνο μαζί με τον Μενιάν έχουν αποδώσει καλύτερα από τους μεσοεπιθετικούς, που για δικούς του λόγους ο καθένας δεν έχουν  αποδώσει τα αναμενόμενα. Λίγα πράγματα ο Γκριεζμάν, προβλήματα συγκέντρωσης με τη μάσκα του ο Εμπαπέ, αστοχία οι Κολο Μουανί και Καμαβινγκά και οι Γάλλοι έχουν φτάσει μέχρι τον ημιτελικό με τα ψέμματα. Γιατί η αναφορά στο πρώτο 20λεπτο του αγώνα με τον Κριστιάνο νωρίτερα; Γιατί οι Γάλλοι είχαν κάτσει πίσω και περίμεναν τους Πορτογάλους που φλυαρούσαν σα να ήταν αυτοί οι..κομπάρσοι και οι Πορτογάλοι το φαβορί. Αν ο Ντεσάμπ διάλεξε αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο για να αποσυντονίσει την Πορτογαλία και να την αφήσει να αναλώνεται σε ανούσια κατοχή μπάλας, του βγάζω το καπέλο. Το έβλεπες και δεν το πίστευες, να υποδύεται η Γαλλία τη…φοβισμένη από τους δύο αντιπάλους και τελικά να δικαιώνεται. Μπορεί ο Μαρτίνεθ να έχει πέσει στην παγίδα όχι μόνο του… Ρονάλντο που τον έκανε υποχείριό του αλλά και του Ντεσάμπ που τον έκανε πειραματόζωό του και τελικά τον απέκλεισε.

Ο Κρόος με ψηλά το κεφάλι και ο Ρονάλντο με ψηλά τη μύτη

Μοιάζει πια, σαν σαπουνόπερα να πρέπει να αναλύσεις το φαινόμενο «Ρονάλντο». Είναι εντυπωσιακό πόσο αφελείς είναι όποιοι υπερασπίζονται με συναισθηματικό τρόπο την «αυταπάρνηση», την «κλάση στα 39» , «τα ρεκόρ» , την μοναδική στην ιστορία πορεία του με έξι τουρνουά κλπ. Δεν έχει και φίλους να τον ειδοποιήσουν ότι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και η εικόνα του σε αυτή τη διοργάνωση όχι μόνο κατέστρεψε μέρος της πορείας του στα γήπεδα αλλά και δεν του έφερε και σε πέρας τις…προσωπικές του επιδιώξεις. Ο Ρονάλντο μετέτρεψε την Πορτογαλία σε προσωπικό του φέουδο χωρίς να πετύχει γκολ, έφτασε μόνο στις ασίστ στο νούμερο που ήθελε, μάθαμε μέσω της αδελφής του ότι έκλαψε για τη μάνα του, μια φορά που έγινε αλλαγή κατέστρεψε μερικά μπουκάλια και την ατσαλάκωτη φάτσα του από τα νεύρα και έφτασε καταχρηστικά να παίζει και 120 λεπτά χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό των υπολοίπων. Η ύβρις τιμωρείται κατά τους αρχαίους Έλληνες και οι φαν του πρέπει επιτέλους να παραδεχθούν ότι ο άνθρωπος είναι μια κακομαθημένη εγωπαθής, πριμαντόνα, ένας «ψυχάκιας» του ναρκισσισμού που παρέσυρε και τον Μαρτίνεθ στο να τον υπηρετήσει χαλώντας και το προπονητικό του προφίλ. Εδώ, υπήρξε… «είδηση ότι θα είναι το τελευταίο του EURO, ως σα να υπήρχε σενάριο να τον …ξαναδούμε στα 43. Θου Κύριε..

Κι από την άλλη το αντίο του Κρόος, που στο πικ της απόδοσής του μόλις στα 34 του χρόνια, άφθαρτος και με ψηλά το κεφάλι, πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ρεάλ, παγκόσμιος πρωταθλητής το 2014 με την Εθνική Γερμανίας, με 114 συμμετοχές στη Νατσιονάλμανσαφτ και αναγνώριση από όλο το γήπεδο στο αντίο του με αντίπαλο την Ισπανία, δεν κυνήγησε κανένα προσωπικό ρεκόρ, φεύγει με σχεδόν 500 παιχνίδια στην καριέρα του χωρίς ίσως να τα έχει καν..μετρήσει, ένα στιβαρό χαφ που διάλεξε κάποτε η Ρεάλ από τη Μπάγερν ενώ ήταν υποψήφιος να πάει στη Μάντσεστερ και έμελλε να γίνει ένα με το dna της «βασίλισσας», ένατος γερμανός παίκτης στην ιστορία της που φόρεσε τη φανέλα του μεγαλύτερου συλλόγου του κόσμου. Ούτε ψάχνεται για τα πετροδόλλαρα καμιάς αραβικής ομάδας για να βγει στη σύνταξη και να παίρνει λεφτά από την κούφια σόου μπιζ του ίνσταγκραμ ούτε επηρεάστηκε στο ελάχιστο από τη συναισθηματική φόρτιση του αντίο σε έναν τελικό Champions League ούτε λύγισε στο ειλικρινές κάλεσμα του μέντορά του Κάρλο Αντσελότι να μη σταματήσει. Ένα «αντίο» με λίγα λόγια και πολλή ουσία. Και δεν έχει καν δηλώσει ότι έχει θαυμάσει κάποιο γκολ του όπως έχει θαυμάσει τον εαυτό του ο Ρονάλντο. Ο Κριστιάνο, όχι ο κανονικός.