Έντονος προβληματισμός επικρατεί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, μετά τις εικόνες χάους που προκλήθηκαν αυτήν την εβδομάδα στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης, το οποίο βρέθηκε στο στόχαστρο μιας συντονισμένης εισβολής μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones).
Σύμφωνα με την Καθημερινή, αυτές οι επιθέσεις που είχαν αντίκτυπο και στο αεροδρόμιο του Όσλο, ανέδειξαν με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο τα «τρωτά σημεία» στα συστήματα ασφαλείας της ευρωπαϊκής αεροπορίας, αλλά και την έλλειψη μιας ενιαίας ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Αν και αυτού του τύπου οι απειλές δεν είναι εντελώς καινούργιες – τα πρώτα περιστατικά ανάγονται σχεδόν μια δεκαετία πίσω, με χαρακτηριστικό το συμβάν του 2016 όταν πιλότος της British Airways ανέφερε ότι το αεροσκάφος του χτυπήθηκε από drone κοντά στο Χίθροου -, η τελευταία περίοδος χαρακτηρίζεται από κλιμάκωση σε πραγματικό κύμα.
Με όπλο μια σχετικά «φθηνή» και αναλώσιμη τεχνολογία, οι δράστες αυτών των κακόβουλων ενεργειών αφήνουν εκτεθειμένες κρίσιμες υποδομές και καταδεικνύουν την ανάγκη για συνεχή αναβάθμιση των συστημάτων anti-drone, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν πιο σύνθετες επιθέσεις. Τα κίνητρά τους ποικίλλουν από τρομοκρατία μέχρι οικονομικό όφελος, ωστόσο το αποτέλεσα είναι σαφές: πλήττεται η ασφάλεια των επιβατών και σημειώνονται σοβαρές απώλειες για τα αεροδρόμια.
«Υπάρχουν πλέον αρκετά παραδείγματα, όπου, κυριολεκτικά από το πουθενά, εμφανίζεται ένα σμήνος μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Σε τέτοιες περιπτώσεις», όπως επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Διαμαντάκος, προϊστάμενος του Τμήματος Γενικής Αεροπορίας και Drones της Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ), «η προστασία των αεροπλάνων μπορεί να γίνει είτε με αναστολή των πτήσεων είτε με ανακατεύθυνσή τους».
Διαβαθμίσεις
Στην πράξη, τα συστήματα anti-drone είναι διαβαθμισμένα και διακρίνονται κυρίως σε δυο κατηγορίες: αυτά που εντοπίζουν και παρακολουθούν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αυτά που μπορούν να τα αχρηστεύουν μέσω της τεχνικής του λεγόμενου jamming, η οποία άπτεται ζητημάτων εθνικής ασφαλείας.
Στην Κοπεγχάγη δεν καταγράφηκε αρχικά κατάρριψη των drones. Παρά την έλλειψη επίσημων πληροφοριών, αυτό αφήνει να εννοηθεί είτε ότι το σύστημα anti-drone δεν λειτούργησε, είτε ότι επιλέχθηκε σκόπιμα να μην προχωρήσει η κατάρριψη. Και τα δυο, ωστόσο, παραμένουν σενάρια.
Σήμερα δεν υπάρχει ενιαίο ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο που να υποχρεώνει κάθε κράτος-μέλος να εφαρμόζει συγκεκριμένα μέτρα anti-drone. Η Ευρωπαϊκή Ένωση περιορίζεται στο να παρέχει μόνο κατευθυντήριες οδηγίες για την παρουσία και τη λειτουργία αυτών των συστημάτων στα αεροδρόμια.
Στην Ελλάδα η πλειονότητα των πολιτικών αεροδρομίων, πολλά από τα οποία έχουν και στρατιωτική χρήση, όπως στα Χανιά, διαθέτει περιμετρικά συστήματα για την ανίχνευση, την ταυτοποίηση και τον εντοπισμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Επιπλέον, όλα τα μεγάλα αεροδρόμια είναι εξοπλισμένα με συστήματα εξουδετέρωσης: μόλις εντοπιστεί ένα άγνωστο αντικείμενο στον ελεγχόμενο εναέριο χώρο, το σύστημα μπορεί να αποκτήσει τον έλεγχο από τον χειριστή του drone και να το αχρηστεύσει.
Ασαφές παραμένει εάν έχει εγκατασταθεί σύστημα κατάρριψης και στα πολύ μικρά αεροδρόμια, τα οποία συνήθως περιορίζονται στη δυνατότητα παρακολούθησης.
Πηγή: skai.gr
