Ισπανία

Μπαρτσελόνα, σε ευχαριστούμε…

Δε συμβαίνει πολλές φορές στο ποδόσφαιρο. Να βλέπεις μια ομάδα και να χαίρεσαι να την παρακολουθείς, να σου ξυπνά τις αισθήσεις, να σε μαγεύει…

Κάπως έτσι όλοι μας ονειρευόμαστε να δούμε κάποια στιγμή την αγαπημένη μας ομάδα, να μας κάνει να χαρούμε γι’ αυτό που παρακολουθούμε, να μας ταξιδέψει, να μας… απογειώσει, να μας… χαζέψει, να χάσουμε τον ύπνο μας!

Αυτό μας προσέφερε το βράδυ της Κυριακής, απλόχερα η Μπαρτσελόνα του Χάνσι Φλικ. Μια ομάδα όνειρο!

Είτε την υποστηρίζεις, είτε όχι, είτε είσαι οπαδός της, είτε άλλου συλλόγου, δεν έχεις παρά να κάνεις ένα πράγμα: Να την ευχαριστήσεις.

Με απλά λόγια, σα να έγραφες ένα γράμμα σε κάποιον που σου προσέφερε κάτι που είχες καιρό να δεις και θέλεις να του πεις «ευχαριστώ», συνοδεύοντάς το με  κάποιες σκέψεις του…

«Μπαρτσελόνα, σε ευχαριστούμε, γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο που θέλουμε να βλέπουμε.

Για τις στιγμές μαγείας που μας χάρισες και που δεν έχουμε την ευκαιρία να βλέπουμε συχνά.

Γιατί μας θύμισες την ομάδα που πριν από χρόνια κυριαρχούσε στον πλανήτη.

Γιατί μας χάρισες φάσεις που κάθε φίλαθλος θα θυμάται για καιρό, είτε του αρέσουν κάποια πράγματα, είτε όχι.

Γιατί διαθέτεις παίκτες που παίζουν «ένας για όλους και όλοι για έναν», έτοιμοι να θυσιαστούν.

Που θύμισαν κάποιους προκατόχους τους που μας είχαν μαγέψει στο παρελθόν, αυτοί που το βράδυ της Κυριακής γιόρτασαν το 5-2 απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο.

Τι μας θύμισες…

Βλέποντας τον Λαμίν Γιαμάλ να μπαίνει στην «χάρτινη» άμυνα της Ρεάλ, ήταν σα να «ζωντάνεψε» η σκιά του Ροναλντίνιο στο Σαντιάγο Μπερναμπέου, όταν οι Μαδριλένοι φίλαθλοι τον χειροκροτούσαν.

Ίσως το πνεύμα του Λιονέλ Μέσι να εμφανίστηκε σε μερικούς, όταν εφορμούσε στις άμυνες των αντιπάλων ομάδων. Στην πραγματικότητα το πνεύμα του Αργεντινού εισχώρησε στο σώμα του Ραφίνια, τότε που είχε ξεγελάσει τους δίδυμους πύργους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Νεμάνια Βίντιτς και Ρίο Φέρντιναντ) στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Μόνο που ο Βραζιλιάνος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι οι Λούκας Βάσκεθ και Ορελιέν Τσουαμενί δεν είναι… κανονικοί αμυντικοί, δεν ξέρουν πώς να τοποθετούνται σωστά.

Και όμως, το άλμα του και η κεφαλιά του σε μια τέλεια σέντρα του Ζιλ Κουντέ θύμισαν πώς ο μικρός Λίο… μεγάλωσε και πώς ο τωρινός αρχηγός μπορεί να κάνει το ίδιο καλά όπως ο προηγούμενος.

Ανάμεσα σε αυτές τις μαγικές στιγμές, ο Λουίς Σουάρες σα να εμφανίστηκε στο κοινό στη Τζέντα, γιατί κι εκείνος εκτελούσε πέναλτι.

Ακριβώς όπως ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Ακόμη και ο Αλεχάντρο Μπαλντέ μεταμορφώθηκε για μια στιγμή… σε Ζόρντι Άλμπα… στα καλύτερά του, ικανός να βγάλει αντεπίθεση μετά από τη συνεργασία των Γιαμάλ και Ραφίνια.

🏆 𝐒𝐔𝐏𝐄𝐑𝐂𝐇𝐀𝐌𝐏𝐈𝐎𝐍𝐒! 🏆 pic.twitter.com/oNI37RtVUZ

— FC Barcelona (@FCBarcelona) January 12, 2025

 

 

Περήφανοι για σένα τα «ιερά τέρατα» που φόρεσαν τη φανέλα σου

Λάμπει κάθε άσος του συλλόγου για τα 125 χρόνια ύπαρξής σου…Είτε βρίσκεται στη ζωή, είτε σε παρακολουθεί από ψηλά…

Όπως ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Μαραντόνα από την εποχή εκείνη που όλοι λάτρευαν αυτή την κορυφαία ομάδα.

Αν βλέποντας αυτή την Μπαρτσελόνα κάποιος νόμιζε ότι ο Τσάβι και ο Αντρές Ινιέστα επέστρεψαν… από τη σύνταξη, ότι μας ταξίδεψε πίσω στο 2011 ή ίσως στο 2015 με κάποια χρονομηχανή, ναι, έχει δίκιο!

Ο Γκάβι και ο Πέδρι είναι τα αντίγραφά τους. Τόσο επιδέξιοι, ακριβείς, συγχρονισμένοι, που μόνο κάποιος που δεν αγαπά το ποδόσφαιρο δεν εκτιμά αυτό που κάνουν!

Όχι, δεν θα τολμήσουμε να συγκρίνουμε τον Χάνσι Φλικ με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, ωστόσο ο τωρινός προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι… επανεμφανίστηκε μπροστά στα μάτια των φιλάθλων, καθώς έγιναν μάρτυρες της παράστασης που δημιούργησε… το χέρι του Γερμανού προπονητή.

Είδαμε κάτι που είχαμε καιρό να δούμε. Και δεν θα το ξαναδούμε σύντομα!

Αυτό είναι ποδόσφαιρο.

Και, για να πούμε την αλήθεια, κανείς μας δεν πρόκειται εύκολα να ξεχάσει ή, να ξεπεράσει εύκολα αυτό που είδε.

Όχι, γιατί κέρδισες το Σούπερ Καπ Ισπανίας, αλλά επειδή παίζεις ποδόσφαιρο όπως πρέπει. Γι’ αυτό και μόνο «Σε ευχαριστούμε»!

Για το ποδόσφαιρο που θέλουμε, για τις στιγμές μαγείας που δεν βλέπουμε συχνά, για την αναβίωση της ομάδας που κυριάρχησε στον πλανήτη.

Για φάσεις που στα επόμενα χρόνια κάθε φίλαθλος θα θυμάται, ανεξάρτητα αν του αρέσει αυτή η ομάδα ή όχι.

Και ίσως στον τελικό μιας μελλοντικής διοργάνωσης θα έχει να διηγείται για τη ποδοσφαιρική μεγαλοφυΐα του Γιαμάλ, την… ελβετική ακρίβεια του Λεβαντόφσκι και τα έργα τέχνης του Ραφίνια.

Όλα αυτά ζώντας σε μία έκσταση, λέγοντας: «Όπως ακριβώς παίζει η Μπαρτσελόνα!»