ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI

Bloggers

Deja vu καταστάσεις για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό

07.03.25 | 18:31

Γράφει: Μαρία Ζαφειράτου

Εντελώς μεταξύ μας τώρα, αυτά τα αποτελέσματα περιμέναμε όλοι, άντε οι περισσότεροι, πριν αρχίσουν οι χθεσινές αναμετρήσεις των ελληνικών ομάδων. Με τη μόνη διαφορά ότι τα περιμέναμε αντίστροφα, πείτε την αλήθεια.

Αν ρωτούσαμε τον πιο αισιόδοξο φίλο του Παναθηναϊκού και τον πιο απαισιόδοξο του Ολυμπιακού, αμφότεροι θα πήγαιναν κουβά με τις προβλέψεις τους, είμαι σίγουρη. Αλλά, όλοι όσοι έχουμε δει έστω και λίγη μπάλα στη ζωή μας, ξέρουμε καλά πως μέσα στο γήπεδο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Όπως και συνέβησαν χθες βράδυ.

Οι πράσινοι θύμισαν στους φιλάθλους τους ευρωπαϊκές στιγμές από… Panathinaikos και έκαναν πολλούς μπαμπάδες να πούνε στα παιδιά τους «Να, τέτοια ζούσαμε πριν γεννηθείς» (χωρίς φυσικά να καταλογίζεται καποιο φταίξιμο σε αυτά). «Και τότε μπαμπά γιατί φάγαμε τρία από την Λαμία;», ενδεχομένως να ρωτούσε κάποια μικρή και αθώα ψυχή. Και τι λέμε τότε στα παιδιά χωρίς να χάσουμε την ψυχραιμία μας; Αυτό ακριβώς που πρέπει να έχει στο μυαλό του κάθε φίλος της ομάδας: ότι αυτή η ανισορροπία, είναι ό,τι πιο σταθερό διακρίνει την ομάδα του τριφυλλιού φέτος.

Και αν με ρωτάτε, ό,τι πιο φυσιολογικό, αν λάβουμε υπόψη μας το πώς ξεκίνησε η ομάδα και πώς συνέχισε να πορεύεται στο υπόλοιπο της σεζόν. Ναι, λοιπόν, αυτό το σύνολο παικτών του Ρουί Βιτόρια, είναι ικανό να γνωρίσει τη συντριβή από την τελευταία της Super League, Λαμία και λίγες ημέρες μετά την αποθέωση μετά τη νίκη επί της Φιορεντίνα. Όλα αυτά είναι ο φετινός Παναθηναϊκός, ας το πάρουμε απόφαση. Γι’ αυτό και δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα του τί πρόκειται να αντικρύσουμε την Πέμπτη που μας έρχεται, ποιο από τα δύο πρόσωπα θα δούμε. Σφηγμός πάντως, υπάρχει.

Τα πράγματα στον Βόρειο Πόλο ήταν τελείως διαφορετικά για τον Ολυμπιακό, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι ήταν και τελείως αφύσικα. Και εξηγούμαι: Στατιστικά και μόνο να το πάρουμε, όσο καλή, τέλεια, ανίκητη ομάδα και να είσαι, μια “σφαλιάρα” θα την φας. Ήταν λοιπόν, η ώρα για τους ποδοσφαιριστές του Μεντιλίμπαρ να φάνε και τη δική τους. Φυσικά, μιλώντας εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να έρθει αυτή και ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή για να αφυπνίσει τους ερυθρόλευκους.

Οι Πειραιώτες προέρχονταν από μία εκκωφαντική νίκη με 6-0 επί της ΑΕΚ στο Κύπελλο και μία -στο καπάκι- επικράτηση πάλι με τον ίδιο αντίπαλο, αυτή τη φορά εκτός έδρας για το Πρωτάθλημα που του έδωσε και την βαθμολογική απόσταση ασφαλείας μία αγωνιστική πριν την έναρξη των play off. Ενδεχομένως όλο αυτό να λειτούργησε συσσωρευτικά -με την αρνητική έννοια- ως μια μάζα υπερβολικής αυτοπεποίθησης που δεν βοήθησε καθόλου στις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη το ματς με την Μπόντο.

Αλλά όπως δεν ήταν αντιπροσωπευτικό το δείγμα ο αγώνας Κυπέλλου με την ‘Ενωση, το ίδιο ισχύει και για τον χθεσινό για τους εντελώς αντίθετους λόγους. Ο Ολυμπιακός παραμένει μια πολύ ισχυρή ομάδα, δεμένη, με μυαλό και πολλά, πολλά backup plans όταν τα παιχνίδια στραβώνουν. Όλα αυτά στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, πολλαπλασιάστε τα επί δέκα. Γι’ αυτό και η υπόθεση «ανατροπή» δεν αποτελεί μια φράση παρηγοριάς για τους οπαδούς της ομάδας. Ξέρουν ότι οι πιθανότητες να συμβεί είναι κάτι παραπάνω από αρκετές. Και γιατί το έχει ξανακάνει. Και γιατί, πολύ απλά, μπορεί.