Είδηση είναι η εφαρμογή, όχι η ανακοίνωση

Η είδηση δεν είναι τα -ε όχι και- νέα μέτρα που ανακοίνωσε ο Γιάννης Βρουτσης. Ούτε γι’ αστείο. Τέτοιες ανακοινώσεις έχουμε δει πολλάκις στην πορεία μας ως δημοσιογράφοι, πολίτες, φίλαθλοι, αναγνώστες.

Η είδηση θα έρθει με το καλό, όταν, αν και εφόσον εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα. Και ακόμα μεγαλύτερη είδηση θα γίνει η περίπτωση που αυτά τα μέτρα ισχύσουν με την ίδια πυγμή, όρεξη και δυναμική όταν θα αρχίσουν τα «Ναι, αλλά δεν ήταν κροτιδα, ήταν δυναμιτάκι», τα «Ναι, αλλά ας μην κλείσουμε τώρα το γήπεδο για μία φωτοβολίδα, τόσος κόσμο, κρίμα είναι», τα «Ξέρετε δεν προλάβαμε να βάλουμε το μηχάνημα για τα εισιτήρια, αλλά τα ξέρουμε τα παιδιά, της γειτονιάς είναι».

Μέτρα είχαμε και πριν. Και πολύ καλά μάλιστα. Μέτρα, που αν είχαν εφαρμοστεί, τώρα δεν θα χρειαζόταν να τα ξανά-ανακοινώσει ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού.

Γιατί, μεταξύ μας τώρα, δεν αναγνωρίζουμε κάποια ιδιαίτερη πρωτοπορία στις αποφάσεις για την πάταξη της γηπεδικής βίας. Τα έχουμε ξανακούσει όλα τα παραπάνω. Εκείνο που μας λείπει, είναι η εφαρμογή τους. Η απόλυτη, αντικειμενική, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους εφαρμογή τους.

Κάθε νοήμων νους διατηρεί μια συστολή, έχει μια δυσπιστία, να μην πω ότι δεν δίνει καμία ελπίδα σε όλα όσα -όπως ανακοινώθηκε- θα σώσουν την Super League*.

Την ίδια συστολή διατηρώ κι εγώ, και θα χαρώ πάρα πολύ, αν αυτή τη φορά «πάω κουβά».

* Πολύ προσεκτικά δεν λέω το ελληνικό ποδόσφαιρο, για να μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας. Ό,τι είναι κάτω από την πρώτη κατηγορία, τρώγεται από το μαύρο σκοτάδι, αιώνες τώρα. Αλλά θα τα πούμε άλλη στιγμή αυτά.

Μία – μία οι ανακοινώσεις διάσωσης του αγαπητού μας αθλήματος.