ΑΕΚ

Ένα… αχ και ένα «παγωμένο χαμόγελο» για την ΑΕΚ

12.02.24 | 09:56

To πρώτο που μένει στην ΑΕΚ από το χθεσινό ντέρμπι «Δικεφάλων» είναι ένα μεγάλο «αχ», όπως θα έμενε σε κάθε ομάδα ένα γκολ που της στέρησε τη νίκη στο 89ο λεπτό. Μια στατική φάση, μια αδράνεια και ένα φτηνό γκολ που έστειλε την «Ένωση» στο αεροδρόμιο με έναν αντί για τρεις βαθμούς στην αποσκευές της.

Δίκαιο αποτέλεσμα η ισοπαλία

Η αλήθεια είναι, όμως, η γενικότερη αίσθηση που αφήνει η μεγάλη εικόνα είναι πως όπως εξελίχθηκε το ματς, ειδικά στη μεγαλύτερη διάρκεια του δεύτερου 45λέπτου η ΑΕΚ περισσότερο προσπάθησε να «κλέψει» το ματς παρά να το κερδίσει ως καλύτερη.

Προφανώς δεν μπορείς να κερδίζεις όλα τα παιχνίδια ως καλύτερος, ειδικά όταν παίζεις απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα η οποία αντιδρά καλά παρότι της στράβωσε το παιχνίδι σε ένα κακό timing για αυτή. Παίζει και ο αντίπαλος στο ποδόσφαιρο, δεν παίζεις μόνος σου και ο ΠΑΟΚ ήταν ένας πολύ καλός αντίπαλος που κατάφερε να μην το πάρει από κάτω μετά το γκολ του Ελίασον, αλλά να το παλέψει καλά χωρίς να αφήσει ξέφωτα.

Δεν της βγήκαν οι αλλαγές

Γίνεται από χθες μια κουβέντα στον… καφενέ του διαδικτύου για τις αλλαγές του Αλμέιδα. Προφανώς δεν του βγήκαν, όμως ο Αργεντίνος είχε ένα εξ’ ορισμού δύσκολο έργο από τη στιγμή που δεν υπήρχε ένα καθαρόαιμο και -κυρίως- aggressive αμυντικό χαφ στον πάγκο, σε μια χρονική καμπή που χρειαζόταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην ομάδα. Σιμάνσκι off, Γαλανόπουλος εκτός, συνεπώς ήταν δεδομένο ότι θα πάει σε «πατέντα», ειδικά από τη στιγμή που δεν ήθελε να «σπαταλήσει» αλλαγή πλαγίου μπακ για να βάλει έναν μεσοεπιθετικό παραπάνω.

Τζάμπα το συζητάμε για τη διαχείριση

Έχοντας πλέον μια ξεκάθαρη εικόνα από την ΑΕΚ του Αλμέιδα τον τελευταίο 1,5 χρόνο, το να συζητάμε για το κατά πόσο έγινε σωστή διαχείριση του προβαδίσματος που είχε μέχρι το τελευταίο λεπτό που δέχτηκε το γκολ της ισοφάρισης, είναι τζάμπα κόπος. Ο προπονητής δεν έχει τη λογική του «να διαχειριστούμε το ματς μέχρι να σβήσει» έχει μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, με αυτή ζει και με αυτή πεθαίνει. Πάντα στο μυαλό του υπάρχει η διατήρηση της επιθετικότητας για να βρει η ομάδα γκολ, αυτό έκανε και στην Τούμπα όταν σε ένα ματς που έδειχνε για ένα μεγάλο διάστημα τρύπα στο «6» και στο «8» η πρώτη του αλλαγή ήταν να βάλει τον Μάνταλο στο «10». Αυτός είναι ο Αλμέιδα, αυτή είναι η ΑΕΚ της εποχής του. Δεν πάει να διαχειριστεί αλλά επιχειρεί να περάσει μέσα από… τοίχο.

Σωστό ή λάθος;

Τις απαντήσεις τις δίνει η ζωή, αρκεί να υπάρχει η ικανότητα να τις διαβάσεις μακροπρόθεσμα. Και η μακροπρόθεσμη ανάγνωση λέει «Σωστό». Άσχετα αν καμιά φορά τα πρόσκαιρα συμπεράσματα μπορεί να δείχνουν «Λάθος». Με αυτή τη νοοτροπία και προσέγγιση η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που έχει κερδίσει όλες τις ομάδες των play-off και θα μπει σε αυτά με ένα ψυχολογικό αβαντάζ.

Ένα μακροπρόθεσμο βήμα προς τα μπροστά

Και στο φινάλε, η καλύτερη ανάγνωση της πραγματικότητας είναι η εξής: Φεύγοντας χθες από το γήπεδο της Τούμπας στη διαδρομή σκεφτόμουν τα ματς των προηγούμενων ετών στο ίδιο γήπεδο. Η ΑΕΚ έχανε ματς και το κλίμα ήταν «Δεν πειράζει, παίξαμε καλά» όπως στο 2-0 με τον Πρίγιοβιτς επί Ουζουνίδη. Ή όπως τότε με το 1-0 με το πέναλτι του Βιεϊρίνια επί Καρέρα που έφευγε με την αίσθηση, «ΟΚ μας αδίκησε ο διαιτητής, αλλά ήμασταν καλοί γιατί είχαμε δοκάρι με τον Ολιβέιρα». Πλέον, με 5-1 νίκες επί του ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου τον τελευταίο 1,5 χρόνο, η ΑΕΚ έφυγε από την Τούμπα σκασμένη και στο στρατόπεδο του αντιπάλου διέκρινες μια ανακούφιση. Αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα μπροστά σε σχέση με την κατάσταση της «Ένωσης» ως προς τον ανταγωνισμό.