Euro 2024: God save… England

15.07.24 | 17:35

Τι είναι περισσότερο από τα δύο, το αποτέλεσμα του τελικού του EURO 2024; Ένας θρίαμβος της Ισπανίας ή ένα βατερλό της Αγγλίας; Αν υπολογίσει κανείς ότι είναι ένας δεύτερος συνεχόμενος χαμένος τελικός για τους Άγγλους, μάλλον το δικό τους ποδοσφαιρικό ναυάγιο είναι το θέμα.

Η Ισπανία έπαιξε την μπάλα της

Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβεις πού θα υπερτερούσε η Ισπανία στο ζευγάρι του Βερολίνου – μιλάμε πάντα ποδοσφαιρικά, τεχνικά, από άποψη τακτικής. Στο ότι μπορούσε να παίξει με τη συνετή καθοδήγηση του Ντε Λα Φουέντε, το δικό της παιχνίδι. Κατοχή μπάλας εύκολη για Ισπανούς, τεχνική κατάρτιση με τη μπάλα, κίνηση σε χώρους χωρίς αυτή, ανωτερότητα σε προσωπικό επίπεδο, των αστεριών της στη μεσαία γραμμή και στην επίθεση.

Από το πρώτο λεπτό ξεκίνησε αυτή η μικρή «επίδειξη» των δυνατοτήτων των Ισπανών να κατευθύνουν το ματς εκεί που θέλουν και παρ’ ό,τι το πρώτο 45λεπτο τελείωσε χωρίς σπουδαίες φάσεις και χωρίς γκολ, έβλεπες ότι οι Άγγλοι κυρίως κυνηγούν το παιχνίδι της «φούρια ρόχα» και δεν είναι αυτοί που το διαφεντεύουν. Η Ισπανία είχε ήδη αφήσει πίσω της τις αναμετρήσεις με Ιταλία, Κροατία, Γερμανία και Γαλλία και είχε δείξει τα δόντια της χωρίς να το κραυγάζει – κι αυτό είναι το χαρακτηριστικό των μεγάλων «σχολών» ποδοσφαίρου.

Ένα γεμάτο παιχνίδι, με ισορροπία σε όλες τις γραμμές, μπαλαδόρικο όπου χρειάζεται, λιτό με παλιάς κοπής ντρίμπλες αν το απαιτούσε η φάση, μοντέρνο με το γνωστό passing game σε άλλες στιγμές, και μια αποδοχή των αρετών αυτών από όλο το ποδοσφαιρικό κοινό στα γήπεδα της Γερμανίας και στους τηλεοπτικούς δέκτες. Στο ντέρμπι με τους Γερμανούς αν δεν υπήρχε αυτή η γκρίνια για το χέρι του Κουκουρέγια δεν θα είχε ακουστεί κιχ από τους οκοδεσπότες για τη δίκαιη πρόκριση των αντιπάλων τους –γιατί και τότε ήταν δίκαιη. Το ίδιο μοτίβο έδειξαν οι Ισπανοί και στον τελικό.

Εμείς είμαστε το κουμάντο του αγώνα και δεν ασχολούμαστε με το παιχνίδι των Άγγλων – που δεν είναι και εύκολο να το καταλάβεις παρά μόνο αν απομονώσεις τις τεχνικές αρετές του Μπέλιγχαμ και του Σάκα. Με τον Κέϊν γιατί να ασχοληθούν οι Ισπανοί αφού το ίδιο το παιχνίδι της ομάδας του Σάουθγκέϊτ δεν ευνοούσε καν τον Κέϊν – τρανταχτή απόδειξη ότι βγήκε αλλαγή. Η Ισπανία μπήκε για να γίνει το αφεντικό του αγώνα και έγινε με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου –μετά όλα πήραν το δρόμο τους.

Η Αγγλία δεν έχει… ταυτότητα

Γιατί υπάρχει τόση απαξίωση της Αγγλίας όταν με το δικό της τρόπο έφτασε μέχρι τον τελικό; Γιατί ο τρόπος της είναι ακατανόητος. Η Αγγλία έχει τσαγανό, έχει κορμιά αλλά δεν έχει τρόπο. Δεν έχει φιλοσοφία παιχνιδιού παρά μόνο εξάρσεις και ατομικά επιτεύγματα. Αυτό την έσωσε στις μεγάλες ανατροπές με Σλοβενία και Ολλανδία αυτό χειροκρότησε ο κόσμος της, κάτι σαν ένα ηρωικό κρεσέντο που ξυπνούσε το θυμικό αλλά άφηνε πάντα απορίες αν ήταν αποτέλεσμα κάποιου σχεδίου.

Η Αγγλία έφτασε στον τελικό χωρίς να καταλάβει ποτέ κανείς τι ποδόσφαιρο ήθελε να πρεσβεύει. Κι αυτό είναι ταυτοτικό πρόβλημα και της Εθνικής Ομάδας τους και της χώρας τους – τελευταία έχουν μπερδευτεί και στα εθνικά τους θέματα αφού με μια ακατανόητη απόφαση μιας παρέας ελιτιστών του Μπόρις Τζόνσον βγήκαν κι από την Ευρώπη και χάνουν έσοδα και κόσμο και προοπτική ανάκαμψης ως έθνος. Τα δύο ταυτοτικά στοιχεία που έχουν μείνει στους Άγγλους είναι η αμετάβλητη υπεραξία της Πρέμιερ Λιγκ και ο θεσμός του παλατιού.

Το ποδόσφαιρο της Αγγλίας σε επίπεδο Εθνικής ομάδας δεν έχει πείσει ότι φέρνει κάτι καινούριο, ότι φέρνει κάτι δομημένο, ότι βασίζεται σε λογική κλιμακίων όπως αυτό της Ισπανίας που γέννησε το φαινόμενο «Ντε Λα Φουέντε» κι ότι φέρνει κι έναν προπονητή μετά την περίοδο Έρικσσον, που να βάλει μια πινελιά εκτός των αλλαγών στο 85’ και των νικών στην παράταση.

Πολλοί μιλούν για μια ανάγκη, η αγγλική Ομοσπονδία να δώσει τα ηνία της Εθνικής Αγγλίας σε έναν τύπο σαν τον Κλοπ που μπόλιασε στη Λίβερπουλ αυτό που έλειπε για να ξαναγυρίσει στις εποχές Μπομπ Πέϊσλι άρα και στην Εθνική Ομάδα να δώσει dna ανταγωνιστικό απέναντι στους Ευρωπαίους. Ακούγεται μια ενδιαφέρουσα ιδέα την ώρα που η Ομοσπονδία, πάντως, διέρρεε προ Βερολίνου, ότι ο Σάουθγκέίτ θα οδηγήσει την Αγγλία και στο Μουντιάλ. Άγνωσται αι βουλαί των αρμοδίων στο Νησί – το μόνο που τους έχει μείνει είναι «να τους σώσει ο Θεός».