Φτιάχνει το ένα και χαλάει το άλλο…

26.02.24 | 13:41

Ένας από τους λόγους που η διοίκηση του Παναθηναϊκού αποφάσισε να τερματίσει τη συνεργασία της με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ήταν πως η ομάδα δεν είχε καταφέρει να κερδίσει κανένα ντέρμπι φέτος (με εξαίρεση αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό στο Φάληρο, που το πήρε στα χαρτιά), ενώ και πέρυσι στα play-offs αλλά και στο κύπελλο, είχε πενιχρό απολογισμό κόντρα στους «μεγάλους».

Ο Γιοβάνοβιτς είχε βρει τον τρόπο να κερδίζει εντός και εκτός έδρας τους «μικρούς» ή τους «μικρομεσαίους», αλλά στα ντέρμπι κάτι της έλειπε της ομάδας και οι νίκες δεν έρχονταν.

Ο Φατίχ Τερίμ, ήρθε με αυτοπεποίθηση, άπλωσε στο τραπέζι το βαρύ βιογραφικό του και υποσχέθηκε έναν άνεμο αλλαγής. Και όντως, επί των ημερών του και παρόλες τις αμέτρητες απουσίες και τραυματισμούς που αντιμετώπισε, ο Παναθηναϊκός έχασε μόνο από τον ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα στην Τούμπα. Έχασε τη νίκη στις καθυστερήσεις από την ΑΕΚ εκτός έδρας, κέρδισε τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα, απέκλεισε τον Ολυμπιακό στο κύπελλο, κέρδισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου και τον απέκλεισε στη διαδικασία των πέναλτι σε μια μυθική διαδικασία στη «Λεωφόρο».

Μόνο που ενώ ο Τερίμ έφτιαξε τη «δυσλειτουργία στο λογισμικό» της ομάδας στα ντέρμπι, είδε έναν άλλον «ιό» να τη χτυπάει: ο Παναθηναϊκός πετάει βαθμούς δεξιά κι αριστερά, απέναντι σε αντιπάλους θεωρητικά «του χεριού του» και μάλιστα εντός έδρας: 2-2 κόντρα στη Λαμία, που έπαιζε με 10 παίκτες από το 39’, 1-1 κόντρα στην Κηφισιά. Τέσσερις χαμένοι βαθμοί στα δυο τελευταία ματς πρωταθλήματος, βαθμοί που τον «πονάνε», που θα τους «ψάχνει» στα play-offs και θα τον αναγκάσουν να αναζητήσει κι άλλες (πολλές) μεγάλες νίκες στα ντέρμπι, αν θέλει να κόψει πρώτος το νήμα.

Έχει εξήγηση αυτή η δυσκολία

Στα ντέρμπι, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, δεν κλείστηκαν κόντρα στον Παναθηναϊκό. Έκαναν το παιχνίδι τους, άφησαν χώρους, επιτέθηκαν, δεν έστησαν διπλή ζώνη άμυνας, δεν έψαξαν το γκολ από αντεπιθέσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να βρει χώρους και ο Παναθηναϊκός σε όλα αυτά τα ματς, άλλοτε περισσότερους κι άλλοτε λιγότερους, να βρει τις αντίπαλες άμυνες κάποιες στιγμές σε αμυντική ανισορροπία, να βγει γρήγορα στην επιθετική μετάβαση και να σκοράρει.

Με Λαμία και Κηφισιά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά: οι δυο αυτές ομάδες δεν ξεμύτισαν, δεν δοκίμασαν καν να ζητήσουν την κατοχή της μπάλας, δεν ανέβασαν ψηλά τις γραμμές τους και δεν παρέκκλιναν από το πλάνο των προπονητών τους. Αμύνθηκαν σωστά και έψαξαν τις αντεπιθέσεις, αναζήτησαν το γκολ ποντάροντας στις πράσινες μεσοαμυντικές αρρυθμίες και δικαιώθηκαν – η Κηφισιά θα μπορούσε να φύγει ακόμα και με το τρίποντο, αν δεν έχανε το ανεπανάληπτο τετ-α-τετ προς το τέλος.

Ο Φατίχ Τερίμ δεν δείχνει να έχει βρει τον τρόπο να διασπά τις πολυπρόσωπες και καλά οργανωμένες άμυνες που βρίσκει απέναντί του στα παιχνίδια με τους «μικρομεσαίους» – και αυτό είναι πρόβλημα. Διότι το 4 στα 4 που όλοι υπολόγιζαν στην ομάδα είναι ήδη 0 στα 2 και έχει μπροστά του μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου ακόμα δυο παιχνίδια, που είναι πιο δύσκολα σε σχέση με αυτά κόντρα σε Λαμία και Κηφισιά: εντός με Άρη και εκτός με ΟΦΗ. Αν δεν πάρει ο Παναθηναϊκός αυστηρά 6 βαθμούς, τότε οι ελπίδες του για πρωτάθλημα ψαλιδίζονται. Αν τα καταφέρει και κάνει δυο τρίποντα, τότε θα μπει στα play-offs με βελτιωμένη ψυχολογία και διάθεση, εκεί όπου δεν θα τον περιμένουν «μικρομεσαίοι», αλλά κατά βάση ντέρμπι.

Και στα play-offs, τι γίνεται;

Μέχρι στιγμής, με τον Τερίμ στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός τα έχει πάει καλά στα ντέρμπι. Αλλά οι αποδόσεις του παρελθόντος δεν εξασφαλίζουν τις μελλοντικές. Και μπορεί στα play-offs να μην βρει «ταμπούρια» και διπλές ζώνες άμυνας, αλλά ο τρόπος που τον αντιμετώπισαν και του έβαλαν δύσκολα η Λαμία και η Κηφισιά, θα βάλει ιδέες και τους υπόλοιπους: θα μπουν στον πειρασμό ο Αλμέιδα, ο Λουτσέσκου, ο Μεντιλίβαρ και οι λοιποί να δώσουν χώρους στον Παναθηναϊκό, να τον «προσκαλέσουν» να ανέβει ψηλά και να τον χτυπήσουν στο «ξέφωτο».

Ειδικά όσο ο Τερίμ αναγκάζεται ή επιλέγει να πηγαίνει σε ένα ατέλειωτο rotation, που φέρνει συνέχεια παίκτες να παίζουν δίπλα σε συμπαίκτες με τους οποίους «δεν γνωρίζονται»: Ούγκο και Ακαϊντίν, Αράο και Σένκεφελντ, Κώτσιρας και Ρούμπεν στα χαφ, Μλαντένοβιτς με Λημνιό μπροστά του από αριστερά και πάει λέγοντας.