Γουίλιαν, ο νέος σταρ του Ολυμπιακού – Ο πρώτος μισθός, η… εκτόξευση, που θέλει να κλείσει την καριέρα του (videos)
03.09.24 | 22:10
SHARE IT
Η οικογενειακή ζωή ενός Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή δεν είναι πάντα εύκολη.
Υπάρχει η ρήση στην «χώρα του καφέ» που λέει ότι «υπάρχουν 200 εκατομμύρια προπονητές ποδοσφαίρου στη Βραζιλία».
Άλλους τους βρίσκει σύμφωνους, άλλους όχι.
Ένας από εκείνους που συμφωνούν με αυτή είναι ο Γουίλιαν κι όπως έχει παραδεχθεί δημόσια «μπορώ να επιβεβαιώσω ότι δύο από αυτούς τους προπονητές είναι οι δίδυμες κόρες μου!»
Το τελευταίο μεγάλο απόκτημα του Ολυμπιακού είναι ένας πάρα πολύ… παραδοσιακός άνθρωπος, που πιστεύει πολύ στο «τρίπτυχο»: Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια.
«Όλα τα μέλη της οικογένειάς μου πιστεύουν ότι ξέρουν περισσότερα από μένα για το ποδόσφαιρο. Και όλοι είναι σίγουροι ότι αυτός που ξέρει τα λιγότερα είμαι εγώ!
Θυμάμαι όταν έφτανα στ’ αποδυτήρια της Τσέλσι μετά από έναν αγώνα, τα πολλά φωνητικά μηνύματα στο κινητό μου. Βλέπουν όλα τα παιχνίδια μου και πάντα μου δίνουν συμβουλές.
Συχνά διαπιστώνω ότι μου έχουν αφήσει μηνύματα κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, ενώ εγώ τρέχω στο γήπεδο.
Το πρώτο μήνυμα είναι συνήθως από τον πατέρα μου, τον Σεβερίνο: “Γιε μου, παρακολουθώ τον αγώνα… εδώ πρέπει να κινηθείς πιο κεντρικά!”
Μετά, έχω ένα από τη γυναίκα μου, τη Βανέσα: “Αγάπη μου, γιατί δεν κάνεις περισσότερες σέντρες;”
Και μετά οι δίδυμες κόρες μου, η Μανουέλα και η Βαλεντίνα: “Μπαμπά! Αν θέλεις να σκοράρεις, πρέπει να σουτάρεις!”
Τα κορίτσια μου ανησυχούν πάντα περισσότερο. Αν δεν σκοράρω, θα ανησυχήσουν.
Αν ένας παίκτης με χτυπήσει και πέσω κάτω, θα ρωτήσουν αν είμαι καλά.
“Μπαμπά, γιατί σε κλώτσησε αυτός ο άντρας;”
Γελάω με το πόσο εμπλέκονται. Αλλά ξέρω επίσης ότι προσπαθούν να βοηθήσουν. Κάθε μήνυμα αποστέλλεται με αγάπη.»
Η πατρότητα και η θρησκεία
Οι σκέψεις που έχουν περάσει κατά καιρούς από το μυαλό του, για τα όσα έχει καταφέρει μέσα από το ποδόσφαιρο… τον βάζουν σε ακόμη περισσότερες!
Που καταλήγει: «Χωρίς αμφιβολία, το να γίνεις πατέρας είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί.
Παλαιότερα σκεφτόμουν μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά όταν έχεις παιδιά οι προτεραιότητές σου αλλάζουν, γιατί χρειάζονται την αγάπη και την προσοχή σου.
Ως ποδοσφαιριστής, με βοηθούν να διατηρήσω την ισορροπία στη ζωή μου.»
Η θρησκεία παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη ζωή του: «Τα τελευταία χρόνια σκέφτομαι πολύ αυτά τα πράγματα — τα πράγματα που είναι πιο σημαντικά από το ποδόσφαιρο.
Δεν μιλάω μόνο για τον ρόλο μου ως πατέρας, αλλά και ως Ευαγγελικός Χριστιανός.
Πηγαίνω στην εκκλησία και νιώθω υπέροχα κάθε φορά που είμαι εκεί, ακούγοντας τον Λόγο του Θεού, λέγοντας τις προσευχές μου.
Πιστεύω ειλικρινά ότι οφείλω στον Θεό το γεγονός ότι έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Ο Θεός έχει έναν σκοπό στη ζωή για κάθε άνθρωπο, και για μένα νομίζω ότι ήταν να παίξω ποδόσφαιρο.
Όταν κοιτάζω πίσω, μπορώ να αναγνωρίσω πολλές στιγμές που η καριέρα μου θα μπορούσε να είχε εκτροχιαστεί.
Και όμως, για κάποιο λόγο, αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Η τραυματική εμπειρία στα 2 του χρόνια και η Κορίνθιανς
Όταν ήταν δύο ετών έσπασε το πόδι του.
Έπαιζε ποδόσφαιρο στους δρόμους της γενέτειράς του, του Ριμπεϊράο Πίρες, μιας ήσυχης πόλης έξω από το Σάο Πάουλο, όταν κλώτσησε μια μπάλα που ήταν πολύ σκληρή για εκείνον.
Ξύπνησε την επόμενη μέρα μη μπορώντας να περπατήσει.
Έγινε γρήγορα καλά κι όταν ήταν εννέα ετών μπόρεσε να πάει στην Κορίνθιανς, έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Βραζιλίας, την ομάδα που υποστήριζε η οικογένειά του και όλη η γειτονιά που μεγάλωσε.
Ποτέ δεν έκρυψε ότι «ήταν πολύ τυχερός που είχε κοντά του τον πατέρα του».
Σε ηλικία 15 ετών ήταν εκείνος που τον παρότρυνε να γίνει ποδοσφαιριστής, εάν το ήθελε πραγματικά και ο μικρός τότε Γουίλιαν, τον άκουσε.
Κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ του ποδοσφαίρου και εκείνου σάλας, που έπαιζε από τότε που ήταν τεσσάρων ετών!
Ο πρώτος μισθός στον πατέρα του και η Σαχτάρ (2007-2013, 221 συμμετοχές – 37 γκολ, 63 ασίστ)
Πληρώθηκε για πρώτη φορά όταν προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα της Κορίνθιας, τον Ιανουάριο του 2006, σε ηλικία 17 ετών.
Όπως πήρε τον μισθό τον έδωσε στον πατέρα του.
Κάτι που του το είχε υποσχεθεί από μικρό παιδί.
«Μπαμπά, αυτά είναι για όλα τα πράγματα που έκανες για μένα», του είχε πει, κάνοντάς τον πολύ χαρούμενο.
Στα 18 του, δεν τα είχε κλείσει ακόμη, «μετακόμισε» στη Σαχτάρ Ντόνετσκ, τον Αύγουστο του 2007.
Εκεί παρέμεινε για 5 χρόνια.
Έπαιξε πάνω από 40 ματς την πρώτη του σεζόν σε μία δύσκολη εποχή για εκείνον, διότι έπρεπε να μάθω πολλά πράγματα, εκτός από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Το κρύο ήταν πρωτόγνωρο για εκείνον, το χιόνι και το να μένει μόνος του σε μια χώρα που δεν ήξερε κανέναν, ούτε τη γλώσσα.
Ποτέ του, όμως, δε σκέφτηκε να τα παρατήσει, γιατί γνώριζε ότι αυτό θα συνιστούσε αποτυχία.
Η μεγάλη μεταγραφή στην Τσέλσι (2013-2020, 339 συμμετοχές-63 γκολ και 57 ασίστ) και ο Σάρι
Άρχισε να εγκλιματίζεται, να παίζει καλό ποδόσφαιρο στην Ουκρανία, να σκοράρει, γεγονός που του έφερε την πρώτη μεγάλη μεταγραφή στην Τσέλσι το 2013.
Στους Λονδρέζους ήρθε και η εκτόξευση στην καριέρα του. Εκεί κατάφερε να αναδειχθεί και να γίνει ένας από τους καλύτερους και πιο επικίνδυνους πλάγιους επιθετικούς στο Νησί. Οι δημιουργικές του ικανότητες συνέθεσαν μαζί με τον Εντέν Αζάρ ένα από τα καλύτερα δίδυμα στην Premier League και μαζί κατέκτησαν αρκετούς τίτλους. Η ζωή όμως δεν ήταν πάντα εύκολη για τον Βραζιλιάνο άσο.
Το 2018 έχασε τη μητέρα του, την καλύτερή του φίλη, όπως είχε παραδεχθεί.
Τον άνθρωπο που τον καταλάβαινε όσο κανείς άλλος, με την οποία είχε καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία.
Από την ημέρα που πέθανε, ο κόσμος του άλλαξε. Έγινε πιο συναισθηματικός.
Έκλαιγε πιο συχνά, έμενε ξύπνιος πολλές νύχτες κι απλά έκλαιγε, αναπολώντας τις στιγμές που είχε ζήσει με τη μητέρα του.
Είχε μία ιδιαίτερη σχέση με τον τότε προπονητή της Τσέλσι, τον Μαουρίτσιο Σάρι.
Τον καλούσε συχνά στο γραφείο του για να δει πώς ήταν.
Ποτέ δεν έκρυψε ότι η συμβολή του Σάρι στο να κρατηθεί «όρθιος» ήταν μεγάλη, τεράστια.
«Μπορώ να πω ότι ο Μαουρίτσιο ήταν πολύ σημαντικός άνθρωπος για μένα εκείνη την εποχή.
Όταν ήμουν μαζί του, ένιωθα την εμπιστοσύνη που μου έδινε, και αυτό με κράτησε συγκεντρωμένο.»
Τετραετία σε Αρσεναλ (2020-2021, 37 συμμετοχές, 1 γκολ), Κορίνθιανς (2021-2022, 65 συμμετοχές, 3 γκολ), Φούλαμ (2022-2024, 67 συμμετοχές, 10 γκολ)
Το καλοκαίρι του 2020 δεν έφυγε από τον Λονδίνο. Απλά άλλαξε ομάδα και πήγε στην Άρσεναλ.
Έμεινε ένα χρόνο κι επέστρεψε ξανά στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Κορίνθιανς, για να γυρίσει ξανά στην αγγλική πρωτεύουσα, αυτή την φορά για να παίξει στη Φούλαμ.
«Στην πραγματικότητα, αυτό που μου έδωσε δύναμη ήταν ο Θεός και η ελπίδα που μου έδωσε για το μέλλον. Καταλαβαίνω ότι, αν διατηρήσω την πίστη μου, θα ανταμειφθώ με τη Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτό που με κρατάει σταθερό είναι η πίστη ότι θα ξαναδώ τη μητέρα μου. Αισθάνομαι ότι είναι μαζί μου κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο. Αν σκοράρω, ξέρω ότι το βλέπει και είναι περήφανη για μένα.»
Θεωρεί ότι ακόμη και στα 36 του χρόνια, ακόμα και με τόσα χρόνια καριέρας… στην πλάτη του, μπορεί ακόμη να προσφέρει σε υψηλό επίπεδο.
Προσπαθεί να είναι καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός φίλος και καλός υπηρέτης του Θεού.
«Με τη χάρη του Κυρίου, κατάφερα να πετύχω τόσα πολλά στο ποδόσφαιρο.
Θέλω να πετύχω κι άλλα. Όταν έρθει η ώρα, θα ήθελα να επιστρέψω στην Κορίνθιανς και να ζήσω το όνειρο που είχα από παιδί.
Όμως, μέχρι να συμβεί αυτό, θα κάνω το καλύτερο δυνατό για την ομάδα που θα βρεθώ, για να τιμήσω την οικογένειά μου και, πάνω από όλα, τον Κύριο.»
Έχει κατακτήσει δύο φορές τον τίτλο στην Premier League, μία φορά το Κύπελλο UEFA και μία το Europa League, ενώ έχει πανηγυρίσει και το Κύπελλο Αγγλίας και το League Cup, με την φανέλα της Τσέλσι.
