H AEK ήρθε σε ρήξη με τα ημίμετρα
22.06.24 | 12:11
SHARE IT
Μια από τις πιο ζημιογόνες πληγές της περσινής σεζόν αλλά και της ΑΕΚ διαχρονικά, είναι η συναισθηματική προσέγγιση σε θέματα που δε σηκώνουν συναισθηματισμούς.
Για χρόνια είχε απλωθεί μια τάση «ας τους στηρίξουμε και όλα θα πάνε καλά» σε περιπτώσεις που ήταν πρακτικά αδύνατο να πάνε καλά, που «φώναζαν» ότι υπήρχε πρόβλημα σε πρακτικό επίπεδο.
Η αντίληψη που είχε επικρατήσει είναι η μείωση των εκφράσεων προβληματισμού για ένα εν δυνάμει πρόβλημα, με την ελπίδα ότι δε θα έρθει η ώρα που η ομάδα… θα το λουστεί.
Μόνο που η μοίρα, η τύχη, το… κακό το ριζικό της τα έφερναν έτσι ώστε αρκετές φορές συμβεί αυτό.
Ποιος ήταν ευεργετημένος σε αυτή την περίπτωση;
Τα πρόσωπα που στηρίχθηκαν και τελικά δεν μπόρεσαν ή η ομάδα που στήριζε περιπτώσεις που δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν να πάει στο επόμενο επίπεδο;
Προφανώς τα πρόσωπα. Και χαμένη ήταν η ομάδα.
Δεν χωράνε συναισθηματισμοί στα πάντα…
Τον περασμένο Δεκέμβριο η ΑΕΚ πήγε στο Άμστερνταμ για να παίξει τις ελπίδες της για ευρωπαϊκή συνέχεια στο Conference απέναντι σε έναν Άγιαξ, που είναι μεν πάντα Άγιαξ, ωστόσο η τελευταία του εκδοχή δεν ήταν σε καμία περίπτωση ανάλογη ούτε της μισής δυναμικής του παραδοσιακού μέσου όρου του.
Δέχτηκε γκολ και τελικά αποκλείστηκε με ευθύνη του Αθανασιάδη, ο οποίος όμως στη συνέχεια έσωσε την ΑΕΚ από διασυρμό.
Η ΑΕΚ κράτησε μόνο τα θετικά της ιστορίας, ότι δηλαδή ο Αθανασιάδης την έσωσε από διασυρμό, και πήγε παρακάτω.
Επόμενη στάση Σέρρες. Το σκορ 1-2, η μπάλα φεύγει μέσα από τα χέρια του Αθανασιάδη στο φινάλε και η ΑΕΚ χάνει δυο «σίγουρους» βαθμούς από έναν αντίπαλο που παίζει για μισή ώρα με δέκα παίκτες.
Μια… ψιλομανούρα με τον κόσμο έξω από το γήπεδο, στήριξη, κρατάμε τα θετικά και πάμε ξανά παρακάτω, αφήνοντας πίσω το προφανές που ήταν η απόκτηση ενός τερματοφύλακα τη δεδομένη στιγμή.
Δυστυχώς για την ίδια έπαθε, αλλά έμαθε
Όταν, όμως, ακολουθείς αυτή τη λογική πάντα υπάρχει πιθανότητα να το πληρώσεις ακριβά.
Λίγο γκίνια θέλει και θα σου τα φέρει η ζωή.
Κάπως έτσι η ΑΕΚ έφτασε να παίζει το πρωτάθλημα με τον δεύτερο Αθανασιάδη στο φινάλε.
Μια καλή εμφάνιση όπως αυτή με τον Ολυμπιακό είναι αρκετή για να πέσει αρκετό μελάνι περί δικαίωσης της επιλογής, όμως εκεί που φουσκώνουν τα στήθη έρχεται η Τούμπα.
Ολιγωρία στη φάση του Κάλενς όταν η μπάλα ήταν στον… Θεό και δεν βγήκε να την καθαρίσει, ολιγωρία και στην σκοτωμένη σέντρα του Σαμάτα που αντί να καταλήξει στην αγκαλιά του γκολκίπερ, κατέληξε στο κόρνερ που έστειλε την ΑΕΚ στο καναβάτσο και της στέρησε -στην ουσία- το φετινό πρωτάθλημα.
Μέχρι πρόσφατα υπήρχε η τάση «ας μείνει ένας εκ των δυο με βασικό τον τερματοφύλακα που θα αποκτηθεί».
Στην πορεία το «ένας εκ των δυο» έγινε «ας μείνει αυτός που δεν έχει πρόβλημα να είναι δεύτερος».
Αλίμονο αν μια ομάδα σαν την ΑΕΚ σκεφτεί έτσι. Ειδικά σαν την ΑΕΚ, που το πλήρωσε και γνωρίζει πως ο δεύτερος μπορεί να βρεθεί πρώτος για καιρό και σε καθοριστικά timing.
Η ΑΕΚ σε ρήξη με τον συμβιβασμό και την εύκολη λύση
H απόφαση του club η οποία προφανώς βρίσκει σύμφωνο τον Αλμέιδα να κοπούν Αθανασιάδης και Στάνκοβιτς από την προετοιμασία και κατ’ επέκταση από το ρόστερ της νέας σεζόν είναι μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση για έναν προφανή λόγο:
Γιατί η ΑΕΚ αντιλήφθηκε πως ήρθε η ώρα για ρήξη με τα ημίμετρα, την άνευ λόγου στήριξη, στον γλυκανάλατο συναισθηματισμό σε επαγγελματίες και τον συμβιβασμό με την εύκολη λύση.
Είναι ένα ριζοσπαστικό μήνυμα για όλη την ομάδα ότι «εδώ κρίνεστε όλοι».
Έχει ανάγκη η ΑΕΚ να γίνει πιο killer απέναντι στους επαγγελματίες που δουλεύουν για αυτή.
Το πώς θα βρει λύση με το θέμα των συμβολαίων των δυο (ειδικά για τον Στάνκοβιτς που είναι γύρω στα 900 χιλιάρικα) θα το δείξει ο χρόνος.
Το σημαντικό για την ίδια είναι πως ο Μπρινιόλι είναι «προ των πυλών», η αναζήτηση για τον δεύτερο συνεχίζεται και στόχος παραμένει να αποκτηθούν δυο τερματοφύλακες ισάξιοι από τους οποίους θα παίζει ο καλύτερος και ο πιο έτοιμος.
Δεν είναι κλισέ, αυτό όντως θέλει να κάνει η ΑΕΚ.
Και για αυτό του Στρακόσια το θέμα εξακολουθεί να υπάρχει, ανεξαρτήτως Μπρινιόλι.
