Bloggers

H AEK πέρασε μέσα από τη… φωτιά χωρίς εγκαύματα

03.12.24 | 22:31

Το ματς Κυπέλλου μέσα σε ελάχιστες μέρες έπειτα από τον αγώνα πρωταθλήματος, ήταν μια εμφανής ευκαιρία για τον Αλμέιδα να δώσει χρόνο και να ενεργοποιήσει παίκτες. Αρκετοί φίλοι της ΑΕΚ διαφωνούν με αυτό, ωστόσο κακά τα ψέματα, δεν υπήρχε άλλος δρόμος για τον προπονητή.

Δεν υπάρχει η επιλογή «κράτα έναν κορμό 15 παικτών και βλέπουμε» γιατί σε αυτή την περίπτωση θα απενεργοποιηθούν 15 παίκτες. Δηλαδή το μισό ρόστερ. Και κανένας προπονητής στη γη δε θέλει να έχει απενεργοποιημένο μόνιμα το μισό ρόστερ. Συνεπώς είναι προφανές το γιατί ο Αλμέιδα μοιράζει τον χρόνο. Το ερώτημα «γιατί τόσο μεγάλο ρόστερ» και το γεγονός ότι κάποιοι -ακριβοπληρωμένοι- παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι δεν έχουν βγει ακόμα (ο Λαμέλα στο Χαριλάου είχε καλές στιγμές αλλά όχι σταθερότητα), είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.

Οι δυο αλήθειες του ματς για την ΑΕΚ

Η πρώτη αλήθεια είναι ότι αυτό που -δικαιολογημένα για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω- προσπαθεί να κάνει ο Αλμέιδα, δε βγαίνει. Η ΑΕΚ έχει πολλούς παίκτες με ποιότητα, με καλά βιογραφικά, με… με… με, όμως στην πραγματικότητα μόνο η μια εκδοχή της είναι σούπερ ανταγωνιστική. Η εικόνα της «Ένωσης» μέχρι να μπουν οι θεωρητικά «βασικοί» ήταν μετριότατη, ενώ με το που μπήκαν, σε ένα ματς που στράβωνε, σε μια δύσκολη έδρα και σε έναν διαιτητή που κανένας στην ΑΕΚ δε θα ήθελε να έχει, η ομάδα κατάφερε να επικρατήσει και να πάρει την πρόκριση.

Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει σύγκριση σε κάποιες περιπτώσεις μεταξύ πρώτης και δεύτερης λύσης σε κάποιες θέσεις. Π.χ. δεν υπάρχει σύγκριση του Μαρσιάλ με κανέναν που διεκδικεί τη θέση στο αριστερό φτερό, όπως δεν υπάρχει και σύγκριση του Πινέδα με τους υπόλοιπους παίκτες του ρόστερ που παίζουν στη θέση του. Και για τον Ελίασον ενδεχομένως να ισχύει το ίδιο, ωστόσο εκεί οι αποστάσεις ίσως είναι λίγο μικρότερες συγκριτικά με τα καλά ταβάνια του Φερνάντες. Φάνηκαν απόψε όλα αυτά, με την είσοδο των προαναφερθέντων στο ματς.

Βράζουν στην ΑΕΚ με τον Φωτιά

Σε ότι αφορά τη διαιτησία του Φωτιά μπορώ να πω ότι με συγκίνησε σε ένα βαθμό γιατί μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια εκεί στα τέλη των 90s, για την ακρίβεια από το 1996 και μετά. Μου θύμισε τη δασκάλα μου στο γυμνάσιο την κυρία Αναστασία, τα δρακουλίνια, την Καίτη Γαρμπή και ορισμένες παρόμοιες διαιτησίες που είχε η ΑΕΚ εκείνη την εποχή. Οι 7 κίτρινες κάρτες στους παίκτες της «Ένωσης» με μερικές εξ αυτών να είναι κάτι παραπάνω από αμφισβητούμενες όπως π.χ. στον Περέιρα ή στον Μπρινιόλι για καθυστέρηση στο 1-0 (!), το φάουλ πάνω στον Κοϊτά πριν το γκολ του Άρη, η φάση που ο Μορόν κάνει χέρι μέσα στην περιοχή είναι μόνο μερικές από αυτές για τις οποίες στην «Ένωση» είναι εκνευρισμένοι με τη διαιτησία που είχαν σήμερα στο Χαριλάου. Για τη φάση του ακυρωθέντος γκολ του Γκατσίνοβιτς για χέρι στον Κοϊτά, βλέποντας το ριπλέι αρκετές φορές δεν μπορώ να δω πού ακριβώς γίνεται η παράβαση, ενώ μου κάνει εντύπωση πως κανένας από τους τρεις παίκτες του Άρη που είναι κοντά στον Μαυριτανό δεν σήκωσε καν το χέρι του για να διαμαρτυρηθεί.