Bloggers

H AEK πληρώνει το τίμημα να παίζει με 10 παίκτες

28.04.25 | 09:51

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πανηγύριζαν την πώληση του Λιβάι Γκαρσία.

Του «γυάλινου», του «μία παίζει, δέκα δεν παίζει», του «πάλι τραυματίας είναι, Λιβάι Γκαρσία. Οι περισσότεροι, να μην πούμε όλοι, δεν μπορούσαν καν να φανταστούν ότι τα 194 εκατοστά ύψους και τα 93 κιλά του Φραντζί Πιερό ήταν τελικά λίγα και όχι ικανά να καλύψουν ούτε καν το μισό από το κενό που άφησε πίσω του ο αποχωρήσας Γκαρσία.

Αυτή η διαπίστωση έγινε περισσότερο εντονότερη στα 3 προηγούμενα παιχνίδια των play off ενώ μάλλον την είδαν και οι τυφλοί στην χθεσινή αναμέτρηση κόντρα στον Ολυμπιακό.

Μία αναμέτρηση στην οποία, να μην ξεχνάμε πως η ΑΕΚ, στερήθηκε και τους δύο βασικούς σκόρερ της: τον Μαρσιάλ και τον… Μουκουντί.

Η Ένωση από το πρώτο ημιχρόνο έως και τα μέσα του δεύτερου, θύμισε κάτι από το παλιό δυνατό εαυτό της. Καλή κυκλοφορία, πίεση, σωστός συντονισμός, κερδισμένες δεύτερες μπαλιές, με όρεξη και δυναμική.

Και ευκαιρίες. Αρκετές. Αλλά όλες χαμένες. Είτε από την δική της αστοχία, είτε από τα –ώρες ώρες έξω από κάθε ανθρώπινη λογική- αντανακλαστικά του Κωνσταντή Τζολάκη.

 

 

Την κατάσταση όμως δεν βοήθησε καθόλου και η παρουσία –κατά άλλους- απουσία του Πιερό.

Ο παίκτης από την Αϊτή, όσο καλή πρόθεση και να είχε, δεν μπόρεσε να προσφέρει ούτε κατ’ ελάχιστο, με τις περισσότερες επιλογές του να είναι από μέτριες έως και κακές.

Χαρακτηριστική στιγμή όταν ο Βίντα κατεβαίνει ως άλλος αριστερός εξτρέμ, κάνει την ιδανική σέντρα και ο 30χρονος σέντερ φορ ήταν και πάλι σε λάθος θέση, γεγονός που έκανε έξαλλο τον Κροάτη αρχηγό ο οποίος του έδειχνε χαρακτηριστικά κίνηση με τα χέρια του να κουνηθεί.

Και όπως συμβαίνει σχεδόν κάθε φορά, ενεργοποιήθηκε ο απόλυτος νόμος του ποδοσφαίρου: αυτός που χάνει τα γκολ, στο τέλος τα τρώει. Κι έτσι ακριβώς τα δέχθηκε η Ένωση.

Ο Ολυμπιακός που δεν είχε τίποτα να χάσει, έδωσε όλο το γήπεδο στον «δικέφαλο» έχοντας ήσυχο το μυαλό του ποντάροντας τόσο στις ικανότητες του Τζολάκη, όσο και στο άγχος των γηπεδούχων που μεγάλωνε κάθε φορά που η μπάλα δεν έμπαινε στα δίχτυα.

Όμως η χαλαρότητά του δεν επηρρέασε καθόλου την αποτελεσματικότητά του όταν είχε τις ευκαιρίες.

Οπότε τί; για όλα φταίει ο Πιερό; Φυσικά και όχι. Ο υψηλόσωμος σέντερ φορ τόσο μπορεί, τόσο κάνει. Ή δεν κάνει, ανάλογα…

Αν φταίει κάποιος, ή κάποιοι είναι αυτοί που αποφάσισαν να αφήσουν την ομάδα να αγωνίζεται με 10 παίκτες, διότι ο Φραντζί ουδέποτε διεκδίκησε την ταμπέλα του μοναδικού και αναντικατάστατου επιθετικού του συλλόγου. Κι όμως του την φόρεσαν με το έτσι θέλω με τα γνωστά αποτελέσματα.

Δυστυχώς για τον κιτρινόμαυρο σύλλογο, η περίπτωση του Πιερό δεν είναι η μοναδική λάθος εκτίμηση στο δυναμικό της.

Ίσως ήταν το αποκορύφωμα. Όμως η Ένωση κατάφερε από ομάδα με υπεράριθμο ρόστερ, να κατεβάζει 11άδα ανάγκης, να της λείπουν βασικές μονάδες σε καίριες θέσεις –εδώ άλλωστε κοντεύουμε να ξεχάσουμε ποια είναι η κανονική θέση του Γκατσίνοβιτς.

Όταν λοιπόν δεν έρχονται τα αποτελέσματα και η νίκη αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση, έρχεται η φτώχεια, η αγωνιστική φτώχεια.

Και όπως λέει ο λαός «η φτώχεια φέρνει γκρίνια». Η ΑΕΚ έχει μπει σε έναν μαύρο «φαύλο κύκλο» από το άγχος στην ήττα, από την ήττα στην μουρμούρα, από την μουρμούρα στο άγχος.

Και πάμε πάλι από την αρχή…