Bloggers

Η μοίρα των προπονητών

15.03.24 | 09:30

Η χθεσινή μεγάλη βραδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου δίνει την πιο αιτιολογημένη ευκαιρία για θετικές επισημάνσεις, ακόμη και για θριαμβολογίες.

Όμως, δύσκολα μπορεί κανείς να προσεγγίσει τη μοναξιά των προπονητών. Εκείνων που -όπως συνηθίζει να λέει ο Φατίχ Τερίμ- ουδείς ποδοσφαιριστής τους ευχαριστεί όταν τον περιλαμβάνουν στη σύνθεση, αλλά όλοι δυσαρεστούνται όταν δεν παίζουν.

Η πρώτη θητεία του Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν χαρακτηριστική. Από την αρχή αμφισβητήθηκε έντονα, σε σημείο να ζητείται η αποπομπή του από τον Σεπτέμβριο. Τελικά πήρε νταμπλ!

Μέχρι χθες ο Ρουμάνος τεχνικός ήταν εκ νέου στο στόχαστρο της κριτικής. Ειδικά μετά την ήττα στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, άρχισαν και οι επισκέψεις οπαδών στις προπονήσεις. Το ευφυές rotation αποδομήθηκε.

Τώρα όλοι μιλούν για την αριστοτεχνική τακτική του. Μέχρι την επόμενη ήττα.

Τα ίδια και με τον Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ, που ήταν πιο εύκολο να βρεθεί στο επίκεντρο μιας διαρκούς ψύχωσης, η οποία έστειλε αδιάβαστους 7 προπονητές σε ενάμιση χρόνο.

Μάλιστα, κάποιοι κάγχασαν όταν ο Βάσκος έβαζε όλη την εβδομάδα τους παίκτες του να χτυπούν πέναλτι. Πράγματι έπεσε έξω. Μόνο που ήταν οι Ισραηλινοί που τους βγήκε η γλώσσα στην παράταση από το υποδειγματικό μαζικό πρέσινγκ του Ολυμπιακού.

Η ελληνική συνήθεια να αντιμετωπίζει τους προπονητές σαν πουκάμισα είναι παρωχημένη. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο θέλει σταθερότητα και επιμονή. Βάσει σχεδίου και όχι γονατογραφημάτων. Ας πάψουν να είναι βιαστικοί οι παράγοντες και ας έχουν υπομονή οι οπαδοί.