Η παραμονή του Πινέδα στην ΑΕΚ είναι καλύτερη και από μεταγραφή

12.07.24 | 09:54

Το σίριαλ του Ορμπελίν Πινέδα κράτησε περισσότερο από όσο τράβηξαν μαζί όλες οι φετινές μεταγραφές της ΑΕΚ έως τώρα. Κάθε ημέρα εδώ και πολύ καιρό διαβάζαμε δημοσιεύματα από το Μεξικό που μιλούσαν για συμφωνία του παίκτη με την Μοντερέι. Το μόνο που άλλαζε καμιά φορά ήταν τα ποσά εξαγοράς και η αμοιβή του ποδοσφαιριστή. Από την μεριά της, η κιτρινόμαυρη ΠΑΕ κράτησε χαμηλά τους τόνους. Και η αλήθεια είναι πως αυτή η στάση της είχε κάνει τον κόσμο της Ένωσης, να το πάρει απόφαση και, κάπου να δεχθεί στο μυαλό του το ενδεχόμενο να μην τον δει να αγωνίζεται τη νέα σεζόν στην OPAP Arena.

Όχι, ότι δεν ενοχλήθηκαν οι φίλοι της ομάδας, όχι ότι δεν γκρίνιαξαν, όχι ότι δεν στεναχωρήθηκαν, αλλά είναι από αυτές τις φάσεις της ζωής -και του ποδοσφαίρου- που λες ότι πρώτον δεν μπορείς και δεν πρέπει να κρατήσεις κάποιον κάπου με το ζόρι. Αν το κάνεις ενώ θέλει να φύγει, μόνο σε κακό θα βγει για όλους. Δεύτερον όπως συμβαίνει σε όλες τις σχέσεις, από το να κλαις για κάτι που έχασες, καλύτερα είναι να θυμάσαι και να εκτιμάς που το έζησες.

Κάπως έτσι στωική φαινόταν η αντιμετώπιση της αποχώρησης του Πινέδα, από τους οπαδούς της ομάδας. Ώσπου ήρθε -δια στόματος Αλμέιδα – το «ο παίκτης δεν είπε ποτέ ότι θέλει να φύγει» και άλλαξε τελείως το κλίμα. Από εκεί που τον είχαν «ξεγραμμένο», ο Μεξικανός άσος ξαφνικά ξαναμπήκε στην ομάδα, ωσάν νέα μεταγραφή!

Γιατί, για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι εύκολο πράγμα όχι μόνο να χάνεις τον καλύτερό σου πδοσφαιριστή της περσινής σεζόν, αλλά να πρέπει ισαξια και να τον αντικαταστήσεις. Οπότε όταν αυτό το… κενό τελικά καλύπτεται γιατί ποτέ δεν είχε υπάρξει, η ψυχολογία σου αντιστρέφεται και ανεβάνει στο ζενίθ.

Τώρα, σίγουροι πια, οι φίλαθλοι της ΑΕΚ μπορούν να ξεστομίσουν το «μα θα ήταν μεγάλη απώλεια αν έφευγε, ποιος θα έπαιζε, μπροστά, αριστερά, στο κέντρο, δεξιά, χαφ και δεξί μπακ;». Λειτουργούσε ως αστείο πέρσι αλλά ήταν πέρα για πέρα αλήθεια ότι «μόνο στο τέρμα δεν τον έχει βάλει ο κόουτς» και εκείνος όχι μόνο έπαιζε όπου τον έβαζαν, αλλά ήταν και απόλυτα αποτελεσματικός.

Ναι, οκ, όλοι γνωρίζουμε καλά πως το «ουδείς αναντικατάστατος» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή και σε αυτό το άθλημα. Όμως η ΑΕΚ είχε ήδη να διαχειριστεί -τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά- την αποχώρηση του Σέρχιο Αραούχο, έναν ποδοσφαιριστή στενά δεμένο με την κιτρινόμαυρη φανέλα, έναν άξιο αρχηγό, ένα πολύτιμο εργαλείο στην φαρέτρα του Αργεντίνου κόουτς. Το ενδεχόμενο κενό του Πινέδα μόνο προσθετικά ως προς την επιβάρυνση θα μπορούσε να λειτουργήσει στην ομάδα. Γι’ αυτό και η παραμονή του -θα έπρεπε να- αντιμετωπίζεται ως σημαντική μεταγραφή.

ΥΓ: Κατά την ταπεινή μου άποψη, ως τέτοια θα πρέπει να λογιστεί και η απόφαση του Νορντίν Άμραμπατ να ανανεώσει την συνεργασία του με την ΑΕΚ έως τον Ιούνιο του 2025. Γιατί μπορεί ο Μαροκινός να μετράει 37 χρόνια σε αυτήν εδώ τη Γη, αλλά τόσο η ποδοσφαιρική του ηλικία όσο και όρεξη είναι σίγουρα 10 έτη μικρότερες.