Bloggers

Ιταλία και Ισπανία, δύο σχολές χωρίς ταίρι

16.06.24 | 11:34

Όπως ήλθαν τα πράγματα, οι μέρες με Ισπανία και Ιταλία στον ίδιο όμιλο στην πρώτη φάση του EURO, θα είναι οι μέρες που δε θα ξεκολλάμε από την τηλεόραση.

Είναι οι δύο Εθνικές ομάδες που δεν παίζουν ποδόσφαιρο, διδάσκουν.

Οι καθηγητές του στιλ

Η Αλβανία έκανε το «λάθος» να τσαντίσει τους Ιταλούς.

Με 40.000 δικούς της οπαδούς στο Ντόρτμουντ και με το δέος για τους σπουδαίους γείτονές τους, οι Αλβανοί ποδοσφαιριστές που ζουν και αναπνέουν για να παίζουν στο Καμπιονάτο, είχαν κρυφή σκέψη ότι μπορούν να κάνουν ζημιά στην ομάδα του Σπαλέτι και να στείλουν ένα μήνυμα ότι η πορεία τους στα προκριματικά δεν ήταν τυχαία με τον Σιλβίνιο στον πάγκο.

Από κει και πέρα, άρχισε η διδασκαλία ποδοσφαίρου από την ταλαιπωρημένη τα τελευταία χρόνια «Σκουάντρα Ατζούρα».

Σε 15 λεπτά είχαν γυρίσει το σκορ και είχαν δείξει στους αντιπάλους τους στον αγωνιστικό χώρο και στην κερκίδα ποιος είναι το αφεντικό.

Ο Σπαλέτι σε λίγο χρόνο έχει βάλει τη σφραγίδα του και η Ιταλία παίζει αρχοντικά, σοφά μέσα στο γήπεδο, έχει άξονα τον εκπληκτικό Νικολό Μπαρέλα που ανάμεσα στο δημιουργικό του παιχνίδι που θυμίζει κάτι από Πίρλο ενώ έβαλε κι ένα γκολ που ήδη είναι στα χάϊ λάιτς της διοργάνωσης.

Ο Καλαφιόρι έπαιζε σέντερ μπακ σαν χαφ, ο Μπαστόνι μας θύμισε ότι οι Ιταλοί αμυντικοί σκοράρουν «από συνήθεια», ο Κιέζα βγήκε MVP του αγώνα και το ποδόσφαιρο που απλωνόταν στο γήπεδο είχε μια δόση από στυλ της δεκαετίας του ’70 των μεγάλων Ιταλών του παρελθόντος συνδυασμένο με την κυκλοφορία μπάλας και το προπονητικά δουλεμένο μοτίβο μιας σύγχρονης ομάδας.

Αν θέλει να προβλέψει κάποιος, κάτι τολμηρό για τον όμιλο είναι ότι η Ιταλία μπορεί να νικήσει την Ισπανία στο μεταξύ τους παιχνίδι – που θα κρίνει και την πρωτιά στον όμιλο, χωρίς αμφιβολία.

Ισπανία όπως… Ρεάλ

Ο Ντε Λα Φουέντε δουλεύει δέκα χρόνια στα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων στην Ισπανία.

Ό,τι κάνουν στους συλλόγους τους οι Ισπανοί με τη δουλειά από τις ακαδημίες μέχρι την πρώτη ομάδα, το κάνουν ως μοντέλο ποδοσφαίρου και στην Εθνική των Ανδρών.

Η ανωτερότητα των Ισπανών απέναντι στην Κροατία που ζει πιο πολύ πια με τις δάφνες του παρελθόντος, ήταν εμφανής από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο με τον τρόπο που έπνιγαν τους παίκτες του Ντάλιτς στην ίδια τους την περιοχή!

Ασφυκτικό πρέσινγκ και εικόνες από φάση σε φάση, σα να έπαιζαν οι Ισπανοί με παίκτη παραπάνω σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου.

Τα γκολ ήταν θέμα χρόνου να μπουν, οι Ισπανοί έφτασαν σαν σε προπόνηση στο 3-0.

Οι Κροάτες έμοιαζαν σαν παλαίμαχοι μπροστά στη φρεσκάδα και όπου χρειάστηκε, στον κυνισμό των Ισπανών.

Η «φούρια ρόχα» έμοιαζε με τη Ρεάλ του Αντσελότι που εξαντλεί τον αντίπαλό της, τον κοιτάει αφ’ υψηλού και τον διαλύει.

Ο Φαμπιάν Ρουίθ έκλεψε την παράσταση αλλά πώς να αφήσεις απ’ έξω την αρχοντιά του Μοράτα και το μπαλαδόρικο μυαλό του Καρβαχάλ που εξελίσσεται σε «τοτέμ» για το ισπανικό ποδόσφαιρο σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο.

Το κέντρο άμυνας της Κροατίας έμπαζε σαν σουρωτήρι από την ανετοιμότητα των Πόνγκρατσιτς και Σούταλο που είχαν πίσω τους χρονιά με τραυματισμούς και εξέθεσαν επανειλημμένα τον Λιβάκοβιτς.

Η Κροατία δεν μπορεί να στέκεται στο δέος που προκάλεσε το 2018 στη Ρωσία ως φιναλίστ του Μουντιάλ και στα 38 χρόνια του Μόντριτς.

Αν για την πρώτη θέση η Ισπανία θα δώσει μάχη με τους Ιταλούς, για την πιθανόν χρήσιμη τρίτη θέση στον όμιλο ίσως οι Κροάτες τα βρουν σκούρα και από τους Αλβανούς.

Κι αυτό θα είναι το τέλος μιας εποχής για το ποδόσφαιρό τους.